Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David
(1659)–Cornelis Boey–
Auteursrechtvrijא Aleph I. Geluckigh zijn d'Oprecht' in haren gangh,
Die 's Heeren wet beminnen en betrachten,
En onbeveynst, geheel haer leven langh,
Des Heeren-Gods getuygenissen achten;
Van ganscher hert hem soecken dagh en nacht;
En van sijn gunst, hun heyl en welvaert wachten.
2 Oock die, by wien geen onrecht wert betracht,
Die geen vermaeck en scheppen in de sonden,
Noch yet verkeerts oyt nemen in 't gedacht,
Maer wand'lend' in Gods wegen zijn bevonden.
O Heer, ghy hebt geboden dat uw Wet
Sal zijn bewaert, en blijven ongeschonden.
3 Och-of my hier, daer ick stae ongered,
Mijn wegen, recht; mijn voeten, vaerdigh waren!
Om ga'e te slaen wat ghy hebt in-geset.
Geen schaemt' en souw my konnen weder-varen,
Wanneer ick merckt' op al wat ghy gebied,
En ghy daer van den sin my soud verklaren.
| |
[pagina 249]
| |
4 Oprechtelick, sal ick u in mijn lied,
Gaen loven, Heer, als ick uw recht sal leeren,
En als mijn hert uw wijsheyd daer in siet,
Dan sal ick my tot uw geboden keeren.
Wijckt niet te seer, verlaet my niet voortaen,
Op dat ick uw bevel niet kom t'onteeren.
| |
ב Beth II.5 Hoe sal de Ieughd uw suyver pad begaen?
De Iongelingh, sich mijden voor de sonden?
Wanneer hy blijft op uw geboden staen,
En sich houd aen uw woorden vast-gebonden.
'k Soeck' u, mijn God, met mijn geheel gemoed;
Laet my niet zijn af-dwalende bevonden.
6 Vw reden, Heer, die ghy daer aen my doet,
Bergh' ick in 't hert'; op dat ick niet souw tegen
V sondigen, of stellen mijnen voet
Oyt elders, als in uw bepaelde wegen.
O Heer, mijn God, die hoogh-gepresen zijt,
En eeuwigh blijft, leert my uw wil ter degen.
7 Al 't recht uw's monds meld' ick van tijd tot tijd,
'k Heb dat gestaegh verkondight met mijn lippen;
'k Ben meer verheught, veel meer ben ick verblijd,
In 't spoor uw's wets, die 'k my niet laet ontglippen,
Als over al den rijckdom, en den schat
Des Weerelds, daer ghy my niet hoort van rippen.
8 'k Sal uw bevel, dat ick daer heb gevat,
Gedachtigh zijn, en letten op uw paden;
Vw keuren, Heer, daer in ick vind' al wat
My staet te doen, en sal ick niet versmaden;
Sy zijn mijn vreughd. 'k Vergeet oock niet uw woord;
't Is mijn vermaeck; 'k wil my daer in verzaden.
| |
ג Gimel III.9 Doet by uw knecht, dat wel is, voort en voort,
| |
[pagina 250]
| |
Op dat ick leef, uw woorden mach bewaren,
En daer na doen, gelijck als dat behoort.
Wilt mijn gesicht ontdecken en verklaren,
Op dat ick sie de wond'ren van uw wet,
Die ghy daer in hebt willen openbaren.
10 'k Ben vreemd, en sta op Aerden ongered,
Houd my mitsdien uw wetten niet verborgen,
Dien ghy verstaet en siet te zijn belet.
Mijn ziel is van den avond tot den morgen,
Verbroken, door het groot verlangen, Heer;
Op 't oordeel Gods, staet al mijn doen en sorgen.
11 d'Hoovaerdige-vervloeckte scheld ghy seer,
Die van uw wet moed-willigh af gaen dwalen,
En in haer doen niet passen op uw leer';
Laet my geen schaemt' of schanden achter-halen,
Rolts'-af van my, die heb uw wegh gegaen,
Vw wet gepleeght, die my den wil bepalen.
