Lekenspiegel

108 Over Maria en Johannes de Evangelist

Net zoals men van Maria's lichaam op deze aarde helemaal niets meer kan aantreffen, zo vindt men er ook niets meer van Johannes de Evangelist. Vóór hij de aarde verliet, kwam Onze Heer, Christus, naar hem toe met de woorden:

- ‘Kom, mijn trouwe vriend, naar mijn eeuwigdurende vreugde. Je hebt Me goed gediend met het feestmaal van de broeders.’

Over die uitnodiging was Johannes terecht zeer blij. Terstond liet hij ter plekke een graf delven voor het altaar. Op de derde dag, ná het lezen van de mis, is hij in dat graf gaan liggen, dat zich onmiddellijk boven hem sloot. Zijn priesters die zich hierover verbaasden, maakten het graf open, maar ze vonden daar niets anders in dan wat manna of hemels brood.

De Kerk verstrekt helemaal geen mededelingen over de plaats waar Johannes' lichaam kan zijn. Sommigen beweren dat hij in het aardse paradijs is, net zoals hij hier op aarde samen was met de zielen van Elia en Henoch, en dat hij daar zal blijven tot Christus terugkomt om deze wereld te veroordelen. Christus zei zelf tegen zijn leerlingen, zoals Johannes heeft neergeschreven:

- ‘Aldus wil Ik dat hij blijft zonder te sterven, totdat Ik kom.’

Dit betekent ‘tot Ik terugkeer voor het Laatste Oordeel om deze wereld te oordelen.’ Hieruit kan men opmaken dat Johannes nog in leven is.

Sommige geleerden beweren dat Maria nooit een doodsstrijd heeft hoeven leveren en geen verdriet heeft gehad toen ze uit

[p. 117]

haar lichaam wegging, en Johannes evenmin. Deze twee hebben bitter geleden toen zij Jezus zagen sterven aan het kruis. Zijn pijn ging dwars door hun harten. Hun smart was zó groot dat die gelijkstond aan de doodsstrijd. Daarom zouden ze allebei een dergelijke pijn niet nog eens hebben hoeven doorstaan.

Maria's verdriet moest wel zeer groot zijn geweest: zij zag haar enig Kind naakt en mishandeld aan het kruis, van top tot teen overdekt met bloed. Ze zag Hem een ellendige dood sterven, alsof Hij een misdadiger was. Maar ze wist naar waarheid dat Hij nooit iets verkeerds had gedaan.

Als ze niet geweten had dat Hij God én mens was, en zich niet bewust was geweest van het nut van zijn dood, zou haar hart gebroken zijn van verdriet: Maria en Johannes zouden onder het kruis gestorven zijn, maar ze kenden het doel van Christus' dood en waarom dit alles geschiedde en waarom Hij moest sterven en wat er daarna nog zou gaan gebeuren. Dat hielden ze voor ogen en niets anders.

Naar ik zie, kende Johannes drie soorten verdriet:

1	omdat Christus Die hij had zien leven en sterven, daar hing in grote ellende;
2	omdat Maria zeer bedroefd was en hij haar in zijn eentje moest troosten, behoeden en leiden tijdens deze ellende;
3	omdat hij afscheid moest nemen van zijn Meester, zijn Heer, van Wie hij zo veel hield, en Die hij in Diens grootste ellende niet kon helpen.

Deze drie pijnpunten waren een soort van doodgaan. Vanwege deze argumenten zeggen sommigen dat Johannes geen tweede dood zal beleven. God weet van dit alles het fijne.