Canzonen

[p. 363]

Jacques Perk

† 1 Nov. 1881

Daar was dan eind'lijk Dante een zoon geboren,
Die, vroeg, van verre 't spoor zijns vaders drukte;
In Neêrlands koren weêr de harp liet hooren,

Wier godenslag Florence eens 't hoogst verrukte;
Een jonge reus, die, leerling der titanen,
Den lauwer plukte, die heroën smukte.

Wie mocht als hij zich 't pad ter glorie banen?...
Hij kwam, hij zong, en dwong zijn volk tot hulde;
Deed sterren tanen in bewond'ringstranen,

Terwijl hij elk met vreugde en hoop vervulde:
't Was Helios, die Neêrlands lettertransen
In purper hulde en echt in vuur vergulde.

[p. 364]

 

Maar, ach! wat wisling van de rijkste kansen...

 

Op eens weêrklonk, als schrikmaar voor ons allen:

 

‘Uit hemelglansen vlecht hij reeds zijn kransen,

 

 

 

‘De dichter is zijn dier'bren kring ontvallen:

 

De toomlooze Alvernieler is verschenen,

 

Die onzen wallen 't rouwlied langs laat schallen.’

 

 

 

Zoo is die zon gebluscht: de Musen weenen;

 

Maar de erfnis zijner verzen is gebleven.

 

Daaraan ontleenen wij gedenkzuilsteenen,

 

 

 

Waar op geschreven: Perk blijft met ons leven!

Amsterdam, Dec. '82.

Jacques Fabrice Perk, zoon van den Waalschen predikant en letterkundige M.A. Perk, te Amsterdam, stierf op zijn twintigste jaar. Hij was een degelijk, veelbelovend student in de rechten, en dichtte zulke schoone verzen, dat de bevoegde beoordeelaars opgetogen stonden. Er was een bijzondere klank in zijne poëzij, welke onwillekeurig aan Dante deed denken. In hem uitte zich eene natuur, welke voorspelde, dat men eenmaal zou kunnen zeggen: ‘Zie, de florentijn is in Nederland verschenen.’

Als in dien van Jacob Bellamy, bevinden zich in Perk's bundel, door Mr. C. Vosmaer en den heer Willem Kloos uitgegeven, gedichten, welke aan tijdgenoot en nageslacht als toonbeelden mogen aangeboden worden.