Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

XC.

Hoe de Baenroetsen metter stat van Luevene den greve van Simpoel uit Vranckerike daden halen.

Binnen desen tide, dits waerheit fijn,
Die[n] wi nu overleden sijn,
Als die ghedeputeerde daden aerbeit
Van den drien goeden steden voorseit
Bruessele, Antwerpen, hoordic saghen,
Ende sHertoghenbosche, die doen laghen
Te Cortenberghe, ghelijc als dat
Voorscreven es, (ende) in der stat
Van Lovene laghen, si u bekant,
Die baenrotsen ende edele van Brabant,
Die hem pijnden te treckene, sijts ghewes,
Die steden aen hem als voorseit es.
Desghelijc screven si met minnen
Aen Miere Vrouwen der hertoghinnen
Ende haer moeder, segghic u bloot,
Die doen laghen tot Keynoot;
Ende die screven hem weder alsoe, dat
Die edele ende van Lovene die stat
Hem troosten ende verlieten in allen zinnen
Op Mier Vrouwen der hertoghinnen.
Het es te wetene ooc voort an,
Ter tijt als die hertoghe Jan
Van Bourgognen uut Brabant sciet -
Doen hi daer quam, verstaet tbediet,
Om die momborie sonder sneven
Van Brabant hertoghen Jans sijns neven -
Dat hi doen voerde met hem
Philipse sinen neve, dit vernem,
Van Brabant, dat segghic di,
Greve van Saint Pol ende van Liney,
Die brueder was, si u bekant,
Van hertoghe Janne van Brabant.
Die welke van dier tijt voort an
In Vrankerijc bleef bi den hertoghe Jan
Van Bourgognen, sinen oom,
Ende na die doot van dien, neemt goom,
Bi hertoghe Philipse sijns ooms sone;
Alsoe dat teender tijt die gone
Philips van Brabant wel gheraect
Van sconincs weghen wert ghemaect
Overste capitein van Parijs.
Nu worden die edele, des sijt wijs,
Te Lovene ligghende soe beraden,
Dat si in Vrankerike riden daden
Om den voorseiden greve, sijts vroeder,
Philipse hertoghen Jans broeder,
Van Emichoven brueder Emonde
Meester van Chantrayn tien stonde
Der ordenen, dit wel vernem,
Van Sinte Jan te Jherusalem.
Als hertoghe Jan dat hoorde vermonden,
Dat die edele om sinen brueder sonden,
Wert hi te rade altehant,
Om sijn comst te benemene, dat hi sant
Toten selven sinen brueder, verstaet den sen,
Ende aen sinen neve van Bourgognen
Janne heere van Aa ende van Hooghenstein,
Met brieven van gheloove ghelast certein
Hem aen te bringhene, dat ghijt wet,
Dat die edele ende sommeghe steden met
Hem pijnden den hertoghe voorseit
Aen sijn hooghe heerlicheit
Te vercortene sonder si;
Begheerende daer omme dat si,
Van Bourgognen die hertoghe entie grave,
In Brabant wouden scriven ave
Den selven edelen ende steden, dat nipe,
Dat si van haren mesgripe
Aflaten wouden noch voortan.
Ende aldus hoopte hertoghe Jan
Dats niet en behoefde, dit onthoude,
Dat daer omme afcomen soude
Sijn brueder van Saint Pol vore ghenant
In den voorseiden lande van Brabant.
Maer daer volgde ieghen certein
Soe langhe die meester van Chantreyn,
Dat ten lesten van Saint Pol die grave
Met hem uut Vrankerike quam ave
In Brabant, int voorseide iaer
XIIII^c XX, weet voor waer,
Daer hi binnen quam, dat segghic di,
In die maent van septembri.