Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

CXLIV.

Vanden orloghe tusschen Luydicke ende namen ende hoe de hertoghe van Brabant ende syn lant daer tusschen dedingden.

Het es opverstaen na desen
Een groot oorloghe ende gheresen
Tusscen die van Ludike ende van Namen
Om seker dorpe die tsier vramen
Die greve van Namen, dit versint,
Ghehouden hadde in bewint,
Die die van Ludike meinden doe
Dat hem seker hoorden toe.
Na des voorseiden greven doot
Van Namen, quam tlant al bloot
Opten hertoghe van Bourgongien
Diet teghen hem cochte, verstaet den sen,
Behoudelec den rechten sijn.
Ende tghene dat soe langhen termijn
Die greve ende sijn voorders, si u bekant,
Ghehouden hadden in die hant,
Ende dat die van Ludeke sonder begheven
Hem hadden ghelaten al sijn leven,
Dat meinde die hertoghe al bloot
Van Bourgongnen dat si clein noch groot
Hem niet nemen en souden claer.
Tlant van Ludeke hier naer
Ende van Loen zeere vermoghen
Sijn met machte uutghetoghen
Ende hebben Polevaetse beronnen
Ende meer andere slote ghewonnen
In den lande van Namen tier stont,
Ende afgheworpen in den gront.
Van Bourgongnen die hertoghe rijc
Heeft ghesonden haestelijc
Den heere van Croy, wilt versinnen,
Met vele volcs te Namen binnen,
Die in den lande sonder ghenade
Van Ludeke daden groote scade
Ende ronnen daer dicwile uut ende in.
Over dander side, ic seker ben,
Toghen die Ludikeren met machte
Voor Bovines met heercrachte
Ende hebbent beleghen wel ter core,
Ende enen beer ghemaect daer vore,
Daer si die stat ontsachtelike
Met bestormden vreeselike.
Maer die van binnen met gheere
Daden alsoe grooten weere,
Dat si den beer, als liede vaillant,
Altemale hebben verbrant;
Soe dat die Ludekeren voorscreven
Daer bi den storm moesten begheven
Ende laten Bovines onghewonnen;
Nochtan sijt vreselijc aenronnen.
Hertoghe Philips die wide becande
Ende die staten van sinen lande
Van Brabant hebben ernstelike
Ghearbeit zeere ghetrouwelike
Om dit oorloghe voorseit
Te bringhene tot goeder enicheit.
Ende als si dat, hoort mi vermonden,
In gheenre wijs volbringhen en conden
Soe hebben si, wilt mi versinnen,
Een bestant ghededinght daerenbinnen.
Si hoopten, wouts hen God gheonnen,
Meer goets te doene, op dat si connen,
Ghemerct die naerderheit van den bloede
Die was tusscen die heeren goede
Van Bourgongnen ende van Brabant.
Ooc aenghesien, si u bekant,
Ter ander siden eenpaerlike
Die goede vrientscap heimelike,
Die tusscen beide die heeren stont,
Van Brabant, van Ludeke, si u cont.