Tweede Delfs Cupidoos schighje

[Tirsis woud sterven, en menich werven]

Vois: Boerin als gy gaet water:

TIrsis woud sterven, en menich werven,
Aensach hy zijn Dorindes oogen:
Dorinda wilde dit sterven niet gedogen,
En sprack mijn trouwe lief,

[p. 149]

 

Ist t'sterven u gerief

 

Laet my tot u belief

 

Oock sterven mogen.

 

 

 

2.

 

Tirsis liet winnen, zijn quade zinnen,

 

Maer sprack tis my een doot te leven:

 

Waerom mach ich u Lief mijn ziel niet geven

 

En met een snelle schicht

 

Liet hy zijn oogen licht,

 

Door zijn liefs gesicht

 

Minnelijck zweven.

 

 

 

3.

 

Dorinda zwichten voort' vierich lichten,

 

Sy sprack ick voel t'hart vol onrusten:

 

Tirsy de doot soud' my met u wel lusten,

 

Tirsisaensach haer noot:

 

En sprack laet my voor doot,

[p. 150]

 

In u sneeuwitte schoot,

 

Eerst neder rusten.

 

 

 

4.

 

Aldus soo lagen die twee verslagen.

 

Aldus verscheyden twe lieve zielen,

 

Maer sulcken doot en kond' haer niet vernielen,

 

Aensiet een wond over groot,

 

Dien t'leven dus verdroot,

 

Waren die door de doot:

 

t'Leven behielen.

FINIS.