Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

XCV.

Hoe die greve van Saintpoul Rewaert van Brabant tot Lovene trac ende wat de hertoge doen dede ende hoe hy ghetroest waert.

Des goensdaeghs daer na ghevielt alsoe,
Tweentwintich in ianuario,
Dat hertoghe Jan, soe ic vernam,
Opter stat huus van Bruessele quam.
Bij meester Heinrijc Schatter aldaer
Dede hi opdoen dat hi waer
Al daer comen, om dat hi
Gheerne hebben ende houden soude vri
Met sinen brueder eendracht ende vrede,
Metten baenrotsen ende sinen lande mede;
Begheerde ende versocht dat,
Aen den raet van siere stat
Van Bruessele, dat si hulpen tot dien,
Ende aerbeiten dat het mocht ghescien.
Die heere van Heinsberghe screef tien male
Aen Montjouw ende aen Wesemale
Tot Lovene; begheerde ende bat
Dat si wilden tot bi der stat
Van Bruessele comen: daer soude hi
Bi hem comen, om dat si
Vinden mochten eneghertiere
Vueghe oft redelike maniere,
Daer die hertoghe ende sijn ondersaten
Mochten comen te vreden ende te saten.
Maer Montjouw noch Wesemale
En waren te Lovene niet tien male;
Want si en waren, si u verclaert,
Niet comen van der dachvaert
Die tot Eindoven ghehouden was,
Alsoe ic u hier voren las;
Maer des selfs avonts quamen si
Te Lovene, den anderen heeren bi.
Des donderdaeghs, doe ic ghewach,
In januario den XXIII dach,
Reet van Bruessele die greve ongespaert
Van Saint Pol te Lovene waert,
Bi den baenrotsen die daer laghen ter steden;
Ende als hi dus wech was ghereden,
Ontboot die hertoghe, dit vernem,
Die scepenen van der stat bi hem
Van Bruessele, dat si sonder verhouden
Op Coudenberch bi hem comen souden;
Twelke si deden, dits waer sermoen.
Daer dede die hertoghe hen opdoen
Dat sijn brueder wech ghereden ware:
Te wat meininghen en wist hij niet clare.
Mids dien begheerde hi, hier op achte,
Oft sijn brueder daer quame met machte
Van volke, oft sine in dier maten
Binnen der stat souden laten?
Daer si op antwerden sonder verhouden,
Dat si gherne bringhen souden
In sinen handen met wille vri
Die slotele der poorten: alsoe mocht hi
Met sinen lieden, hoort mi verclaren,
Die poorten selve doen verwaren.
Daer op seide die hertoghe rijc
Dat hi hen betroude volcomelijc
Die poorten te bewaerne met trouwen,
Ende dat se hem altoos doen souwen,
Soe si sculdich waren in allen keere
Haren natuerliken gherechten heere;
Ende hi woude hen met herten fijn
Wederomme een goet heere sijn.
Dan sijn die scepenen sonder beiden
Van den hertoghe daer ghesceiden.
Maer die ghemeinte, soe wi eer seeden
Van Bruessele was qualijc te vreden,
Om dat die vreemde, verstaet die dinghen,
Gaste, op der straten ghinghen
Met haren sweerden in de hant,
Ende als si saten, si u bekant,
Int Swijns huus, spraken si moedichlike:
Si meinden alle te werden rike,
Eer sij souden, alsoe si seiden,
Uten lande van Brabant sceiden.
Ooc seiden si dat men soude rive
Vele Brabanters ontcommeren van den live.
Dan souden si hebben hier ende ghindre
Die rike weduwe ende haer kindre,
Ende haer goet; ende mids desen
Vreemden gheveerten, soe es gheresen
Die ghemeinte ende verstormt zeere.
Ende als dit vernam haer heere
Die hertoghe, ontboot hi, doe ic ghewach,
Des vridaeghs opten anderen dach,
Na der noenen, ic segghe u dat,
Eeneghe siere vriende uter stat,
Ende dede hem vraghen, dit es waer,
Of sijn brueder met machte aldaer
Vore tstat quame met ghewoude,
Wat troost hi aen hem vinden soude?
Daer op si overdroeghen tsamen,
Oft die greve ende baenrotsen quamen
Vore tstat, dat si sonder verhouden
Metten hertoghe neder comen souden;
Ende oft dan iement van hen allen
Den hertoghe woude overvallen,
Dat souden si keeren met alder cracht,
Met haren live, met harer macht.
Ende eneghe van hen in allen keere
Troosten den hertoghe zeere
Segghende dat vele, sonder si,
Van den ambachten hem souden vallen bi.
Die hertoghe bleef getroost mids das,
Maer qualijc die ghemeinte was
Op die vreemde gaste te vreden:
Eeneghe toghen uter steden
Tusscen Lovene ende Bruessele heimelijc,
Die den greve van Saint Pol claerlijc
Ende den baenrotsen al tghestant
Van den hertoghe daden bekant
Ende van der ghemeinten meer ende men.
Dese brachten informatien
Om die ghemeinte ieghen den heere
Van Heinsberghe te vergrammen meere
Ende dander vreemde gaste, nu hoort.
Dit wort achtervolght vast voort
Ende ghehanteert, dat elc versta,
Tot opten maendach daer na;
Ende in dier nacht, alsoe wi lesen,
Es die ghemeinte op gheresen,
Als ic int Capittel hier naer
Volcomelijc sal doen verclaer.