Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 199]

Den XCVII. Psalm.

De Heer, die heerst. Dat haer
Nu d'Aerd', in 't openbaer,
Verheuge met de landen,
Omringht van Zee en stranden.
Een wolck, een doncker we'er,
Is rond-om God den Heer;
Sijn throon, die door 't gericht
Is eeuwigh-vast gestight,
En wanckelt nimmermeer.

2 Een vyer, dat noyt verdween,

Gaet voor sijn aenschijn he'en;
't Verbrand en brenght in 't lyën
Sijn felle Weer-partyën.
Sijn blixem schiet een licht
In 't 's Weerelds aengesicht,
Daer 't al, wat 't Aerdrijck heeft,
Voor zittert en voor beeft,
En wijckt uyt sijn gewricht'.

3 't Geberghte smelt soo ras,

Voor 't aenschijn Gods, als was;
't Ontlaet voor Gods gesichte,
Die d'Aerdsche Rijcken stichte.
De Heem'len doen bescheyd
Van sijn gerechtigheyd.
De Volck'ren hebben stof,
Om over-al sijn lof
Te sien verr' uyt-gebreyd.

Pause.

4 Beschaemt zy nu, al wie,

[p. 200]

 

Ick beelden dienen sie;

 

Die, tegen sijn geboden,

 

Haer roemen op Af-goden.

 

Ghy Goden, buyght u ne'er,

 

Voor desen God en Heer;

 

Wiens oordeel, na sijn woord,

 

By Zion is gehoort,

 

Dat sich verblijde seer.

 

 

 

5 Ons Maeghden-rey, verheugt,

 

Sprongh-op voor u van vreughd,

 

Om datse, met behagen,

 

Vw recht en oordeel sagen.

 

Want ghy zijt over d'Aerd,

 

De hooghste God verklaert;

 

En boven al gestelt,

 

Die Goden zijn gemelt;

 

Seer hoogh en groot vermaert.

 

 

 

6 Lief-hebbers Gods, het quaed,

 

Sy steets van u gehaet.

 

De ziel der Gunst-genooten

 

Wert by hem niet verstooten.

 

Hy ist, dies' al bewaert;

 

Hy reds' uyt alle schand',

 

Vyt aller Boosen hand,

 

Die voor hem staen vervaert.

 

 

 

7 Het licht is al gesaeyt,

 

En 't sal oock zijn gemaeyt,

 

Voor die rechtvaerdigh leven,

 

En haer tot God begeven.

 

De blijschap staet gewis,

 

Voor die rechtvaerdigh is,

 

Tot vreughd' u dan bereyd,

 

Spreeckt lof, sijn Heyligheyd

 

Tot een gedachtenis.