|
| |
Den XIX. Psalm.
De Heem'len melden d' eer'
't Vytspansel draeght het merck,
't Verkondight en verklaert,
Sijns Heeren handen-werck.
Den dagh aen dagh houd spraeck,
En valt geen tegen-seggen.
Den nacht aen nacht, die 't seyt
2 Daer is geen spraeck noch woord,
Daer sy niet zijn gehoort;
Haer stem doet dit vermaen;
Haer richt-snoer gaet gestreckt,
Soo verr' als d'Aerde reckt,
En wijst den Schepper aen.
| |
| |
Tot aen des Weerelds end;
En over-tuyght de Volcken.
De Son schiep God in haer,
Een tente, schoon en klaer,
Beschoten met de wolcken.
3 En die komt aen den dagh,
Als uyt sijn kamer plagh,
Die vrolick, als een Held,
Den uyt-gangh van haer baen
Begint van 't een eynd' aen,
In 't kriecken van den morgen;
Haer hitte niet verborgen.
| |
Pause.
4 Des Heeren Wet bekeert,
Volmaeckt ist, watse leert;
Dat Menschen, dom en slecht,
Met wijsheyd onder-recht,
't Bevel, dat God ons doet,
Reyn is 't Gebod des Heeren.
Wy zijnder door gesticht,
Dat sy haer opwaerts keeren.
5 Gods vrees' is reyn van aerd,
Die met geen sond' en paert,
Gods recht, dat draeght den naem,
En waerheyd ist al t' saem;
Rechtvaerdigh ist geseyt,
Geen goud, hoe veel, hoe fijn,
| |
| |
't Is lichter te versetten.
Geen honigh-seem soo soet,
6 Oock wert daer door uw knecht
Met klaerheyd onder-recht,
Maer wie souw doch verstaen,
Hoe grof, hoe menigh-malen?
Maeckt ghy my reyn van 't quaed,
Onwetend' af doet dwalen.
7 Houd my van trotsheyd vry,
Dat sy niet heersch' in my,
Dan sal ick zijn oprecht;
En, reyn van groote sond',
O Heer, laet wat ick segh,
V wel-behaegh'lick wesen,
Mijn Rotz-steen, die altijd,
En eeuwigh blijft gepresen.
|
|
Auteursrechtvrij