Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David
(1659)–Cornelis Boey–
Auteursrechtvrij
[pagina 86]
| |
 't werck, by u gewrocht;
Dat Israël wel heugen moght.
Ghy hebt de Heyd'nen, met uw hand,
Vyt haer besittingen verdreven,
En seer geplaeght; maer hem geplant,
Doen schieten voort, en zaed gegeven.
2 Hun swaerd en deed haer 't land niet erven,
't Heeft haer geen heyl oock doen verwerven;
Maer uwen arm alleen, O Heer,
Vw rechter hand, en niemands meer,
Vw's aenschijns licht, dat voor haer scheen,
Dat sy gestaegh voor oogen sagen,
Gaf dat, door dien ghy had alleen,
In haer gestelt uw wel-behagen.
3 O God, die zijt mijn Heer en Koningh,
Gebied, dat Iacob sijn verschooningh,
Sijn vryheyd hebb', en sy verlost;
Dat ons nu soo veel tranen kost.
Soo sullen wy, die ons we'er-staen,
Door uw behulp, met hoorn'nen stooten;
Vertreden die ons tegen-gaen,
In uwen Naem, dien wy vergrooten.
4 Want ick en sal my niet verlaten
Op mijnen boogh, die niet kan baten.
Noch my vertrouwen op mijn swaerd,
Dat, sonder u, oock niet bewaert.
Maer ghy verlost ons, en beraemt
Het middel, daer wy door volherden;
Daer door ons Haters staen beschaemt,
En vechtend' over-wonnen werden.
| |
[pagina 87]
| |
I. Pause.5 Op u ist, Heer, dat wy ons roemen,
Dien wy gestaegh ons Heyland noemen;
Van nu aen tot in eeuwigheyd
Sal u van ons sijn lof geseyt.
Maer nu verstoot ghy ons, en maeckt,
Dat ons Vervolgeers met ons gecken;
Dewijl ghy niet voor ons en waeckt,
En weygert met ons uyt te trecken.
6 Ghy hebt ons achterwaerts doen keeren,
Van Weerpartijders doen verzeeren;
Ons Haters, die nu niemand stuyt,
Berooven ons, en maken buyt.
Als schapen geeft ghy ons ter spijs;
En, dien ghy noch vergunt het leven,
Hebt ghy, op een versmade wijs,
Verr' onder Heydenen gedreven.
7 Vw Volck, dat ghy verstroyt op Aerde,
Verkoopt ghy, als van geender waerde.
Ghy levert haer voor 't geen men bied,
En haren prijs verhooght ghy niet.
Wy zijn door u gestelt tot smaed,
Aen ons Gebuyren op-gegeven;
Tot schimp en spot, en ander quaed,
Den genen, die rond-om ons leven.
8 Ghy laet ons tot een spreeck-woord strecken,
En onder Heydenen begecken.
De Volck'ren hebben ons berooft,
En schudden over ons het hooft.
Mijn schand' is voor my gansch den dagh;
'k En siese nimmermeer vertrecken.
Mijn aen-gesicht, in mijn geklagh,
Moet ick voor haer, van schaemte decken.
9 Ter oorsaeck dat wy met ons ooren,
De Lasteraers en Hooners hooren.
Van 's Vyands wegen maer alleen,
Die nu wraeckgierigh is te been.
| |
[pagina 88]
| |
Dit al is ons gebeurt, O Heer,
Al hebben wy oprecht gewandelt,
En boven dien oock nimmermeer,
Met valscheyd, uw verbond mishandelt.
| |
II. Pause.10 Ons hert is noyt in u besweken,
Noch achterwaerts van u geweken,
Noyt om-gekeert; en van uw padt,
En hebben wy noyt voet gehad.
Hoewel ghy ons uw hand ontreckt,
En plettert in een plaets der Draken;
Met schaduwen des doods bedeckt,
Als menschen, die het graf genaken.
11 Soo wy den Naem ons Gods vergeten,
Of hadden in den wind gesmeten,
Ons handen, van sijn dienstbaerheyd,
Tot vreemde Goden uyt-gebreyd;
Soud' hy dat onder-soecken niet?
Niet vinden-uyt, na eysch van reden,
Daer hy alleen weet en door-siet
Ons hert en sijn verborgentheden?
12 Maer, dat wy dood geslagen werden,
Komt, van dat wy in u volherden.
Den ganschen dagh zijn wy geacht,
Als Schapen, die men doorgaens slacht.
Waeckt-op, en komt haer eens te keer;
En wilt ons niet van hulp ontblooten.
Waerom soud ghy nu slapen, Heer?
Wilt niet in eeuwigheyd verstooten.
13 Waerom soud ghy uw aenschijn bergen,
En langer noch ons laten tergen?
Waerom vergeten, sonder end,
Ons onderdruckingh en ellend?
Daer onse ziel, soo seer beswaert,
Is nederwaerts in 't stof gebogen,
En onsen buyck gekleeft aen d' aerd,
Ghy staen, en blijven onbewogen?
| |
[pagina 89]
| |
14 Staet-op, O Heer, en wilt verschijnen;
Komt ons te hulp, eer wy verdwijnen;
Verlost ons door uw wijs beleyd,
Om uwe goedertierentheyd.
|
|
