Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 14]

Hy in-beldt sich-selven de bekomen liefde, ende bedanckt haer.

Stemme: O ! Herderinne.

RVst nu mijn sinnen // die door het minnen
Altijdt met droefheydt hebt gheweest bela'en,
Wilt vrolijck leven // en u begheven,
Om daer ghestaghe blijdtschap voor t'ontfaen,
En thoont, dat droef en bly naest een moet gaen.

2. Liefd' ick u dancke // van al de rancken

Die ghy my eerst hebt op den hals ghewent,
Om dat naer 't treuren // my nu ghebeuren
De vreughdt vermeerdert door het groot ellendt,
Die nu voor hemelsch van my is bekent.

3. Soudd' de ghenuchten // (die in de kluchten

Ons rijmers segghen) van Elysis veldt
Zijn te ghelijcken // by die ick kijcke

[p. 15]

 

Door hare weder-min' my voor-ghestelt,

 

Oft konnen met dees vreughdt zijn af-ghebeldt ?

 

4. Dat 's sonder missen // want oock de dissen

 

Der Goden dese vreughdt te boven gaet;

 

Waer uyt ick leere // dat nimmermeere

 

De vreughdt des wereldts op het hooghste staet,

 

Dan als den lust der zielen is versaedt.