12 Als Vorsten selfs, om my om-ver-te-slaen,
Verschaffen raed; soo volghd' ick uw bevelen;
Ia, ick, uw knecht, ben trouw'lick blijven staen
Op uwe wet; die my een vreughd te quelen,
Te singen, is; ick gae met haer te rae;
Op haer doe ick mijn harp' en snaren spelen.
| |
ד Daleth IV.13 Mijn ziel, die kleeft aen 't stof, en sterft by-nae;
Maeckt my gesond, dat ick we'er kom te leven;
Doet, na uw woord, daer op ick seker gae.
'k Heb u mijn wegh vrymoedigh op-gegeven,
'k Hebs' u vertelt, en ghy hebt my verhoort;
Maer leert my't geen ghy my hebt voor geschreven.
14 Geeft my den wegh van uw gebiedend woord,
Van uw bevel, ter dege te door gronden,
Op dat ick al uw wond'ren ongestoort
Betrachten mach, die 'k daer in heb gevonden.
Mijn ziel druypt wech, van rouw verlaetse my.
Richt my we'er op die aen my zijt verbonden.
15 Maeckt my van al de valsche wegen vry;
| |
[pagina 251]
| |
Wend die van my; verleent my de genade
Van uwe wet, dat sy my doen'lick zy.
'k Heb, na dat ick met u lest gingh te rade,
Des waerheyds wegh my uyt-verkoren, Heer,
My voor-gestelt, en slae u rechten gade.
16 Vw wet kleeftm' aen; sy ist, die ick begeer'.
Beschaemt my niet, soo sal ick vyerigh draven
In 't rechte spoor van uw volmaeckte leer',
Als ghy mijn hert, in over-vloed, met gaven
Van uw verstand, my hebben sult verwijd,
En my gesterckt, om in uw dienst te slaven.
| |
ה He V.17 Leertm' uwen wegh, soo houd' ick hem altijd;
Soo sal ick hem ten eynde toe beleven.
Sal ick uw wet voldoen, soo wert en zijt
Mildadigh, Heer, om my de macht te geven.
Gunt my 't verstand, op dat ick vaerdigh stae,
Van ganscher hert, daer toe mach zijn gedreven.
18 Doet, dat ick 't pad van uw gebod begae,
Want ick heb daer een wellust in gekregen.
Neyght mijn gemoed, beweeght het voor en nae,
Tot uw bevel; en maeckt het noyt genegen
Tot gierigheyd, daer op uw roed' en straff',
Die ick ontsie, altoos te volgen plegen.
19 Wend mijn gesicht van ydelheden af,
En doet my, door uw wegen, weder leven.
Vest aen uw knecht, die sich ter deughd begaf,
En tot uw' vrees' is toe-gedaen gebleven,
Vw toe-geseyd; en segent hem voor al,
Die, op uw woord, sich t'uwaerts heeft begeven.
20 Wend-af den smaed, die my, in dit geval,
Te vreesen staet; want goed zijn uwe wetten,
Daer aen ick my van herten houden sal.
Siet, ick begeer' my ongeveynst te setten
Na uw bevel. Maeckt my, rechtvaerdigh Heer,
Eens levendigh, om op uw wil te letten.
| |
[pagina 252]
| |
ו Vau VI.21 Laet uw genaed' af-komen op my ne'er;
Gunt my uw heyl, dat ghy belooft te senden;
Op dat ick aen mijn Smaeder, als hy we'er
My tergen sal, wat tegen heb te wenden,
Wat seggen magh; want ick vertrouw my vast,
Staend' op uw woord, dat my troost in ellenden.
22 Ruckt niet te seer, terwijl mijn liefde wast,
Vw Waerheyds woord, van mijnen mond', O Heere;
Want op uw recht hoop' ick, dat my ontlast;
Soo sal ick my uw Goddelicke leere
Ter hert doen gaen; en niet, soo nu, soo dan,
Maer eeuwighlick bevorderen uw eere.
