|
| |
Den XLV. Psalm.
Mijn hert geeft-op een reden van gewichte;
Een Koningh ist, daer van ick heden dichte.
Mijn tongh gelijckt de pen van een die schrijft,
En vaerdigh langhs de bladen henen drijft.
Veel-schoonder Heer, dan oyt uyt menschen sproten,
Genaed' is in uw lippen uyt-gegoten.
Daerom heeft God sijn gunst u toe-bereydt,
En segent u tot in der eeuwigheyd.
2 Gord-aen uw swaerd, O held, op 't hoogst te loven,
Wiens majesteyt all' Aerdsche gaet te boven;
En rijd met spoed, rijd in uw Heerlickheyd,
Op 't krachtigh woord, dat waerheyd is geseyt;
Rechtvaerdige sachtmoedigheyd sal wesen.
Vw rechter-hand (by Vroome seer gepresen,
By Quaed' ontsien) sal vreeslick zijn in maght,
Sy leert en doet u toonen uwe kracht.
3 Vw pijlen, die het hert uw's Vyands treffen,
En slaen al wie haer tegens u verheffen,
| |
| |
Zijn wel-gescherpt; dies sult ghy, maghtigh Heer,
Veel Volck'ren noch sien vallen voor u ne'er.
Vw throon, die sal altoos en eeuwigh blijven,
Vyt dien, O God, sal niemand u verdrijven.
De staf uw's Rijcks (dat ghy met wijs beleyd
Bestieren sult) is van rechtmatigheyd.
4 Gerechtigheyd bemint ghy t' aller wegen;
Maer godloosheyd, haet ghy, die menschen plegen.
O God, uw God salfd' u daerom alleen,
Met olyë van vreughden, als oyt geen,
Van al uw Volck, uw Mede-gunstgenooten.
Vw kleed'ren zijn met aloë begoten;
Sy zijn met Myrrh' en Cassië gewijd,
Vyt 't Elpen-Hoff, van waer men u verblijd.
| |
Pause.
5 In 't schoon gevolgh, tot uwen staet verkoren,
Sijn dochters selfs, van Koningen geboren.
De Koningin staet aen uw rechter-hand,
In 't fijnste goud van 't goud-rijck Ophir-land.
O Dochter, hoort, en siet wat ghy moet weten,
Neyght my uw oor', en wilt uw Volck vergeten,
Vw's Vaders huys, en d' Af-god, daer versiert,
En moet by u niet werden meer geviert.
6 Soo sal den sin des Koninghs op u rusten,
Dat hy sich aen uw schoonheyd sal verlusten,
Die loven hoogh; dewijl hy is uw Heer,
Soo kent uw plicht, en buyght u voor hem ne'er.
Het Tyersche Volck, sal tot een eeren-teecken,
Vw aengesicht met haer geschencken smeecken;
Van Rijck' op Aerd', en Magtige van goed,
Sult ghy u sien begiftight en begroet.
7 Des Koninghs kind is innerlick vereerlickt,
't Borduyrsel maeckt haer kleedinge verheerlickt;
't Is stijf van goud; In een gestickt gewaed,
Voeghts' haer tot hem; de Dochters van den Staet,
Gaen achter haer. Men salse voort geleyden,
Haer alle vreughd en blijschap toe-bereyden.
| |
| |
Sy sullen seer verheught zijn al-te-mael,
En treden in de Koninghlicke zael.
8 Vw Vaders plaets sal wesen voor uw Zoonen,
Die ghy noch sult sien sitten op haer throonen;
Ghy sults' al-om gaen setten opter Aerd,
Daer over sy tot Vorsten zijn verklaert.
Ick sal uw naem doen houden in gedachte,
Doen heugen van geslachte tot geslachte;
Dies sal uw lof by Volck'ren zijn geseyt,
Staegh en altoos, tot inder eeuwigheyd.
|
|
Auteursrechtvrij