|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
Het XXVII. Capittel.
Willemijnken wilt den prijs vvinnen met wulpsche lichte Liedekens te singhen, ende sy wint eenen krans verrotte mispelen die haer bekladden.
Willemijnken. Svster en kijft niet, maer siet wat ick hier hebbe.
Duyfken. Waer hebt ghy gheweest? Ende wat is't dat ghy hebt?
Willemijnken. Profijt, winst Suster, 'tzijn schoone mispelen.
Duyfken. Hoe comt ghy aen de mispelen?
Willemijnken. Siet daer in't eynde van't Dorp, om den hoeck in't straetken, daer waren eenighe Meyskens aen eenen ronden dans, ende songhen om prijs onder desen hoet van mispelen: Hey, peysden ick, ick sal wel beter singhen: Ende ick hief aen ende songh een seer vriendelijck Liedeken, daer dede ick alle de omstan- | |
| |
ders lacchen, ende soo hebb' ick desen prijs ghewonnen.
Duyfken. Wat was't voor een vriendelijck Liedeken, dat ghy ghesonghen hebt?
Willemijnken. Wat het voor een Liedeken was? dat is al-even-veel, ick hebber den prijs mede ghewonnen.
Duyfken. Maer sommighen winst door sommighe oorsaecken ghewonnen en deught niet veel: waerom en wilt ghy niet segghen, wat het voor een Liedeken was?
Willemijnken. Om dat ick weet dat ghy soo vies zijt, ende ick duchte dat ghy weder kijven sult, oock 'tis niet noodigh te segghen. Seker Suster, weest gherust, wat wilt ghy daer aen weten, 'ten is niet van noode.
Duyfken. Waerom soude ick over wel singhen kijven? Men mach wel vrolijck singhen, als de Liedekens immers voor al niet quaet, maer ghestichtich zijn.
Willemijnken. Ia gheestich was't, maer van quaet oft goedt daer en weet ick niet besonders af te segghen, dan daer liep soo wat luchtigh oft kluchtighs om te lacchen met onder, het welck sy gheerne hoo[r]den: E[n]de alsmen weet wat den lieden behaeght, soo is't een seker abelheydt,
| |
| |
datmen hem daer na weet te voeghen, dat weet ghy immers wel.
Duyfken. Ick en seyde van gheen gheestich, ick segghe ghestichtigh, maer laet 'tgheestich ende ghestichtich t[']samen zijn: wilt my toch eens segghen wat 'twas.
Willemijnken. Wel, als ghy dan soo keurigh zijt, hoort dan toe, ick sal't u eens voor singhen, aldus gaet't: Een Venus dierken heb ick uyt-vercoren.
Duyfken. Hola? Wat is hier van Venus dierken? Het is ghenoech van sulckx: Wat vuyler Liedeken is dat? Godt segen ons, blijft ghy dan al-even sot? is de goede vermaninghe van de Ghesanten alreedts vergheten, die ons waerschouwden dat wy gheenen tijdt met ydelheydt verliesen en souden.
Willemijnken. Gheen verlies Suster, Ick was begheerigh na winst, ende hebbe desen prijs ghewonnen.
Duyfken. Ghy hebt wat schoons ghewonnen, door u begeerte ende lichtveerdich Liedeken. Ghy seght lieve Suster, dat sy sulckx gheerne hooren: 'Tis waer (Godt beter't) sommighe lichte-schuyten nemen daer vermaeck in, maer hebt ghy u liever te voeghen naer het vermaeck van sulcke lichte ijdel-tuyten, dan naer het behaghen, van degelijcke treffelijcke menschen:
| |
| |
oft neemt ghy in sulcke sotte wulpsheydt selver oock vermaeck, soo thoont ghy dat ghy selver mede sulck een ydel licht-schuyt in u herte zijt. Daer-en-boven en weet ghy niet, hoe haest dat een lichtveerdigh Liedeken oft ijdel woordt in sommighe teedere ooren ghevat wort? Daer haer herte dan op blijft spelen, ende alsoo spelende geraeckt op alsulcke quade daden, dat den gheheelen mensch daer door tot groote onghesontheydt, bederffenisse ende schande comt? En peyst ghy niet dat gy met u ijdel Liedeken den toe-hoorders een groote verarghenisse gheeft? datse u sotte lichtveerdigheyt sullen na bootsen? U op hun tongh schuren met veel claps ende ijdele guyghel maert? Peyst ghy niet, Suster, dat ghy van alle dat quaet oorsake zijt? Ende sult ghy hier soo onbedacht met henen gaen ghelijck ofter niet aen gheleghen en ware? Siet oock, hoe hebt ghy u alreedts beclat met desen verrotten winst, maer wilt ghyse nu laten? geeftse daer de Verckens: Want het is doch Verckens cost, met Verckens sangh ghewonnen.
