Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXIV. Psalm.

Als Israël Egypten-land verliet,
En 't lastigh Volck van vreemde tael verstiet,
Gaend' uyt sijn slavernye,
Wierd Iacobs huys sijn God tot Heylighdom,
En Iuda quam volkomentlick we'erom
In 's Heeren heerschappye.

2 't Meyr sagh 't en vlood. De wassende Iordaen

Schoot achterwaerts, en gingh op hoopen staen;
De sware bergen sprongen;
De heuv'len oock; als dert'le Rammen doen,
In 't jonge gras; of, op het eerste groen,
De Schapen met haer Iongen.

3 Wat was u, Meyr, dat ghy soo vaerdigh vlood?

Wat u, Iordaen, dat ghy te rugge schoot?
Dat sware bergen sprongen?
En heuv'len oock, als dert'le Rammen doen,
In 't jonge gras; of, op het eerste groen,
De Schapen met haer Iongen?

4 Ghy, Aerde, beeft voor 't heyligh aengesicht

Van Iacobs God, voor 't onverdraeghlick licht
Van die het al deed beven;
Die ons den rotz in eenen water-vloet
Verand'ren kan, den harden key-steen doet
Fonteyne-water geven.