Gedichten

[p. 18]

Aen den heer Lucas Charité
Dichter te Aelst.

O decus Phoebi, et dapibus supremi
Grata Testudo Jovis, o laborum
Dulce lenimen, mihi cunque salve
Rite vocanti.
Horat. 1, Ode 32.

.............. Vlaemschen dichter!
Die gloor valt u te beurt, terwyl ge uw eggen toonen
Met zulk een' naem bestuwd by Pindus echte zoonen;
O dichter! die u zelf den naem van dichter geeft,
En op Parnassusberg als ware dichter streeft:
- Doogt dat myn' Zangeres onwaerdig u mag naed'ren
Waer ge in een zegetent van uytgekipte blaed'ren
Van tyms, van roosmaryn, de Dichtkunst gretig bauwd,
En tot haer glans en eer een aental dicht'ren stauwd.
- Doogt, dichter! dat uw vriend Coudron en Van der Haegen⁽¹⁾
Thans volgen mag om u zyne eerkunst op te draegen!
Ja, doogt.... maer wat geluk! gy grimlacht, ja gy knikt:

(1) Dichters van Aelst.

[p. 19]

 

Triomph! ik zing uw' tof, zooveel myn zang-aer slikt,

 

En span weer op myn' luyt haer langberoeste snaeren,

 

Om U, o waerde vriend, rondborstig toe te vaeren

 

Die, - 't zy dat ge in uw' hand de martelzweepen zwaeyd,

 

Of 't schichtig radertuyg door kop en lenden draeyd,

 

Of door 't regtvaerdig vuer Perillus⁽¹⁾ stier doet gloeyen,

 

Of 'tGodvergetend volk in staele kluysters boeyen;

 

- 't Zy dat ge op Mavors veld een' schorren oorlogs trant

 

In uw gedichten volgd, en Hector doet op 't strand

 

Van 't magtig Ilium door vorst Achilles sneeven;

 

- 't Zy dat gy op een kiel of stroomdoorklievend steeven

 

Een vaderlievend' held spoort tot in Latium,

 

Of, dat ge in Romlus vest, doet Numas heyligdom

 

In Vestas tempelkoor door kuyssche maegden waeken,

 

Of aen Petrarchas⁽²⁾ graf doet zerk en metsling kraeken

 

Door 't bigglend pekelnat van zyne Laüra;

 

- 't Zy dat ge een herderslied ter eer van Sylvia

 

Op een' gesneden halm door Melibé laet speelen,

 

Of dat m'u tederlyk een huwelykszang hoort kweelen

 

Voor een door Myrtegroen aeneengestrengeld paer: -

 

- U toont als letterheld, - en gloort als harpenaer!

 

Uw' hand, uw snegen geest kan gulde snaeren roeren,

 

Uw zetel is gevest op marjolyne vloeren,

 

Ja dichter! uw vernuft, doet ons in kunstgloed staen,

 

En leyd ons langs een spoor bestrooyd met roozeblaên.

(1) Beruchte kunstenaer; hy vormde om de wreedheid van Phalaris, dwingeland van Agrigenta te streelen, eenen uit metael gegoten stier. De dwingeland deed den kunstenaer in denzelven opsluiten en hem alzoo den eersten sterven. - Later wierd hy zelve in den zelfden stier door zyne onderdanen verbrand. -

(2) Vermaerde italiaensche dichter, geboren te Arezzo den 20 july 1304; leederlyk verliefd op Laura de Noves.

[p. 20]

 

..................

 

.................

 

Dat de onvermoeyb're Faem op hagelwitte wieken

 

Die na het bergkristael en maegdenvoedzel rieken,

 

Uw naem voere op den top van glans, van eerlykheyd,

 

Geborstweerd voor 't geblaf van snood' en laegen nyd... -

 

O dichter! dichters roem, o eer der puykpoëten

 

Wiens geest nooyt is volëerd, wiens gloor niet is volmeten,

 

Ontbrand staeg meer en meer in Pindus lettergloed,

 

Op dat het Zangrig koor, door letterkunst gevoed,

 

Op 't Neerduyts Helicon gestaeg mag zegevieren

 

Beschaduwd er bekroond van krakende eerlauwrieren!...

1784.