Willemijnken. Ha, daer ligghense dan: En docht ick niet wel dat ghy weder preutelen soudt, ick en mach nergens na mijnen sin wat profijt doen, oft eenige vermakelijckheydt hebben.
| |
| |
Duyfken. Komt, wilt ghy waerachtighe vermaeckelijckheydt met singhen hebben, ick ben te vreden ende sal u helpen: Maer laet ons dan een waerdigh ghenoechelijck Liedeken aenveerden. Ende niet beter dan't Liedeken van't Hofgesin van onsen Beminden, als hy gheboren wierdt, als alle 'tHof verheught was, alle dienaers besigh, groote ende cleyne hansen op de beenen waren, Boeren ende Koninghen hem quamen groeten: Elck verwondert, elck verblijde, elck al singhende loofden Godt over de blijde gheboorte van haren ende onsen Prince, die met sulcken verlanghen verwacht was. Elck na hun gheleghentheyt brochten hem door liefde ende blijdschap eenighe goede ghiften ende gaven. Maer seght eens (als wy ons wel bedencken) wasser wel yemant onder alle dat geselschap die meerder oorsaeck hadde over dese gheboorte verheught te zijn, ende vrolijck te singhen dan wy? Ende dunckt u oock datter inde wereldt wel eenighe stof aenghenamer voor ons can wesen, dan van onsen Beminden te singen? Ick versekere u neen: Want de Liedekens die door vierighe liefde, door u eyghen gevoelen ende to[t] lof van zijnen eyghen ghetr[ou]wen minnaer ghesonghen worden, dat zij[n] de alder-smaeckelijckste, want dan treffen de
| |
| |
vriendelijcke woorden, dan doende beweghelijcke trecskens het herte ontsteken, ja den geheelen mensch ontroeren met inwendighe vreucht: welcke dicwils de kaeckskens doet blosen, ende de lauwe traenkens uyt-locken. Och hadde ick mede teghenwoordigh mogen wesen, als ghy mijnen toe-comende Bruydegom soo met Lof-sanghen ende ghiften vereert wierdt, ende geweten hadde dat ick nu wete: Wat vereeringhe soude ick ghebrocht hebben! Mijnen wille ende begeerte, mijn lijf ende ziele, mijnen dienst ende daden souden voor u ghereedt zijn gheweest. Och hoe soude ick u ghecoestert hebben! Hoe soude ick uwe doeckskens ghewarmt, u beddeken geschuddet, met bloemkens bestroyt ende verciert hebben, wat Liedekens soude ick doch aen u wieghsken ghedicht ende ghedremt hebben, hoe soude ick u pappeken g[h]esuyckert, u kaeckskens gherust ende u mondeken ghesabbert hebben! Och hoe soude ick u op mijne armen ghedraghen, aen mijn herte gedruckt hebben, hoe soude ick u teere handekens ghevat, soetelijck met u op ende neder ghedanst ende ghesonghen hebben! Hoe soude ick u spijse ghecockt, u tafelken ghedeckt, u over maeltijt ghedient, ende u schotelkens ghewasschen hebbe! Hoe sorghvuldigh soude ick met u
| |
| |
lieve Moeder, begheerten, u doen ende laten, u uyt ende ingaen waer genomen hebben, op mijn knien hadde ick ghecropen, door de locht hadde ick ghevolghen, om u ende u waerde Moeder in dien tijt te dienen! Maer waerom segghe ick in dien tijdt? 'Tis noch tijdt, ende noch sal ick het doen, want ghy zijt den selven, ende hebt my nu u liefde bekent gemaeckt. Daerom ick sal u dienen met vierighe liefde, ick sal Liedekens singhen tot uwer eeren, met een verheugende ghemoet: ghy zijt mijnen Minnaer, ick ben u Lief, ghy zijt mijnen Meester, ende ick ben u Duyfken? ick vlieghe tot u, ick en ben nerghens t'huys dan by u: Want ick behoore u toe, ende niemandt anders. Och wat hebbe ick binnen Ierusalem! Ende sonder u wat hebbe ick ghewilt op der aerden? Ick bidde u lieve Suster, laet ons blijdelijck dit wacker te werck stellen, ende in plaetse van dien verrotten mispelcrans, eenen wel-rieckenden bloemen-crans aen onsen lieven Bruydegom brengen, dit sal eenen veel grooteren winst, eenen aengenameren ende veel loffelijckeren prijs.
| |
| |
| |
Gheestelijcke uyt-legginghe.
Ondersoecker. Willemijnkens prijs met singhen ghewonnen worde weynigh gheacht.
Verclaerder. Dat gheloof ick wel, want sy heeft haer Ziele met sondighe vuyle Liedekens besmet, ende misschien de toehoorders oock. Maer Duyfken wilt ter eeren van haren soeten Christus Iesus singhen, wien sy vierigh bemindt.
|
|
Auteursrechtvrij
