Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

LXXX.

Hoe myn vrouwe de hertoginne met huerer moeder schiet uut des hertogen van Brabant hove.

Cort hier na altehant
Quam hertoghe Jan van Brabant
In siere stat van Bruessele, daer hi
Bleef residerende, segghic di,
Omtrent vier maende, ende stelde tier stede
Sijn munte van goude, van selver mede,
Ende dede den penninc slaen, wilt weten,
Die Drielandere wert geheeten;
Want die munte vore vercleert
Bi den drien landen was gheconsenteert
Ende overdraghen, si u bekant,
Brabant, Henegouwe ende Hollant.
Ende te deser tijt, als dit ghesciede,
Als hertoghe Jan met siere meisniede
Ende state dus lach te Bruessel binnen,
Heer Everaert Tserclaes, wilt mi versinnen,
Riddere, die was ter selver tijt
Sijn hovemeester, des seker sijt,
Die zeere strenghelijc in ghewelt
Dordenantie van den herberghen helt
Die de heeren van den rade voorscreven
Hadden ghemaect ende opghegheven,
Alsoe dat men oorlof gaf ghemeene
Dien ioffrouwen groot ende cleene,
Uutghenomen, wilt mi versinnen,
Die met Mier Vrouwen der hertoghinnen
In der ordinantien, hoordic verclaren,
Van den herberghen, onthouden waren,
Als die grevinne van Merre, sijt seker das,
Die welke vrouwe van Duffle was,
Die vrouwe van Wesemale sonder blijf,
Entie joffrouwe haers soons wijf,
De vrouwe van Assche, ende meere
Die ic verclaerde wilen eere.
Hier na ghevielt, hoort dese maniere,
Dat Mijn Vrouwe de duwagiere,
Mier Vrouwen moeder, te Bruessele quam,
Die mids desen was herde gram -
Soe was ooc selve, alsic versinne,
Van Brabant Mijn Vrouwe de hertoghinne -
Mier Vrouwen moeder, quam ghereden
Op Coudenberch int hof, ter waerheden,
Ende hadde gheerne daer toe ghesproken,
Dat die hertoghe hadde ghebroken
Dordinantie van den joffrouwen voorseit.-
Maer het was verloren arbeit.
Dan sciet die oude Vrouwe van daer
Herde toornich, wet voor waer,
Ende reet te harer herberghen waert
In den Spieghel; ende ter vaert
Na dat si van den hove sciet,
Volghde haer cort, in lieghe u niet,
Mijn Vrouwe haer dochter, alleene, te voet;
Jan Rasoir met hare ghinc, sijts vroet,
Van den welken hem wijf ende man
Verwonderden die dat saghen an.
Want ic segghe u in ware dinc
Dat Mijn Vrouwe al screiende ghinc
Tot in den Spiegel bi haer moeder.
Des ander daeghs, des sijt vroeder,
Reden beide die vrouwen onghespaert
Met schoonen ghesinde te Keynoyt waert.