Duyfkens ende Willemynkens Pelgrimagie tot haren beminden binnen Ierusalem

[p. 262]

[p. 263]

het XXXIII. Capittel.

Duyfken binnen de voor stadt van Ierusalem gheraeckt zijnde, vvort eerst van't stof ghesuyvert, ende daer na op het rijckelijckste schoon ghepalleert.

Duyfken. Amy! die borstels zijn hart, dien kam hapert ende krabt, ende de looghe bijt scherp, maer't vaeght oock schoon aff. Godt zy ghelooft, dat ick uyt dat groot perijckel gheraeckt ben. Ach mijnen Beminde, hoe verlanghe ick! Uyt de diepten roepe ick tot u met een groot verlanghen! Wanneer sal ick comen: Ende verschijnen voor u aenschijn? Laet u ooren eens luysterende wesen naer de stemme mijns biddens. Sal ick dan noch langh u aenschijn derven? Hoe sal ick't konnen verdraghen? Nochtans om u woort, ende om suyver voor u aenschijn te komen, soo sal ick dit verdraghen: Want mijn ziele heeft in u ghehopt van den morghen hoede tot den nacht toe: Ende van dit suyveren,

[p. 264]

kemmen, wrijven, van dit langh vertoeven sal eens verlossinghe wesen. Ick sal ghesuyvert, ghewasschen, ende boven sneeuw sal ick wit worden: Ende ghy mijnen Beminden zijt mijn toe-vlucht van de quellinghe die my omvanghen heeft. Ick hebbe mijn ooghen op-gheheven tot de berghen, van waer my hulpe ghekomen is. Dickwils hebben sy my bestreden van mijnder jonckheydt af, dickmael hebben sy my bestreden: maer sy en hebben gheen macht over my ghecreghen. Ick ben verblijdt in't ghene my gheseydt is, in[']t huys van mijnen Beminden sal ick gaen: Mijne voeten zijn nu staende in uwe voor-hoven Ierusalem, Ierusalem die op-ghetimmert wordt als eene groot Stadt, wiens mede-deylinghe is ghemeyn voor al t'samen, derwaerts ben ick oock op-gheklommen om te belijden den naem van mijnen Beminden. Datse doch alle bidden, dat tot den vrede dient van Ierusalem, ende overvloedigheyt zy den ghenen die u lief hebben. Laet vrede worden in u cracht, ende overvloedigheyt in u torens. Om t'huys van mijnen Beminden hebbe ick goede dinghen ghesocht. Tot u heb' ick mijne ooghen opgheheven, Mijnen Beminden, die in Ierusalem woont. Siet ghelijck de ooghen der knech-

[p. 265]

ten zijn op de handen van hunnen Heeren: ghelijck de ooghen der Dienst maerten op de handen van haer Vrouwen, alsoo zijn mijne ooghen tot u mijnen Beminden. En haddet ghy gheen hulpe ghesonden, mach ick wel segghen, en haddet ghy dat niet ghedaen, doen mijn Suster soo teghen my opstonde (doense onverduldigh knorde dat wy flauw ende crachteloos op den wech souden worden: Wederom doense wilde hebben dat ick met haer hoogher soude klimmen dan wy vermochten) soo hadde ick by avontueren nu mede al levende verslonden gheweest. Mijn ziel gaet hier door een beke: Maer by avonturen soude sy daer ghegaen hebben door een overdraghelijck water. Ghebenedijdt zy de Heere, die my niet ghegheven en heeft tot eenen vanck haerder tanden. Mijn ziele is ghelijck een Mussche verlost uyt den strick der jagers, den strick is ghebroken, ende ick ben verlost. Nu sullen alle volckeren segghen: De Heere heeft groote dinghen met haer ghedaen: Ende 'tis waer, De Heere heeft groote dinghen met my ghedaen: Ick ben blijde gheworden. Die in tranen saeyen, sullen in verheughen maeyen. Al gaende hebbe ick oock met tranen mijn saet gheworpen: Maer nu comende sal ick met blijdschap mijn schooven vergaderen.

[p. 266]

Bespieders. Waer zijt ghy Duyfken, zijt ghy ghereynight? Hier comt den opper-Hoof-meester met allen het Hof-ghesin, om u naer het Palleys te gheleyden. Hier zijn oock dry edel-Urouwen met haer kamenieren om u te palleren: comt hier in dese kamer, het Hof-ghesin wacht soo langh daer buyten.

Palleerderse. Weest hertelijck willecom, net, suyver, ende simpel Duyfken.

Duyfken. Ick bedancke u vriendelijck.

Palleerdersen. Met groot verlanghen wordt in't Palleys u komste verwacht: gheluckigh zijt ghy, ende wijsselijck hebt ghy ghedaen: Wy sullen u voort geleyden ende doen u ghenieten dat ghy ghelooft, ghehoopt ende bemindt hebt. Wy dry zijn de ghemeyne toeghelatene Palleerderse van het Palleys, onse Kamenieren brenghen 'tciraet: Wy comen om u op het kostelijckste op te proncken ende te vercieren. Daerom doet aen dit blinckende wit gheborduert kleedt, dese vercierde pantoffelen, dese uytnemende perruycke, desen kostelijcken hayr-bandt, pretadoor, met groote Diamanten ende Robijnen, dese roosen-stricken, tuyten, ende vliegende plumagien: Dese oor-ringhen, pendanten, karkanten, peerlen, ende hoflijck hals ci-

[p. 267]

raet: Dese groote bagghen ende juweelen: Dese arm-ringen, braseletten, litsen, knoppen ende de doppen: Dese snoeren ende blinckende ketekens: Desen wonderlijcken rinck aen den vingher, dese witte doorschijnende met bloemen ghewrochte sluyers, ende bandekens: Besprenckelt u met dese wel-rieckende poederen ende waterkens. Ende alsoo gepallert zijnde comt buyten, den Hofmeester verwacht u, hy sal u groeten ende voorder gheleyden.

Gheestelijcke uyt-legginghe.

Ondersoecker. Het schijnt dat het Duyfken hier oock al wat hart valt, met dit kemmen ende suyveren.
Verclaerder. De plaetse des Vagheviers, daer de Ziele vande pijne der ghebiechte sonden, ende daghelijcksche ghebreken ghesuyvert moet zijn, sal al wat scherp vallen, maer het wordt troostelijck versoet. Ghelijck Duyfken die door de Heylighe Enghelen verlost, ende door Gheloove, Hope, ende Liefde, die sy met andere deughden gheoeffent heeft, verciert wordt.