Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 20]
| |
Ga naar margenoot+ Van Josephs ende Marien gheslachte. - I.Nu alse die here van hemelrike
Sach dat al aertrike
Quaet hantierde ende zonde minde,
Ende hem niement en kinde
5[regelnummer]
Diese al van niete hadde ghemaect,
Ende die duvel aen hem hadde ghesaect
Alle dese werelt ghemene,
Ga naar margenoot+ Ende prinche daer in was allene,
Ontfermde hem sijn hantghewerke.
10[regelnummer]
Elc hore nu ende merke,
Hoe vriendelijc God woude
Gaen tote onse behoude.
Hi hadde in sijn godlike nature
Voorsien ene creature,
15[regelnummer]
Eer hemel ofte aerde waren,
| |
[pagina 21]
| |
Daer hi mede woude, twaren,
Ofdoen scade ende blame,
Die ons quamen van Adame,
Ende des duvels macht storen:
20[regelnummer]
Dat was die maghet vercoren,
Als ghi hier na sult horen,
Daer hi of woude sijn gheboren,
Vanden edelen gheslachte, daer ghi
Hier voren of hoordet zegghen mi.
25[regelnummer]
Hier voren hebbic bescreven,
Hoe dat twalef zonen bleven
Na Jacob den patriarke,
Ende hoe dat van elken een starke
Groot gheslachte comen was.
30[regelnummer]
Deen zone hiet Judas,
Van wies gheslachte, des zeker zijt,
Quam die coninc Davijt;
Ende van Davids gheslachte vercoren
Ga naar margenoot+ Wert Jhesus Cristus gheboren:
35[regelnummer]
Dus is sijn moeder van rechte
Van Judas ende van Davids gheslechte,
Want sijns vader gheslachte, als ghi ziet,
En hoort te deser menscheit niet.
Nu sijn daer twee ewangelisten,
40[regelnummer]
Die dese gheslachte bet wisten,
Die beide scriven ende leren
| |
[pagina 22]
| |
Die hoghe gheslachten ons heren.
Lucas dat gheslachte began
Ga naar margenoot+ Op Joseph, Marien man,
45[regelnummer]
Ende noemet achterwaert algader
Tote op Adaem, onsen eersten vader.
Matheus set sijn beghin
Op Abraham, meer noch min,
Ende coomt neder mit dier gheboort
50[regelnummer]
Tote op Joseph, daer ghi of hoort.
Aldus soe en doen si twint
Van Marien gheboorte bekint;
Nochtan sijt zeker des
Datsi van Davids gheslachte es;
55[regelnummer]
Want Joseph, wats gheschiet,
En hadse anders moghen trouwen niet;
Want elc Jode van rechte
Moeste huwen in sijn gheslechte.
Die ewangelisten hadden hier toe
60[regelnummer]
Redene, en zegghe u hoe.
Men plach wilen, alst noch zoude,
Daer men gheslachte woude
Bescriven, datmen dan
Tgheslachte vertrac vanden man,
65[regelnummer]
Ende vander vrouwen niet.
Ooc mochte wel sijn gheschiet,
Dattie ewangelisten also clare
| |
[pagina 23]
| |
Tgheslachte niet en wisten van hare,
Als si van haren man deden.
70[regelnummer]
Mer weet dat ter waerheden,
Dat Maria, na ende vore,
Quam van tser Davids ore,
Also die heilighe kerke lijt
Ga naar margenoot+ Telker stede ende telker tijt,
75[regelnummer]
Ende leraren scrivent mede.
Van David lasict in eenre stede,
Dathi onder dandre hadde twee zonen,
Nathan ende Salomoen,
Ende dat Joseph, die man Marie[n],
80[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Quam van Salomons pertie[n],
Ende dat Marien vader dan
Quam van desen Nathan.
Marien moeder ende vader
Ende die Joden allegader
85[regelnummer]
Waren alle zeker das,
Dat heer Joachim was
Van heer Davite gheboren,
Ende daer bi wert Maria vercoren
Inden tempel te sine met
90[regelnummer]
Den edelen magheden, die gheset
Daer in waren, alse ghi
Saen sult horen zegghen mi.
| |
[pagina 24]
| |
Ons seghet Scolastica
Ende die goede clerc Beda,
95[regelnummer]
Dattie Joden in ouden daghen
Te bescrivene plaghen
Haer gheslachten in enen boec,
Ende leiden dien in enen hoec
Inden tempel, als ic las,
100[regelnummer]
Daer hi wel besloten was.
Herodes, die daer coninc wert,
Wien die Joden waren hert,
Dede dien boec nemen daer
Ende verberndene, dats waer,
105[regelnummer]
Om dathi van desen
Te edelre woude wesen;
Want hi hadde ghemict te voren,
Ware die boec verloren,
Dathi wel maken zoude mare,
110[regelnummer]
Dathi van Davids gheslachte ware:
So soude hi hebben edelhede,
Ende der Joden maech zijn mede;
Want jeghen der Joden ghehinc
Ga naar margenoot+ Was hi worden coninc,
115[regelnummer]
So dat sine hadden leit,
Ga naar margenoot+ Ende hi ontsach hare felheit.
Hier bi machmen wel weten,
Dat des vele wert vergheten,
Doemen den boec verbrande;
| |
[pagina 25]
| |
120[regelnummer]
Maer doch waren Joden inden lande
Die des vele hadden onthouden,
Also si hoorden zegghen den ouden,
DatmenGa naar voetnoot(*) weder som bescreef,
So dat niet al verloren en bleef.
|
|