|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
Het XVIII. Capittel.
Willemijnken aenbiedt haren dienste met hoof-sche woorden, maer is traegh in't volbrenghen, want sy is meer keurigh om den hasen-nest te besnuffelen, ende crijgth een quade locht inde neus.
Willemijnken. Suster, nu hebb' ick door uwe redenen verstaen, dat het beter is, ander lieden raedt te volghen, dan sijnen eyghen: ja oock beter datmen hem laet commanderen ende gouverneren: daerom van nu voordtaen soo ben ick tot uwen dienste, vostre servante, employeert my vryelijck naer u believen, ick en kan u doch niet refuseren. Siet Masseur, ick wensche dat ick u eenighen dienst mochte doen: my sal eere gheschieden dat ghy my commandeert: ende ick sal my voor gheluckigh achten, is't dat my de fortuyn soo favorabel gelieft te wesen, dat ick mede mach forteren onder de ghene die u obedient zijn: want ghy mediteert dit ende noch meer: Dus bidd' ick laet u commandement gaen,
| |
| |
doet my de eere ende ghebiet my, want ick kusse u handen.
Duyfken. Siet, van waer comt dit nijgen ende buygen? Hoe spreeckt ghy dus beleeft ende heusch? van waer komen doch dese hoofsche ceremonien, ende nu al wederom alle des uyt-lantsche woorden ghemengelt met u moeders talen. Wat heeft dat doch te bedieden.
Willemijnken. Suster alsmen cortoyse manieren wilt gebruycken, ghelijck ick nu dencke te doen, soo is sulcken maniere van spreken het cieraet vande tale, want anders gaet het soo bot, soo effen, slecht, ende dat staet soo schandigh[.]
Duyfken. Ghy doet u selven ende oock u moeders taele schande aen, dat ghy sulcks seght, en weet ghy niet dat onse tale soo rijck ende vloedigh is, dat sy dickwils eenen sin met drij tot vier verscheyden woorden kan te kennen gheven, ende dat wel soo beleefdelijck, dat sy daer in oock gheene andere talen en behoeft te wijcken? Waerom wilt ghy dan uytheemsche woorden leeren, ende die daer onder brabbelen? houdende dat voor cieraet, ghelijck oft een goedt ko[s]telijck eenparigh kleedt verciert konde worden met alderhande ghekoleurde lappen daer op te plecken. Ghy maeckt met alle de vrem- | |
| |
de woorden sulcken verwerringe ende sulcken onclarigheydt inde tale, dat dickwils u eyghen Landtslieden u niet en verstaen, ende gheeft den vremdelinghen (die niet gheerne hun tale met onse woorden souden willen menghen) oorsaecke datse u bespotten. Is dat noch beleeftheyt ende cieraet? 'tis een groote verdwaeltheydt, dunckt my. Maer al hoe wel ghy soo beleefdelijck schijnt te wesen met woorden, ick duchte nochtans dat ghy't niet recht en meynt: ghelijck alsulcke groene sleyeende woorden, oft geyle verdwaelde manieren, meesten tijt niet anders dan spotermijen ende pluymstrijckerijen en is: Want de sulcke segghen datse willen dienen, maer sy meynen te heerschen: zy segghen van handen kussen) wat soudense!) Sy en souden den mont ofte kaken niet willen aenraecken, ick swijge van kussen: sy zijn heel vriendelijck, milt ende vlijtigh tot elcken een inden schijn, ende in't beloven maer onachtsaem, ontrou, ende dickwils spottigh in't doen, soo dat de gene die hem op sulcke valsche pluymstrij[c]kers vertrout, die vint hem in't eynde dickwils bedroghen. Aldus vreese ick, dat ick met dese uwe schoonschijnende aenbiedinghe oock wel mochte varen: daerom en can ick my op alsulcke hoofsche treken niet vertrouwen: ick achte
| |
| |
veel meer slechte simpele woorden, oprechte meyninghe, ende ghetrouwe daet. Dan doch beminde Suster, ghy weet immers wel, dat ick uwen dienst soo niet en versoecke: maer alleen, dat ghy (tot u eyghen profijt) wat beter voor u wilt sien, ende u suyveren van de onnutte vuyligheydt.
Willemijnken. Ghy seght wel Suster, ick sal my eens suyveren, maer't en komt nu noch niet wel te pas: als wy wat voorder zijn? Daer sal dan beter ghelegentheyt wesen, ende dan sal ick dat gheerne om uwent wille doen.
Duyfken. Doet het niet om mijnen, maer om den wille ende om de liefde van onsen suyveren Beminden. Wy hebben immers hier de riviere met seer goede ghelegentheyt aen de hant: Waer na wilt ghy beyden?
Willemijnken. Sus, sus, ick sien daer wat vremts, foey de karongie.
Duyfken. En vreesden ick niet wel, dat u schoon woorden niet anders dan schuym ofte ijdelen windt en souden wesen? Wat hebt ghy daer nu weder in't hooft?
Willemijnken. Ick sagh daer eenen haes springen achter dat bosken, ick moeste eens snuffelen waer dat dien gheslapen hadde, ende de prij wippende van daer:
| |
| |
ruymt met den stanck, dat komt my recht inde neus: Foey dat lichte prijken.