23 'k Sal wand'len, als een wel-geluckigh man,
In groote ruymt'; om dat ick uw begeeren
Heb nauw gesocht; soo veel men soecken kan.
Voor Koningen, ick sal, voor groote Heeren,
Vw wet en woord verkondigen, en my
Niet schaemen, Heer, dien ghy noch sult vol-leeren.
24 In uw gebod sal ick my maecken bly,
Dat ick bemin, en volgh' uyt al mijn krachten;
't Is mijn vermaeck, mijn troost vind' ick'er by;
Ick heb 't seer lief. 'k Heff handen en gedachten
Tot al het geen ghy in-te-setten seght;
Op dat ick uw bevelen mach betrachten.
| |
ז Zain VII.25 Gedenckt des woords, gesproocken aen uw knecht,
Daer op ghy my doet hopen in ellende.
Dit is mijn troost, als wan-hoop my bevecht;
Mijn toe-verlaet, waer ick my keer' en wende.
Want uw beloft', aen my soo vast gedaen,
Maeckt levendigh, en de'e dat ick u kende.
26 d'Hoovaerdigh' heeft my schamper na-gegaen,
En boven maet den spot met my gedreven;
Nochtans bleef ick op uwe wetten staen;
| |
[pagina 253]
| |
'k Sagh 't geen van ouds ghy ons hebt voor-geschreven,
Ick over-dacht uw oordeel al den dagh,
En heb my troost en lichtenis gegeven.
27 De Godloos, Heer, wiens oordeel ick voorsagh,
Heeft my beroert, mijn hert met schrick bevangen,
Die grooter is, als dit mijn kleyn gewagh.
In vreemd'linghschap heb ick u aen-gehangen,
Vw wet gepleeght; al vielse langh en swaer,
Noch was uw lof de stof van mijn gesangen.
28 Vw's Naems heughd' ick, en heb des nachts oock daer
My aen-gewent; 'k stel na uw wet mijn schreden.
'k Bewaerse trouw; mijn lust stel ick in haer;
En dat, O Heer, is my geschiet, uyt reden.
Dat ick my bind' aen uw gehoorsaemheyd,
En niet en soeck' uw wetten t'over-treden.
| |
ח Heth VIII.29 Ghy zijt mijn deel, daerom heb ick geseyt,
Dat ick uw wet en woorden sal bewaren.
Ick heb, met ernst, uw aengesicht gevleyt,
Vyt ganscher hert, bad ick 't in mijn gevaren.
Zijt my nu dan genadigh als wel-eer,
Dewijl ghy my hebt toe-geseyt te sparen.
30 'k Heb my bedacht, en op mijn wegen seer
Gelet, of ick geen sonden had bedreven,
En keerde stracks mijn voeten na uw leer',
Die my, door u, soo klaer is voor-geschreven.
'k Heb my gehaest, en nimmermeer vertraeght,
Na al-te-mael uw leeringen te leven.
31 'k Ben van den hoop der Boosen seer geplaeght,
Ia, gansch berooft, en achterwaerts gedreven;
'k Heb even-wel uw wetten na-gejaeght,
'k Heb midder-nachts my drijvens op-geheven,
Om u den lof, en de gerechtigheyd
Vw's heyl'gen rechts, haer vollen roem te geven.
| |
[pagina 254]
| |
32 Ick ben een Vriend, een Metgesel geseyt,
En ick ben 't oock, van alle die u vreesen,
En houden 't geen ghy haer hebt voor-geleyt.
Heer, d'Aerd' is vol van uw bermhertigh-wesen;
Leert my doch uw insettingh gade-slaen,
Vw wille doen, die my is aen-gepresen.
| |
ט Teth IX.33 Ghy hebt veel goeds by uwen knecht gedaen,
Na dat ghy 't hem belooft had hier te voren;
Geeft my uw woord rechtsinnigh te verstaen,
En wetenschap, om niet te gaen verloren,
Want ick geloof aen uw gebod en leer',
Die ghy my hebt verkondight en doen hooren.
