Lekenspiegel

22 Hoe Adam Gods gebod brak en over de listigheid van vrouwen

Toen Adam en Eva samen in het paradijs kwamen, stond God hun toe te eten van de vruchten van alle bomen die daar stonden, behalve van eentje die de Boom van Wijsheid heette. Zodra God weggegaan was, stond de duivel paraat, want hij was jaloers op de gelukzaligheid van de mens. Omdat hij goed wist dat de

[p. 41]

vrouw kwetsbaarder en wispelturiger is dan de man, raadde hij haar aan van de verboden boom te eten. Daardoor zou zij gelijk worden aan de Allerhoogste en bovendien onsterfelijk worden. Eva geloofde dat dit waar was, iets wat vrouwen nog steeds doen. Onmiddellijk plukte ze een appel. Ze at ervan en vroeg Adam ervan te proeven: hij zou daardoor gelijk aan God zijn en eveneens onsterfelijk worden. Uit liefde en genegenheid die Adam voor Eva voelde, wilde hij haar niet afwijzen, en hij deed wat ze hem vroeg en brak zonder enige noodzaak Gods gebod. God was daarover zo toornig dat Adam en heel zijn nageslacht in diepe ellende terechtkwamen totdat Christus die tenietdeed.

Kijk nu toch eens wat een ellende er voortkwam uit Eva's kwetsbaarheid. God moest daarom zijn Zoon zenden naar dit aardse tranendal om er een bittere dood te sterven. Heel het nageslacht van Adam en Eva werd gedurende vijfduizend jaar in het verderf gestort, totdat Christus uit de dood verrees en zijn vrienden bevrijdde uit de ellende.

Voorwaar, alle duivels die ooit in de hel zaten, hadden Adam niet om de tuin kunnen leiden zodat hij Gods gebod brak. Maar hij hield van een vrouw die nauwelijks twee van drie kon onderscheiden. Naar haar luisterde hij en daarom overtrad hij het door God gegeven gebod. Om deze reden is het zeer gevaarlijk wanneer een man een vrouw mateloos hartstochtelijk bemint. Want hij verliest gedeeltelijk zijn verstand, omdat hij voortdurend haar wil stelt boven zijn eigen heil, ja zelfs zijn eer, en God totaal vergeet. Zo deed die goeie ouwe Adam, toen hij uit liefde voor een vrouw zoveel mensen in het verderf stortte. Iedere man moet daarom op zijn hoede zijn niet in de valstrikken van vrouwen te geraken. Vrouwen hebben vele wijzen gek gemaakt en aldus ziel én lichaam laten verliezen.

Goede vrouwen moet men beminnen, maar op bezonnen en verstandige wijze én met mate. Slechte vrouwen moet men haten en, indien mogelijk, mijden als de pest, want aan hen heeft men helemaal niets. Hoe meer men met hen omgaat, hoe meer

[p. 42]

men te schande wordt gemaakt. Immers, wie van nature slecht is, zal te allen tijde slecht zijn, daar is geen kruid tegen gewassen. Het spreekwoord luidt: één rotte appel in de mand maakt al het gave fruit te schand.