Duyfken. Maer is dat moghelijck Suster, dat ghy sulcke nesten wilt ondersoecken daer u gantsch niet aen gheleghen en is? Hoe zijt ghy soo keurigh? ick bid u, en verliest doch geenen tijdt met sulcke onnutte nieus-gierigheydt: Wilt doch op u eyghen saecken, ende niet op andere letten. Want wat baet het u, als ghy't alles van andere al door-vraeght ofte doorsnuffelt hebt, ende als ghy't al weet wat huys dat andere houden, waer sy slapen oft waer sy waecken, wat sy doen oft wat sy laten, waer sy loopen oft waer sy reysen, waer sy herberghen oft wat sy verteren, wat sy koken oft wat sy sparen, wat sy eten oft wat sy drincken, wat sy winnen oft wat sy verliesen, oft sy kijven dan oft sy singen, oft sy krijten dan oft sy lachen, oft sy wercken dan oft sy wandelen, wat vrienden ofte wat maeghschap, wat huysraedt ofte wat cleederen, wat middelen oft wat bedrijf dat sy hebben. Wat is u doch aen alsulcke ende veel andere beuselinghen (die u niet en raken) gheleghen? Ghy versuymt ende laet u eyghen saecken onder tusschen verloren gaen. Ghy verliest uwen kostelijcken tijdt: V ghedachten worden verstroijt: Ghy wordt daer door ghehaet:
| |
| |
ghy maeckt u selven onwaer, ende crijght dickwils sulcken quaden locht inde neus, dat ghy't in langhen tijdt niet weder quijt en kont worden, noch 't en betaemt een deghelijck mensch, (besonder jonge Dochters) de saecken van andere soo te ondersoecken, als sy daer gheenen last toe en hebben, ende oock sulckx doen en kan onsen beminden niet behaghen. Och mijn Beminde, hoe verkeert zijn wy van sinnen! wy zijn keurigh ende begheerigh te ondersoecken dinghen daer ons niet aen gheleghen en is, ende vergheten de saecken die ons selve wel dapper treffen, ende die ghy om onsent wille soo sorghvuldigh gedaen hebt. Hoe is't moghelijck, dat wy sulcken vremden aert hebben? veel Meyskens zijn keurigh ende ialoers, besteden immers haren meesten tijdt inde saecken van hare vrijers, om alle hun daden, alle hun wercken op het alderscherpste te doorsnuffelen, ende verheughen haer seer als sy iet besonders vinden, dat haer vrijers uyt suyvere liefde om haren't wille ghedaen hebben. Waerom en doen wy oock soo niet? Waerom verliesen wy doch den tijdt met vremde saecken, ende nemen het soet vermaeck niet om oock keurigh ende scherp te ondersoecken, te over-legghen, de wonderlijcke goedt-hertighe daeden
| |
| |
van u onsen oprechten ghetrouwen vrijer? Waerom en ondersoecken wy niet, door wat oorsaecke dat ghy u Paleys, u rijck verlatende, soo slecht ende armelijck tot ons ghecomen zijt? Door wat oorsaecke dat ghy u soo oodtmoedigh ende verworpen gedragen hebt? Sulcken spijt, sulcken smaedt gheleden hebt: in wat manieren, in wat tijdt, ende hoe gy dit alle te wercke ghestelt hebt? Wat ghy al ghedaen, ende wie dat ghy zijt die dit al ghedaen hebt? Wat soete vriendelijcke woorden, wat heerlijcke ghedenckenissen ghy ons al ghegheven hebt? Waerom, segh ick en door-snuffelen wy dese treffelijcke saecken niet? Daer wy nochtans voor seker (van elck dit punt grondigh ende wel te door-soecken, gheen quade locht, maer wel eenen soeten reuck van oprechte ghetrouwe Liefde door souden ghenieten, die crachtigh soude wesen, om in ons op te wecken een verwonderende ghemoet, een danck-segghende herte, ende een over-groote blijdtschap, om uyt te locken beweghelijcke soete tranen, met schaem-roode kaecken, over onse onachtsaemheyt: ende met een vast voornemen, om u meer te beminnen met vlijtigher na-volginghe: op dat alle uwe moeyte ende goede beleydinghen niet verloren en souden zijn. Ay goede Suster,
| |
| |
laet ons nieusgierigh zijn, om dit keurigh te ondersoecken: want dit treft ons selven: maer van andere saecken moghen wy onse ooghen vrijelijck wel wat voor ons houden, ende bedwinghen.
| |
Gheestelijcke uyt-legginghe.
Ondersoecker. Willemijnkens heuscheyt wordt bespot, hoor' ick wel, maer de quade locht van't hasen nest en verstaen ick niet wel.
Verclaerder. Valsche beleeftheydt ende pluymstrijckerije is sondigh, ende bespottens waerdigh. Duyfken seydt dat veel menschen een quade locht (dat is vuyle sonden) scheppen door haer nieuwsgierigheydt om te onder-soecken wat andere doen, daerse gheenen last over en hebben: daerom raedtse liever te ondersoecken de wercken van Christus onsen Salighmaker.
|
|
Auteursrechtvrij