34 Ick dwaeld', eer ick verdruckt was van mijn Heer;
Maer nu houd' ick uw woorden en uw wetten;
Goed zijt ghy, God; goed-doende zijt ghy seer;
Sulcks, leert my 't geen u in gelieft te setten;
Ia, leert my dat; leert my dat al, en doet
My 't gade-slaen; daer op met aendacht letten.
35 De Grootsche, d'Op-geblaese van gemoed,
Beliegen my; sy gaen my vinnigh tegen;
Doch op uw pad behoud' ick staegh mijn voet.
Het hert' is haer in 't vette smeer gelegen;
Maer ick ben vast op u alleen gestelt,
En in uw wet heb ick vermaeck gekregen.
36 Het is my goed, dat ick soo seer gequelt,
Soo ben verdruckt, en soo veel heb geleden;
Op dat ick leer' al wat uw wet vermelt.
De wet uw's monds, is my, met recht en reden,
Veel beter, als veel duysenden van goud,
Of silver, daer ick niet om heb gebeden.
| |
י Iod X.37 Vw handen, Heer, die hebben my gebouwt,
En toe-bereyd; wilt my nu wijsheyd geven,
Na uw beloft', alsoo ghy my die houwd;
| |
[pagina 255]
| |
Op dat ick na uw wet mach leeren leven.
Al wie u vreest, sal wesen seer verblijd,
Siend' op uw woord mijn hope vast-gebleven.
38 'k Weet, Heer, dat uw gerichten, t'aller tijd,
Rechtvaerdigh zijn; en dat ghy my, uyt trouwe,
Soo hebt verdruckt, soo dickmaels gekastijd;
Laet doch uw gunst, daer ick ste-vast op bouwe,
My zijn tot troost, gelijck als ghy 't my seght;
Ia, doet soo, Heer, op dat ick u aenschouwe.
39 Ontfermt u doch, en geeft eens, dat uw knecht
Het leven sie; want uw gestelde wetten
Zijn mijn vermaeck, mijn vreughde wel te recht.
Beschaemt de Grootsch', en wilts' in schande setten;
Om datse my met leugens stooten ne'er,
Die tracht' op uw geboden scherp te letten.
40 Laet, wie u vreest, sich tot my keeren, Heer;
Wends' al tot my, die uw getuygenissen
Te herte gaen, en kennen uwe leer'.
Maeckt my oprecht, doet my het spoor niet missen,
Op dat ick niet voor u beschaemt en stae,
Noch in uw wet my kome te vergissen.
| |
כ Caph XI.41 Mijn ziel beswijckt, terwijl dat sy soo nae
Vw heyl verlanght; 'k heb t'uwaerts om-gekeken,
'k Hoopt' op uw woord, daer op ick seker gae.
Mijn oogen zijn verlangende besweken,
In uw beloft', als ick uyt-riep en sprack,
Waer is uw troost, O Heer, die zijt geweken?
42 'k Droogh' op, als in den roock, een leerensack;
Vw wet nochtans en heb ick niet vergeten.
Hoe langh wilt ghy, dat duyrt mijn ongemack?
Sal 't veel noch zijn? ey, laet ick sien en weten,
Dat, wie my haet, voor u te recht sal staen;
Wie my vervolght, sijn loon wert toe-gemeten.
| |
[pagina 256]
| |
43 't Hoovaerdigh Volck, daer van ick ben verraen,
Dat heeft een kuyl, een put, voor my gegraven;
't Welck niet en is na uwe wet gedaen,
Die waerheyd hiet; Maer, sy, die op my draven,
Zijn Leugenaers; Sulcks, helpt my onbeswaert,
En wilt mijn saeck uyt-voeren en hand-haven.
44 Sy maecken my by-na tot niet op Aerd;
Maer in uw wet heb ick my staegh gequeten;
'k Verlietse noyt; ick hebse trouw bewaert.
