Gedichten

[p. 41]

Aen Petronella Moens, te Bergen op Zoom,
Alwaer den dichter haer eene bloedvink opzond.

Ille terrarum mihi praeter omnes angulus ridet...
Horat. 11. ode 6.

Lieflyk Vinkje! teder wezen,
Die aen Vlaendrens welig oord
Door uw toontjens vaek geprezen
Reeds hebt oor en hart bekoord;
Vliegt, zoo 't u een vriend mag vergen,
Daer de kronkelende Zoom
Batos vrygevogten Bergen
Weet t'omarmen door zyn stroom.

[p. 42]

 

Vliegt by eene Kunstvriendin:

 

Wen gy by het morgenkrieken

 

Opent op haer schoot uw' wieken

 

Rekent slaeg op haere min.

 

Teder zal haer' hand u streelen,

 

Nimmer stremmen uwen zwier,

 

En - kont g'haer een deuntje kweelen, -

 

Rusten zult gy op haer Lier.

 

 

 

Wilt haer, Vinkje! stille fluyst'ren

 

Hoe haer vriend nooyt zyn genot

 

Zoekt door eerzucht opteluyst'ren;

 

Hoe - te vreden met zyn lot -

 

Hy tracht steeds zyn breyn te sieren,

 

Deugden zamelt voor zyn hart,

 

Hoe hy poogt zyn Nymph te vieren,

 

Hoe hy laege afgunst tart.

 

 

 

Kweel haer hoe in myne woon

 

Niets myn welzyn kan verhind'ren;

 

Hoe myn' vrouw, myn lieve kind'ren

 

Slechts aen kalm, als ik, gewoon,

 

Aen myn zyde dag en nachten

 

Hangen, rusten op myn schoot;

 

Hoe niets onze vreugd komt smachten,

 

Hoe myn heyl is overgroot.

 

 

 

Zoo gy soms by 't maeneglooren

 

Op haer boezem zachtjens rust,

 

Zoo g'haer geesten wilt bekooren

 

En hun schenken reyne lust;

[p. 43]

 

Zeg haer dat in myne woning

 

Weelde, goud, noch rykdom gloort;

 

Dat ik, ryker als een koning,

 

Dankbaer zeegne Wackens oord.

 

 

 

Kweel haer hoe nooyt wangunst vond

 

Eene schuylplaets in myn handel;

 

Doch, hoe 'k aen myn held'ren Mandel⁽¹⁾

 

Soms, van aen den morgenstond

 

Eenzaem zwerve, vol gedachten

 

Die m'ontstroomen vol van zwier,

 

En myn boezem fluks verzachten

 

Als zy dreunen op myn Lier.

 

 

 

Zeg nog, Vinkje! aen myn Vriendinne

 

Hoe ik vlugte woordenstryd;

 

Hoe myn boezem blaekt vol minne,

 

Hoe ik: altyd myde Nyd⁽²⁾;

 

Hoe, m'ontrukkend aen 't gewemel

 

Van een drom door list bevlekt,

 

'k Vind in myn verblyf een hemel

 

Nooyt van wolken overdekt;

 

 

 

- Hoe ik tusschen kruyd en bloem,

 

Dwars met Schiller, Flaccus, Pope

 

Myn eng tuyntje soms doorloope;

 

En hoe 'k trots ben op den roem

(1) Kleyn waterstroomtje het welk het gemeente Wacken bevochtigd.

(2) Zinspreuk van den Dichter geplaetst onder zyn portret.

[p. 44]

 

Myn' Vriendinnens schoone blaeren,

 

Toen haer maegdelyke hand

 

Trilt op haere gulden snaeren

 

Een lied voor myn Vaderland.

 

 

 

Lieflyk Vinkje! teder wezen,

 

Moogt ook, in geens welig oord,

 

Door uw toontjens vaek geprezen

 

Myn Vriendinne zyn bekoord!

 

Blyf, zoo 't u een vriend mag vergen,

 

Daer de kronkelende Zoom

 

Batos vrygevogten Bergen

 

Weet t'omarmen door zyn stroom.

Zedeleer.

Wie te vrèe is met zyn lot,
Dat hem de Almacht heeft beschoren,
En, nooyt baetzucht komt bekoren,
Smaekt het reynste zielgenot.
Kwam 't tempeest op hem te klett'ren,
Toen slechts deugd zyn boezem snoert,
't Kan hem welligt, ja, verplett'ren,
Doch - zyn hart blyft ongeroerd. -

1788.