Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Stemme: Den Mey die komt ons by ‘seer bly.
NV dat 't geboomt' ontluyct // en suyckt
Sijn steeltjens die nu anders zijn bekleedt,
En dat den winter vlucht // en sucht
By d'Antipoden, daer hy nu af-leet
Sijn grijs-be-yselt hayr // en oock besoldert daer,
Het water dat noch open lagh,
Hun grootelijcks plaeght // de Sonne verjaeght,
En mindert den dagh.
2. Dat hier het water stroomt // 't gheboomt'
Veel vreughdelijcker is om aen te sien,
Waer onder 't vee vergaert // en paert,
Een-ieder hem komt aen de liefde bi'en:
De Herders dansen bly // met een Nymph' aen hun zy,
Om soo te winnen den roosen-hoet,
Die hun van de aerd'// nu is uyt-gebaert,
Ende op-ghevoedt.
| |
[pagina 81]
| |
3. Nu Venus komt ontrockt // en lockt
De gratien al om te dansen hier,
Heeft haren Soon verschoont // ghekroont
Het hayrken dat ghekroeselt is door 't vier,
Die schier van koud' gedoot // hadd' in sijns moeders schoot
Den ganschen winter door gherust,
Die seer vast bedeckt // ghestaegh hadd' begheckt
Den wint'righen lust.
4. Sent hem gewapent wel // en fel
Door all' de jeughden die hier zijn vergaert,
Die met sijn' heeten schicht // t'saem vlicht.
Hun herten, en hun zielen soo bepaert,
Doet suchten door het leet // dat hy hun heeft bereedt:
Maer soo ick hop' haest mengen sal
Met het honich-soet // ende hun gemoet
Bevrijden van gal.
5. Ghy maeghden die hier zijt // ghevrijdt,
Ick bidd' u, maeckt uw' minnaer doch niet zwaer,
Maer troost sijn hert' ontrust // en kust
Hem eens, en thoont uw' liefd' in 't openbaer:
V vierken niet en sluyt // oft anders berst het uyt,
Als ghy met veel gheveynsde re'en
| |
[pagina 82]
| |
Hebt teghen u hert' // hem ende sijn smert'
Ghejaeghet voor-heen.
6. Want dan sal u het leet // door zweet
Oft arebeydt verlaten nimmermeer,
Dan sal de selve smert' // u hert'
Ellendigh duysent-mael doen bersten eer
Als dat sy soud' wech-gaen // en u daer van ontslaen:
Wel dan beraedt u eens 't is tijdt,
Hoort all' desen sin // de ontseyde min
Die doet doch veel spijt.
|
|