Doet, na uw gunst, my leven, om te weten,
En gae te slaen uw's monds getuygenis;
Dat ick het houd', en nimmer mach vergeten.
| |
ל Lamed XII.45 In 't Hemel-rijck, daer uwen zetel is,
Bestaet uw woord, in aller eeuwigheden;
En uwe trouw gaet seker en gewis;
Van kind op kind wert sy by ons beleden.
Sy is en blijft gevest in ons geslacht.
Dat d'Aerd' oock staet, daer van zijt ghy de reden.
46 Na uwe wet, die ghy selfs hebt bedacht,
Soo staen sy beyd', en sullen staende blijven;
Want sy zijn knechts van uw geduchte macht.
Indien uw wet, niet waer' in mijn bedrijven,
Al mijn vermaeck, ick sou van druck vergaen;
Sy kan mijn hert' en swacke sinnen stijven.
47 'k Sal uw bevel gestadigh gade-slaen,
In eeuwigheyd sal ick dat niet vergeten;
Want ghy doet my daer door alleen bestaen;
Ia, levend maeckt ghy my met dat te weten.
V hoor' ick toe; behoud my, want uw wet
Heb ick gesocht, en my daer in gequeten.
48 De Godloos' heeft een wacht op my geset,
Tot mijn verderf; maer ick pass' op uw wegen;
'k Heb, met verstand, aendachtelick gelet,
Op al, wat sijn volmaecktheyd heeft gekregen,
| |
[pagina 257]
| |
En 'k sagh een eynd. Maer wonderbaerlick wijd
Is uw gebod, daer heyl in is gelegen.
| |
ם Mem XIII.49 Hoe lief heb ick uw wetten t'aller tijd!
Den ganschen dagh zijn sy 't die ick betrachte.
Veel wijser, als hy is, die my bestrijd,
Werd' ick door haer; by daegh zijns' en by nachte,
Al mijn vermaeck; van my en gaen sy niet;
Ick houd op haer, en sy op my de wachte.
50 Ick ben, die tracht te doen al wat ghy hiet,
Verstandiger, als Leeraers, die my leeren.
Voorsichtiger, in 't geen ghy my gebied,
Als d'Oude doen; om dat mijn herts begeeren
Streckt na uw wet, die ick heb wel bewaert,
En niet gesocht my daer van af-te-keeren.
51 Ick heb mijn voet, alwaer ick gingh op Aerd',
Gansch af-geweert van alle quade paden,
Daer van ick weeck, daer van ick was vervaert,
Op dat ick hiel uw woord vol van genaden.
Dewijl ghy my uw rechten hebt geleert,
Soo wijck' ick niet, en 't sal my nimmer schaden.
52 Vw redenen, die ghy aen ons vereert,
Zijn soet aen mijn gehemelte bevonden;
Hoe smaeck'lick zijns'! hoe lief'lick! hoe begeert!
Geen honigh-zeem, soo soet, aen menschen-monden,
Als sy wel zijn; uw wet geeft my verstand;
Daerom haet' ick het leugen-pad der sonden.
| |
נ Nun XIV.53 Vw woord is my een lamp, die voor my brand;
't Is my een licht, verklarende mijn wegen;
'k Heb eed gedaen, ick heb mijn ziel verpand,
En 't sal geschien, dat ick sal gaen van degen
Betrachten 't recht van uw gerechtigheyd;
Daer toe ick my bevinde soo genegen.
54 Ick ben verdruckt, en gansch ter ne'er geleyt;
| |
[pagina 258]
| |
Maeckt, na uw woord, my levendigh, O Heere,
Laet u, voor al, daerom ghy wert gevleyt,
Mijn offer-danck, vrywilligh t'uwer eere,
Van my bereyd, laet mijn gebed u wel
Behaeghlick zijn, dat ick uw rechten leere.
55 Ìck draegh mijn ziel, die my in 't voorste stel,
Staegh in mijn hand, en lev' in doods gevaren;
Maer niet-te-min, onthouw ick uw bevel;
'k Vergeet het niet, schoon-of de boose Scharen
Op my haer strick steets hebben uyt-geleyt.
'k En dwael niet af, want ghy kunt my bewaren.
