Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

CXXIV.

Hoe theer van Brabant voor Breyne opghebroken ende thuys comen es.

Al die wile, ic segghe u dat,
Dat men noch lach vore die stat,
Quamen te vele stonden die meeren
Dat die hertoghe met sinen helpeeren,
Van Gloucestere, metten Henewieren,
Quame om striden met felre cieren,
Daer af die Brabanters meere ende min
Waren verblijt in haren zin.
Ende die wile vervolghde al daer
Die meere over alsoe waer,
Dat die Brabantere wel te vier stonden
Om striden ghebattailleert stonden,
Ende bleven daer alsoe drie oft viere
Uren staende met vroomer ciere
Der viande verwachtende te samen;
Die nochtan te stride niet en quamen.
Maer als Breine vore vercleert
Verbrant was ende ghedestrueert,
Heeft van Gloucestre tier stonden
Rechtevoort sijn hieraude ghesonden
Aen den greve van Saint Pol, sijt seker das,
Ende ontboot hem strijt. Daer af dat was
Die greve van Saint Pol sekerlike
Ende dandere heeren arme ende rike.
Alle die waren in den heere,
Met herten verblijt van diere meere;
Soe datse ter plaetsen sonder wanc
Ligghende bleven vier daghe lanc
Die comst verwachtende met moedicheit
Des hertoghen van Gloucestere voorseit
Ende siere helperen, dits waer bediet.
Maer wat si wachten, hine quam er niet.
Binnen desen tide voorscreven
Dat Breine dus was opghegheven,
Entie meere met warechticheden
In Henegouwe quam den andren steden,
Dat dIngelsce die stat te waren
Met allen die van binnen waren
Te wille hadden opghegheven
Den greve van Saint Pol voorscreven:
Waren someghe steden soe beraden
Dat si quamen te ghenaden
Den hertoghe van Brabant sonder sparen,
Ende verjaeghden dInghelsce die daer waren,
Als die stat van Valenchijn
Ende meer andere, dits waerheit fijn.
Hadden doen voort, ongheloghen,
Die Brabantere in Henegouwe ghetoghen,
Si hadden zeker in goeder trouwe
Ghewonnen al tlant van Henegouwe.
Maer het was soe swaren tijt
Van sneuwe van reghene, des seker sijt,
Dat si daer omme met waren spraken
Ende ooc om someghe ander zaken,
Niet voort en toghen, maer onghescent
In Brabant [sijn] weder omme ghewent
Elc tsijnre plaetsen daer hi hoorde.
Als theer dus op brac, hoort mijn woorde,
Van voor Breine, in lieghe u niet,
Ende elc deen van den anderen sciet,
Ende thuuswaert trac soe hi ierst mochte,
DInghelsce, die dat gherochte
Vernamen, die tot Zenneke laghen,
Wapenden hen sonder verdraghen
Ende daden zadelen haer peerde
Ende volghden met grooter veerde
Den Brabanteren na tien stonden.
Hadden si se bloot ghevonden,
Si hadden hen beraden leit;
Maer van Saint Pol die greve ghemeit
Die hielt altijt dachterhoede
Met vele edelen hooghe van moede
Ende bi hem waren, dits waerhede,
Lovene, Bruessele, beide die stede,
Die haer carine hadden daer
Met bussen ende andren gheweere, tswaer,
Ende als si dInghelsce vernamen
Die hem na ghevolght quamen
Om hem te beradene erch
Ghebattailleert op enen berch:
Die greve van Saint Pol doen gheboot
Stat te houdene, te makene hoet.
Als dInghelsce dat vernamen,
Enen voet si naerder niet en quamen.
Ter stont liet men daer, sonder lieghen,
Vogheleers ende bussen vlieghen
In der Inghelsce hoop, doe ic gewach;
Cort dat men se sceiden sach,
Als si vernamen, ic segghe u dat,
Dat die Brabanters hielden stat,
Ende die greve van Saint Pol met ghewelt
Ghebattailleert daer hielt int velt.
Als dese oploop was ghesceiden,
Trac die greve met zedicheiden
Van Saint Pol altijt op sijn hoede
Te Brabant weert, soe ic ghevroede,
Alsoe langhe, wilt mi versinnen
Tot datti quam te Bruessele binnen.