Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

LXXXVII.

Hoe her Peeter van Steyne ende her Florijs vanden Abeele ghevanghen woorden.

Omtrent deser selver tijt,
Binnen der maent van oeghste, seker sijt,
Hertoghe Jan van Beieren sant
Aen hertoghe Janne van Brabant
In der stat van Bruessele, wel certeyn,
Heere Peetren van Steyn,
Die proost van Ouden Munster was
TUtricht int stat, sijt seker das;
Ende met hem soe quam aldaer
Heer Florijs van den Abeele, dats waer.
Als si haer bootscap hadden gheint
Aen hertoghe Janne, dat versint,
Ende antwerde ontfaen int hof,
Ende temeliken oorlof
An den hertoghe hadden ghenomen:
Stelden si hem te weghe, te comen
Weder omme in Hollant, verstaet den sen,
Tot hertoghe Jan van Beieren,
Die se daer hadde ghesonden tier tijt.
Maer als si quamen, des seker sijt,
Tusscen Eppeghem ende Himpse, worden si
Aldaer int velt, dat segghic di,
Bi eneghen dieneren ghevanghen doe,
Die den ioncheere van Weesmale hoorden toe
Ende den ioncheere van Montjouw met;
Ende worden te Phaleis onghelet
Ghevuert, ende voort tot daer bi.
Ende als si daer, dat segghic di,
Een wile ghevanghen hadden gheseten,
Maecten si ten utersten, dat wilt weten,
Haer rantsoen, ende cochten hen van daer.
Van welken hertoghe Jan voor waer
Qualijc content was, sonder waen.
Dit poent ende [die] correctie vore ghedaen
Opten heere van Assche ende dander met,
Ghelijc als boven es gheset,
Vertorende meer hertoghe Janne
Op die edele goede manne
Ende op die stat van Lovene tot desen,
Dan hi te voren hadde ghewesen.