Gedichten

[p. 14]

Jubelkrans Op den vyftigsten verjaerdag van J.A. Roselt, wondarts en geboortshelper te Machelen
den 7^sten Julius 1783.

Zoo is de blyde stond dan eyndelyk gebooren,
Wien 'k reeds van over lang zag vrolyk te gemoet!
Zoo heeft de Algoedheyd my dat eervol heyl beschooren,
Waerdoor myn dankbaer hart aen wensch en plicht voldoet,

En door een' zegegroet

Den lof zyns vriends laet hooren!

o Telg van Esculap! die vyftig zonnekringen
Tot heyl van volk en staet, verpand hebt zweet en vlyt!
Die uwen evenmensch door kunstbeoefeningen
Het halfgestorven lyf hebt nieuwe kracht gewyd;

Gedoog dat ik deez' tyd

Een jubeltoon mag zingen.

[p. 15]

 

Gy liet door liefde en zorg uw' vaderlandsche streken

 

Om, daer meer kunst ontbrak door kunst ten dienst te staen;

 

Men zag uwe yvervlam zoo vuriglyk ontsteken,

 

Dat die nooyt uyt 't gedacht van volk en staet zal gaen,

 

Maer met uw' dierbre daên

 

Elk lof en eer doet spreken.

 

 

 

Uw tyd van uitspanning, by veele aen beuzelingen

 

En dweepery verslaeft, was staeg voor 't Vaderland;

 

Uw' weet- en letterlust het zich geene uer ontvringen,

 

Die niet was toebesteed aen schaeving van 't verstand,

 

En, om door eggen hand

 

Te proeven vremde dingen.

 

 

 

Uw rusttyd, Menschenvriend, was dikwerf aen de boeken

 

Van menig puykverstand kunstzuchtig toegewyd,

 

Om uyt het schranderst werk het schranderst nut te zoeken,

 

En dus veel min uyt baet als uyt menschlievendheyd

 

In ziekte of pynlykheyd

 

Den kranken te verkloeken.

 

 

 

Gy weet geen onderscheyd by armen of by ryken,

 

Maer biedt hun evenzeer uw kunst en neyging aen:

 

Gy laet zoo veel uw' zorg voor de een als de andre blyken,

 

En schynt by alle beyd' het leven voor te staen,

 

Hoe het zy aengedaen,

 

Of staet van te bezwyken.

 

 

[p. 16]

 

Laet vry den Gentenaer Palfyn's⁽¹⁾ geboorte noemen,

 

En heyligen zyn' kunst aen de onverganklyheyd:

 

Ik dichter zal Roselt door duyzend tongen roemen,

 

In plaets van na zyn' dood, op dezen jubeltyd,

 

Op dat elkeen beleyd'

 

Of hy verdient myn' bloemen.

 

 

 

Geen ydel eervernis gloort in zyn' groote werken,

 

Want die geen glans ontbreekt hoeft geenen glans te ontfaên;

 

Doch, wie zyn' wetenschap kunstgeestryk wilt bemerken,

 

Slae slechts een lettende oog op zyn' geleerde blaên,

 

Daer zal hy uyt verstaen

 

Al 'tgeen de kunst kan sterken.

 

 

 

Daer merkt m' een groot getal van eygne waernemingen,

 

Gansch zonder feyl of vlek of eenig misgeval,

 

Tot voordeel, heyl, en nut, en dienst der veldelingen,

 

Die, by gebrek eens arts, in nood hun helpen kan,

 

En hier en overal

 

Tot de gezondheyd bringen.

 

 

 

Wat heyl viel u te beurt, verpligte Machelaeren,

 

Toen gy dien schrandren heer voor helper der geboort,

 

Tot wondarts in uw vlek gelukkig mogt verklaeren,

(1) Palfyn, Joannes, beroemde heelmeester, geboren te Kortryk den 28 November 1650, overleden te Gent den 21 april 1730. - Zyne assche berust in de kerk van den H. Jacobus te Gent, alwaer er hem eene grafzuil, ten jare 1784. is opgerigt.

[p. 17]

 

Van wiens begaefden geest men reeds lang had gehoord,

 

En die van oord tot oord

 

Zyn' roem wist op te klaeren.

 

 

 

Leeft, leeft, o schrandren heer, voor ons, voor elks behaegen,

 

Dat uwe fraeije kunst nog dure langen tyd;

 

Dat uwe dagenreeks gelyke aen Nestors daegen,

 

Dat uwen waerden naem nog verder zy verbreyd

 

In glans en eerlykheyd

 

Tot vreugd van vriend en maegen!

 

 

 

Slyt voor en in de kunst uw wisselvallig leven,

 

Opdat gy niet alleen bv 't laeste nageslacht,

 

Maer in het duerzaem Hof word glorieryk verheven,

 

En door uw deugd en vlyt de lauwers toegebracht,

 

Die eeuwig zyn geacht

 

En eeuwig luyster geven.

1783