Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

CXLIV.

Vanden gheschille tusschen den bisscop van Luydick ende den greve van Vernenborch die Lymbourg in hadde van tShertoghen weeghen.

Int iaer Ons Heeren, doe ic verclaer,
XIIII^c XXIX, hoort hier naer,
Soe ghevielt op eenen dijnsdach
Die XIX in julio lach,
Dat meester Jan Bont, sijt seker das,
Die doctor in beiden rechten was
Ende cancellier ende raet tot desen
Hertoghen Philips hadde ghewesen,
Ende van den hertoghe in alder maten
Daer af ontset was ende verlaten,
Opter stat huus te Lovene, si u bekant,
Bi den drien staten van Brabant
Quijt wert ghescouden met bescheede,
Van toesegghene, gheloften ende eede,
Selken als hi, wilt mi verstaen,
Den drien staten hadde ghedaen,
Tot slants behoef meer ende men,
Int aennemen der selver officien.
Doen soe gaf die selve meester Jan Bont
Tot shertoghen behoef over ter stont
Den drien staten in die hant
Den grooten, den cleinen, si u bekant,
Ende den contre-zeghele mede
Des hertoghen, dats waerhede,
Die hi tot dier tijt hadde bewaert.
Welke zeghele vore verclaert
Des anderen daeghs, hoort die concluse,
Te Lovene opter stat huse
Worden gegheven, si u bekant,
Meester Gilleine van der Sart in hant
Uten walscen Brabant gheboren
Ende deken der kerken, wilt mi hooren,
Van Sinte Dyonijs te Ludeke binnen.
Die voorseide zeghele, wilt versinnen,
Worden gheteekent sonder verlaten
In presentien der drie staten.
Dese Meester Gillein voor desen
Hadde cancellier ghewesen
Des bisscops van Ludeke, ende nu
Es hi ghemaect dat segghic u,
Cancellier van Brabant tehande;
Ende hi heeft hem ghepijnt de lande
Van Brabant ende van Ludeke mede
Te houdene in goeder eendrachtichede;
Ende bi sinen middele goet
Sijn beide die heeren, sijt des vroet,
Van Brabant ende van Ludeke voorseit
In zunderlingher vriendelicheit,
Gunsten ende heimelicheiden
Tsamen verbonden ter waerheiden.
Daer na ghevielt, in lieghe u niet,
Datten lande van Ludeke ghesciet
Door tlant van Limborch ongheweghen
Groote scade, dat si beteghen
Den greve van Vernenborch in derre wise
(Die tlant van Limborch pantswise
Regeerde, hielt ende besat
Voor een somme ghelts, hoort dat):
Dat hen die scade, ende els niet,
Bi siere ooghelukinghe waer ghesciet.
Ende meinden hem daer om tehande
Sijn pantscap in den voorseiden lande
Van Limborch tontweldeghen met machte.
Die greve van Vernenborch dachte
Hem te verweerne daer ieghen,
Ende heeft provanden vele ghecreghen
Van volke ende ghewere; tot dien
Heeft hi hem herde wel versien.
Tsiere helpen riep hi tehant
Sinen heere den hertoghe van Brabant.
Die van Ludeke min no meere
Baden den hertoghe herde zeere
Datti den greve van Vernenborch
Gheen bistant en dade in dat besorch;
Want si hen pinen wilden alleene
Die pantscap te crighene ghemeene
Die de greve hielt in siere plechten,
Sonder den hertoghe in sinen rechten
Enichsins te vercortene iet.
Daer af si boden, en lieghe u niet,
Te ghevene zeghele ende brieve
Na des hertoghen ghelieve,
Ende andersins goede vesticheit
Te doene den hertoghe voorseit.
Als die hertoghe tien tiden
Die zaken verstont in beiden ziden,
Soe heeft hi van Limborch tlant
Den greve ghenomen uter hant
Van Vernenborch te hem waert,
Ende heeft daer al onghespaert
Heinrike van Gronsselt in diere mate
Ghemaect sinen drossate,
Ende hem bevolen eenpaerlike
Van sinen weghen ghetrouwelike
Dat lant te regheerne wel.
Aldus es dat oorloghe fel
Daer ic u hebbe ghescreven ave,
Tusscen van Vernenborch den grave
Ende die van Ludeke ghesist
Ende ghebluscht die groote twist.