Het V. Capittel. Van de doffigheydt ofte Stupor.
Doctor. Ick versta dat onder de langhduyrige Brasiliaense sieckten een soort is die de Zenuwen aentast, ende een seer diepe doffigheyt in de Ledematen veroorsaeckt, welckers aert, dat ick weet, van niemant beschreven is?
Magister. Dese sieckte, Mijn Heer, noemen de Portugijsen Aiz, ende dat om de strenge Lucht ende onvolmaeckte obstructie, als mede van het koude temperament der Zenuwachtige deelen.
Doctor. 't Is waer, want daer kan een taeye en lijmachtige slijm, in plaets van fijne geesten, uyt de hersenen en het rugge-merg tot in de Leden toe afsacken, waer door Zenuwen ende pesen konnen verstopt werden: insonderheyt soo daer een verkouwinge niet alleen van Zenuwen, maer oock van Aderen, Slagh-aderen, Vleis, Vliesen, Huydt &c. by komt.
Magister. Dit hebben wy onlanghs gesien in 't openen van een Moor, sijnde in sijn leven met dese dofgevoeligheydt behebt, welckers Zenuwen met dese taeye en slijmige vocht was beset.
Doctor. Wat toevallen wert men gewaer?
Magister. Het gevoel werde niet geheel benomen; daer blijft een kleyne, en swacke pols, en met een diepe ende stompe pijnelijckheyt, groote swaerte der Ledematen, met somtijdts een kittelachtigh gevoelen.