|
| |
Het XIII. Capittel.
Willemijnken wilt den armen schouvven, ende daer door crijght sy een soppeken over haer lijff.
Willemijnken. Vluskens hebt ghy ghekeven, doen wout ghy hebben dat ick wijcken, ende wat ter zijden om, uyt den wegh soude gaen, alsser wat quaedts ontmoeten, nu vraeght ghy waerom dat ick sulckx doe? en is dit niet een onverdraghelijcke sottigheydt? oft spot ghy openbaerlijck met my? seyndende my willens ende wetens aldus in dit bedelwaers sop.
Duyfken. Wat is dit nu weder te segghen Suster?
Willemijnken. Wat soude't te segghen zijn? en hebt ghy niet gheroken? Dat daer eenen viesen, quaden reuck uyt dat bede- | |
| |
laers Gast-huys quam? ende daerom ginck ick die achter-om. Want ick en mach doch dien siecken, beroyden, verschimmelden hoop, niet sien oft riecken: sy siender uyt, als oft sy van de galge ghedropen waren. Ende effen met dat ick om dien Hoeck come, soo worden daer seep sop uyt-gegoten, welck my aldus over al mijn lijff ghestort worde.
Duyfken. Maer wat onbescheydenheyt is dat Suster? en weet ghy anders gheen verstandt te ghebruycken, waer dat ghy wijcken ofte niet wijcken moet? suldy de arme menschen versmaden ende die uyt den wech gaen: oft en meucht ghy die niet sien oft riecken, daer ghy behoort tot hen te loopen, om dienst ende hulp te doen. Ach Suster hoe zijt ghy dus ave-rechts? Wat onverantwoordelijcke quade stucken doet ghy? Ay bewijst doch meerdere liefde ende ghetrouwigheydt tot uwen even mensch, tot [u]wen eygen broeder, die in noodt ende pijne is. Peyst oft ghy in ghelijcken staet waert, hoe aengenaem soude u eenen behulpighen trouwen vriendt zijn. Ende wat een weemoedighe saecke ist, voor de arme menschen, datmen hen versmaedt. Sy-lieden bidden, roepen, weenen om hulp, ende ghy zijt soo af-keerigh dat ghy hen niet ontrent comen en wilt: alle den troost, die
| |
| |
ghy haer gheeft, dat zijn versmadighe woorden, suere ghesichte, ende vileyne namen. Hoe zijt ghy soo vreet, soo hert ende onbewegelijck? Wie soude konnen medelijden met u hebben, oft u oock eenighe ellende over quam? Want het is eenen ghemeynen reghel: Met sulcken mate alsmen uyt-meet, salmen ingemeten worden. Daer-en-boven, beminde Suster, overleght eens, wat een groote faute dat dit is, merckelijck om ons inden haet ofte ongonste van onsen Beminden te brenghen: Want de arme ellendighe menschen: Door haer benautheydt (als sy sien datmen haer niet helpen en wil, ja af-keerigh van haer is) krijghen lichtelijck een nijdigh herte op ons, ende sullen grouwelijck wraeck over ons roepen. Welck de bespieders vernemende, sullen ons dapper aen onsen Beminden Bruydegom beschuldighen, ende hoe qualijck sal hy dese sake nemen, als hy verstaet, dat wy ons niet beter en voeghen naer zijne milde natuere ende exempel? Want hy (soo grooten Heer zijnde) heeft hem soo seer vernedert, komende ons arme vuyle fletfincken uyt liefde op de beenen helpen, jae in staet stellen, ende ghy slecht wicht, zijt soo trots, dat ghy niet en wilt comen by uwes gelijck, ofte een cleyne hulpe doen aen een ellendigh mensch.
