Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht– Auteursrechtvrij
[pagina 79]
| |
Stemme: Gillotte mon amis.
KOmt Flora, vlicht een' Krans
Van myrthen en laurieren,
Om daer met aen den dans
By mijn Goddin te zwieren:
En ick sal u althans
Veel eers en lofs gheven,
Maken u d'oor' mijns leven,
Stellen soo uwen prijs noch beschreven.
2. Neemt daer mijn Herderin,
En wilt dat niet verfoeyen,
En oock den lieven min,
Die med' altijdt sal groeyen,
En soo sal desen sin
Noyt, noyt eens versterven,
Als den krans sijn jeughdt erven,
Wiens jeughdigh groen noyt mensch siet bederven.
3. Denckt dan wat soete vreught
De liefde ons sal rocken,
En hoe ons kriele jeughdt
In malligheydt sal jocken,
Nochtans niet sonder deughdt:
Dus wilt eens toe-nijghen,
En soo eens med'-lijd' krijghen,
Waer med' dat all' den druck heel sal stijghen.
|
|