Brusselschen Blom-hof van Cupido

Herders t'Samen-Praet, Tusschen Coridon ende Sylvia.

Stemme: Kloter-bolleken.

C.   Sylvi' soete Herders ducht

Seght wat u liefken pijnt ?

Waer toe het bitterlijck ghesucht

Dat tusschen 't vocht verschijnt

Van uw oogh // die on-droogh

Met veel tranen is bela'en,

[p. 56]

 

Soete dier // segh 't my hier,

 

Oft ick worde gansch bestaen ?

 

Soo dat mijn' mondt verblouwt

 

Voor kuskens menighfout,

 

En soete vreughdt vergrouwt.

 

S.   2. 't Is niet (Coridon stilt uw' kruyn)

 

Als drollighlijck gheval:

 

Want doen ick ginder uyt een duyn

 

Een voghel-nestjen stal,

 

Gaf de Mus // my een' kus

 

Met haer becksken in mijn handt,

 

Soo dat ick// door den schrick

 

Mijn soet roofken van den kant

 

In 't water vallen liet,

 

't Ghen' in my baert verdriet,

 

Om dat ick 't krijghe niet.

 

C.   3. Dat 's niet: want hier in dit ghewest

 

Ontrent een dichte haegh',

 

Ick onlangs noch een' Vincken-nest

 

In 't volle broeden saegh,

 

Soete draght // (soo ick acht')

 

Die u sekers wel behaeght,

 

Gaen wy bey // door dees wey,

 

Langh-verwachte soete Maegt:

 

Dat teer-ghevloghelt dinck,

 

Dat jongh'-ghepluymde Vinck

 

Schenck' ick u kortelinck.

 

4. Siet daer 't door-vlochten nestjen dicht

 

Hem tot het rooven biedt,

 

Ey ! Jonghvrou, schenckt een soeter licht

[p. 57]

 

Den trooster van verdriet;

 

Laet het dier // by het vier

 

Van uw' appel-borstjens rondt:

 

Liefken och ! // moght ick doch !

 

Maer wat valt my uyt den mont ?

 

Siet wat een los ghesicht

 

Daer in mijn herte sticht,

 

Een soete pijn op-richt.

 

S.   5. Coridon waer dwaelt uw' praet,

 

Gheweken van de baen ?

 

't Is best' dat ick u haest verlaet,

 

Oft 't sou niet wel vergaen:

 

'k Loope wech // Cor.   Sylvi' segh,

 

Waer toe dese snelle vlucht ?

 

S.   't Is verdriet // daer-om vliedt

 

Sylvia: dus snoert 't ghesucht.

 

C.   Ey ! Liefken, soo ghy gaet

 

Siet Coridon bestaet,

 

Soo dat sijn herte slaet