| |
| |
Hoe meynt ghy, dat onsen Beminden dit verstaen sal? Wat sult ghy doch antwoorden, als hy u hier af onder vraghen sal? Ghy seght datse een quade viese locht over hun hebben, maer en siet oft en rieckt ghy u selfs viese vuyligheydt niet, daer ghy vanden hoofde tot de voeten toe inne steeckt? O suster waer is u verstandt? En peyst ghy oock niet, dat wy op dese reyse van niemandt meerder hulp ofte dienst te verwachten en hebben, dan vande arme menschen? Want seer selden vindt-men rijcke die dienen willen. Soo dan als wy d'arme op de beenen helpen, hebben wy dobbele deught ende loon daer af te verwachten: Ten eersten, hunnen vlijtighen dienst, ten tweeden, hun liefde ende danckbaerheydt. Maer ghy haer uyt den wech gaende, om dat ghy haer niet sien oft riecken en meught, aenmerckt eens hoe dat het te passe comt, dat ghy nu onversiens ende teghen uwen wille noch verdrietiger sien ende riecken moet, dat is het dick sop daer haer besmeurde doecken in ghewasschen zijn, welck ghy over u ooren crijght: oordeelt selver eens, oft ghy't niet wel verdient en hebt. Maer ick blijve noch bekommert in dese groote sake, vreesende: Dat de bespieders (besonder die ons benijden) dit al te qualijck sullen overdragen[.]
| |
| |
Daerom ick roepe o ghy bespieders, ghy die onse goede vrienden zijt: ghy die siet ende weet, allen ons doen ende laten: ghy wackere, snelle ende ghetrouwe dienaers van onsen Prince, ghy die zijn heerlijck Hof tot een woon-plaetse hebt: die in zijn blinckende moghentheydt glorieert: die in zijn lustighe warranden wandelt: die in zijn vredighe vreught swemt: Die in zijn vierighe liefde blaeckt: die in zijn goede vriendtschap bevestight zijt, die in zijn soet ende vrolijck aenschijn gheniet, die ghereedt zijt tot zijnen wencke, die uwen meesten lust schept tot zijnder eeren te doen, die altijdt vermaeck neemt in wackere goede wercken. O ghy goede bespieders, die ghetrouw in uwe bootschappen zijt? die het alder-minste punt van deughden, dat ghy in ons mercken cont, niet en sult vergheten ofte verswijgen: die ghesonden zijt om onse daden gade te slaen, die altoos seer begheerigh zijt om eenighe goede tijdighen aen uwen ende onsen Prince te draghen. Ick roepe ende bidde, merckt doch onsen goeden wille, onse goede begeerte, merckt oock alle de quade weghen, hagen, hegghen, ende teghentheden, die ons ont-moeten: merckt onse swacke cranckheyt. Ist dat ghy van ons iet siet ofte verstaet, welck ghy weet dat onsen
| |
| |
lieven Prince soude mishagen, ick verclare ende ghetuyghe voor zijn blinckende ooghen, voor zijn heerlijck Hof, dat ick in't alderminste niet en wille toelaten in eenighe saken die hem souden moghen on-aenghenaem zijn: Maer dat ick my met een vol over-ghegheven herte naer zijnen lieven wille begheere te voeghen, ende tot hem wille comen. Is't dat wy, ick ofte mijn Suster eenighe mis-weghen gaen, ofte beletselen crijghen, ick bidde u ontschuldight onse fauten, verantwoordt ons voor onsen Prince, teghen soo veel ons[e] benijdende bespieders, die doch gheen goedt, maer alles ten quaetsten sullen over-draghen, die ons belieghen, bedrieghen, ende over al in den wech sullen zijn. Och onse goet gunstighe bespieders) thoont doch u goet herte, verwillicht oock voor ons eenige goede vrienden in't Hof, och maeckt doch dat wy de vrientschap vande waerdige Moeder van onsen Beminden moghen hebben: Dat sy een goet woordt voor ons wil spreken, op dat wy inde goede jonste van onsen heerlijcken lieven Bruydegom mogen blijven. Komt goede Suster: De groote faute moet verbetert zijn: Hebben wy de ellendige arme menschen gheschout, laet ons haer nu gaen soecken, ende met vrientschap dienen.
| |
| |
| |
Gheestelijcke uyt-legginghe.
Ondersoeker. Dit punt van de arme menschen is wel duydelijck, behalven het laetste van't Capittel en verstae ick niet wel.
Verclaerder. Duyfken vreest dat de duyvelen (welcke de quade bespieders zijn) haer over de sonde van onfermhertigheydt (die Willemijnken aen de arme menschen doet) voor Christus grootelijcks beschuldighen sullen : daerom roept sy de goede Enghelen te hulpe, datse haer willen verantwoorden: want sy weet dat Christus sulcke fauten (waer door Willemijnken hier nu besmet is) swaer weghen sal.
|
|
Auteursrechtvrij