56 'k Stae op u vast, tot in der eeuwigheyd,
Ick neem ten erf uw's monds getuygenissen;
Sy zijn mijn vreughd. Ick heb mijn hert bereyd,
Geneyght heb ick 't, om my niet te vergissen,
In 't onder-houd van uw gesette leer',
Ten eynde toe niet soeckende te missen.
| |
ס Samech XV.57 'k Haet en verlaet de quade rancken, Heer;
Maer ick bemin uw wet uyt al mijn krachten.
Ghy zijt mijn schild, mijn schuyl-plaets en geweer,
Op u staen al mijn sinnen en gedachten.
Ick heb gehoopt, en op uw woord gestaen,
Daer van ick heyl en bystand heb te wachten.
58 Boosdoenders, wijckt; en kleeft my nimmer aen,
Dat ick 't gebod mijns Heeren-Gods beware;
Na u beloft', aen my wel-eer gedaen,
Soo steunt my, Heer, dien ick mijn God verklare;
Op dat ick leef, soo wilt niet noch en lijd,
Dat oyt mijn hoop', op u, my schaemte bare.
59 Steunt my, dat ick voor 't struyck'len zy bevrijd,
Soo sullen steets uw in-gestelde wetten
Mijn vreughde zijn, mijn vrolickheyd altijd.
Al wie verdwaelt van 't geen ghy in deed setten,
Vertreed ghy gansch; 't is leugen wat hy smeed;
| |
[pagina 259]
| |
Op sijn bedrogh heeft yder-een te letten.
60 Al wie sijn tijd in godloosheyd besteed,
Schuymt ghy van d'Aerd; en ick heb om dies-wille
Seer lief, al wat ghy oyt getuygen deed.
Het hayr rijst my ten bergh', ick beef en trille,
Van schrick, voor u. Soo seer heb ick gevreest
Vw oordeel, Heer; maer ghy stelt my we'er stille.
| |
ע Ain XVI.61 Gerechtigheyd en recht, door uwen Geest
Gedreven zijnd', heb ick getracht te plegen;
Geeft my doch aen mijn Vyand niet, maer weest
Mijn borgh', en houd my gaend' op uwe wegen.
Laet Grootsche noyt my onder-drucken, Heer;
Maer doet my hulp, en stelt u selfs daer teghen.
62 Mijn oogen zijn besweken van soo seer
Te wachten na het heyl van uwen segen,
Dien ick van uw rechtvaerdigheyd begeer';
My toe-geseyt, maer echter niet verkregen.
Doet wel by my, na uw goedgunstigheyd.
Leert my uw wet, en maecktm'er toe genegen.
63 Ick ben uw knecht, dien ghy u toe-bereyd;
Geeft my verstand, dat my bestier'en stercke,
My kennen doe 't geen' uw betuyghd' ons seyt.
't Is tijd voor God, dat hy eens gae te wercke;
Want siet, uw woord en wetten zijn versmaed;
Sy brekens', Heer, nae ick haer doen bemercke.
64 't Is daerom, dat mijn hert en liefde staet
Op uw gebod, en vast-gegronde wegen,
Meer, als op goud; ja, 't fijnste dat men slaet;
Daerom houd' ick, de wet, van u gekregen,
Voor enckel recht; maer heb altijd gehaet
Het valsche pad, en blijve't wan-genegen.
| |
פ Phe XVII.65 Wat ghy getuyght, is wonder in der daed,
Daerom heb ick uw wetten steets gepresen;
Mijn ziel bewaerts', en sy zijn al mijn raed.
| |
[pagina 260]
| |
Een open-licht komt uyt uw woord geresen;
Het geeft aen Slecht' en Ned'righ' het verstand;
't Geeft wetenschap, aen die 't rechtsinnigh lesen.
66 Aenschouwt, hoe dat mijn mond sich open-spant,
'k Hygh na uw wet; sulcks, slaet op my uw oogen;
Toont my uw gunst, en weder-houd mijn schand,
Na 't recht van die uw eer' en lof verhoogen,
V hebben lief, met liefde, die noch wast;
Tot wien ghy waert en blijven sult bewogen.
