Tweede Delfs Cupidoos schighje

Lof der drinck konst,

Vois. Air Nouveaux:

ICk heb menich pint en kan gelost met eenen teugh :
En weder vol geschonken,

[p. 103]

 

Int nat ben ick een man ick neemt togh maer mijn meught,

 

Tot dat ick word half droncken,

 

K'bin lust en smaeck daer in,

 

Draeyt mijn daer naer den kop,

 

Soo word ick bly van zin,

 

Door kragten van het sop,

 

 

 

2.

 

Den Wijn doch maer en wast om dat men hem drincken sou

 

Waerom dan niet gesoopen,

 

Voorwaer ick ben een gast die veel van snypen hout,

 

Laet zwellighen met heele stopen

 

Drinct een gesontheyt om,

 

En smeert de drooge borst,

 

Gedurich aenden brom,

 

Soo sterft gy noyt van dorst.

 

 

 

3.

 

Elck ogenblick een dronck laet ons niet ledich zijn,

 

Want ledicheyt is sonden,

[p. 104]

 

Die ons de Wijn hier schonck, die heeft het vreugdich zijn

 

Vyt deset nat gevonden,

 

Twelck deuchdich doet deucht,

 

Soo moet altijt den Wijn,

 

Tot voetsel vande Jeucht,

 

Van ons gedroncken zijn.

 

 

 

4.

 

Doen ick een dronck bescheet ick slaet gesicht om hooch

 

Geduerich nae den Hemel,

 

Beweent alle mijn liet met tranen inde oogh,

 

Waer door ick krijch geschemel,

 

My dunckt dat de aerde beeft

 

En elcke voetstap die ick gae,

 

Eer my de ganck begeeft,

 

Breng noch een teugken na.

 

O Goddelijcke Nat hoe wonder is u kracht?

[p. 105]

 

Gy drijft van ons het suchten,

 

Naer datmen u lost uyt van laeyt inden buyck u bracht

 

Dan jaeght gy't hooft vol kluchten,

 

Looft dan die altijt drinct,

 

En leeft met bly gemoet:

 

Want die dan zinckt en springt,

 

Als hy is vol en soet.

FINIS.