67 Maeckt doch mijn stap in uwen woorde vast,
En laet in my geen onrecht noch geen sonde
Oyt heerschen, Heer; hoed my van overlast;
Maer helpt my voort, en leyd my t'allen stonde.
Soo sal ick my gaen schicken na uw recht,
En houden 't vast, soo 't mensch oyt houden konde.
68 Toont uw gesicht goedgunstigh aen uw knecht;
En laet my dat beschijnen en verlichten;
Leert my uw wet, en wat ghy verder seght,
Dat eenighsints my dienen kan en stichten.
Een water-beeck vliet uyt mijn oogen ne'er,
Siend' uw gebod vertreden van Booswichten.
| |
צ Zade XVIII.69 Ghy zijt en blijft een gansch-rechtvaerdigh Heer;
Elck oordeel Gods, is lauter recht en reden.
Ghy last ons 't recht van uwe waerheyd seer,
Seer-hoogh hebt ghy uw's wets gerechtigheden
Geboden, Heer; en ons verknocht daer aen.
Ghy geefts' ons tot een regel onser zeden.
70 Mijn yver heeft my seker doen vergaen,
Om dat mijn We'er-partijders soo vergeten
Vw woorden, die sy hoorden te verstaen,
Die suyver zijn, en saligh om te weten.
Vw knecht bemints', en hy heeft die betracht;
Ghy weet het, Heer, hoe hy sich heeft gequeten.
71 'k Ben ongesien; kleyn ben ick en veracht;
| |
[pagina 261]
| |
Doch uw bevel en laet ick niet te plegen.
Dat ist alleen, daer op ick ben verdacht.
Vw recht staet vast; in eeuwigheyd, uw wegen;
Sy missen niet. De waerheyd is uw wet;
Daer is niet valsch, niet onrechts in gelegen.
72 Ick ben van anghst getroffen en beset;
Benauwt ben ick; Maer schepp' al mijn vermaken
In uw gebod, daer ick altoos op let.
Geen loop van tijd sal uwe wetten staken.
Geeft my 't verstand, op dat ick levend werd';
Daer van ghy my de lieflickheyd doet smaken.
| |
ק Koph XIX.73 Tot u, O Heer, riep ick uyt ganscher hert;
Verhoort my, soo sal ick uw wet beleven.
V riep ick aen; verlost my van mijn smert,
Soo sal ick my vrywilligh over-geven
Tot uw gebod, geheel mijn leven door;
Daer toe mijn ziel en sinnen zijn gedreven.
74 De schemeringh des morgens quam ick voor,
Ick heb geschreyt, als ick u de'e mijn klachten.
'k Hoopt' op uw woord, daer ick mijn rust om stoor.
Mijn oogh ontwaeckt my meermaels alle nachten,
Eer dat het licht den dicken duyster scheyd,
Ten eynd' ick, Heer, uw reden magh betrachten.
75 Verhoort my na uw goedertierentheyd;
Wilt, na uw recht, my eenmael levend maken.
Siet, die, wiens slim en goddeloos beleyd,
Maer laster soeckt, zijn 't, die my nu genaken.
Sy wijcken verr' van 't geen uw wet gebied,
En trachten maer, dat ick van kant mach raken.
76 Maer ghy zijt my na-by in mijn verdriet.
Vw gansch gebod is vol waerachtigheden.
Ick weet van ouds al 't geen wat ghy ons hiet,
En dat uw wet noyt werden sal vertreden.
In eeuwigheyd hebt ghy se vast-geset;
Gelijck ick nu al meer-mael heb geleden.
| |
[pagina 262]
| |
ר Resch XX.77 Siet-aen mijn nood, die my geweldigh quelt,
En helpt my uyt, die niet en heb vergeten
Vw wet noch woord, by my gestaegh gemeld;
Beslicht mijn twist, en maeckt my eens gequeten.
Herstelt my we'er, in 't leven, dat ghy my
Hebt toe-geseyt, en breeder uyt-gemeten.
78 Maeckt, dat uw heyl den Boosen verre zy,
Die niet en soeckt uw wetten te beleven.
O Heer, mijn God; wiens gunsten ick bely
Seer veel te zijn, wilt my bermhertigh geven
Te leven we'er, na uw gerechte wet,
Die ghy my hebt genadigh voor-geschreven.
79 Veel hebben haer recht tegen my geset,
Maer ick sta vast op uw getuygenissen;
'k Wijck daer van niet; seer nauw heb ick gelet,
Op al, die haer trouwlooselick vergissen,
V vallen af; en het verdroot my seer,
Dat sy uw woord, haer eygen welvaert, missen.
80 Siet-aen, dat ick uw wet beminn', O Heer,
En, na ghy goed en gunstigh pleeght te wesen;
Soo geeftm' in u te leven meer en meer;
't Begin uw's woords is uyt u selfs geresen;
't Is, ware God, 't is waer in eeuwigheyd;
't En heeft geen eynd', of onder-gangh te vresen.
| |
ש Schin XXI.81 Men gaet my nae, die niemand heb mis-seyt;
't Zijn Vorsten, die my volgen om te vangen.
Maer, dit mijn hert, dat van u niet en scheyd,
Vreest voor uw woord; en heeft met groot verlangen
Vw heyl verwacht; nu maeck' ick bly gebaer,
Al vond ick buyt, in al mijn lof-gesangen.
82 'k Haet valschheyd seer, met reden heb ick daer
Een grouwel van; maer, lief heb ick uw wegen;
| |
[pagina 263]
| |
Ick loof u daeghs, alleen uyt lust van haer,
Wel seven-mael. 'k Heb naeuwelicks geswegen,
'k Stae qualick stil, of ick beroem' al we'er,
Het recht, in uw gerechtigheyd gelegen.
83 Al wie uw wet bemint en houd in eer',
Heeft groote vreed', en stoot niet aen de sonden;
'k Hoop' op uw heyl, ick hoop' er langh op, Heer,
Dat my van u moet werden toe-gesonden.
Ick wenscher na, en doe wat ghy belast.
Aen uw gebod, houd' ick my staegh gebonden.
84 Mijn ziel houd uw getuygenissen vast,
Sy achter-volghs', en isser toe genegen;
Ick hebse lief; ick hebber op gepast;
En uw bevelen gingh ick nimmer tegen;
Want voor u zijn mijn paden al-te-mael;
Ghy siets', O Heer; voor u zijn al mijn wegen.
| |
ת Thau XXII.85 Laet mijn geschrey, mijn droeve jammer-tael,
Mijn klaegh-gebed, uw aengesicht genaken.
Geeft my verstand, op dat ick niet en dwael';
Laet mijn gevley, laet u mijn smeecken raken.
Het kom' u voor; ontwert my, da ick gae.
Wilt, na uw woord, mijn smert ten eynde maken.
86 Mijn lippen, Heer, die sullen alsoo-drae,
Als ghy uw wet my hebben sult doen leeren,
Vw lof, daer ick alre'e nu vol van stae,
Gaen storten uyt, veel-voudigh u vereeren.
Mijn tongh sal van uw gansch-gerechte wet
Gaen houden spraeck, die zielen doet bekeeren.
87 Bied my de hand, die my steets hebt geredt;
Dewijl ick uw bevelen heb verkooren.
O Heer, mijn lust is op uw heyl geset;
'k Verlanger na, gelijck ghy wel kunt hooren.
Vw wet is mijn vermaeck, daer ick op let,
Die ick met ernst te houden heb gesworen.
88 Mijn ziel, die leev', op dats' u loven magh.
| |
[pagina 264]
| |
Vw recht, doe hulp, en make my gequeten.
'k Dwaeld' als een Schaep, dat sich verlooren sagh;
Soeckt uwen knecht, die hebt sijn wegh geweten.
Soeckt na my om; gelijck een Herder plagh;
Want uw gebod en het ick niet vergeten.
|
|