Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

LX.

Vanden stride te Gorinckem, daer de jonchere van Arkele doot bleef.

Int selve iaer, nu hoort na mi,
Binnen der selver maent van novembri,
Jonker Willem sheeren van Arkel zone -
Heere van Vorne was die gone
Ende heere van Sittaert tsiere vrame;
Ooc was hi recht erfghename
Van den hertoghedomme van Ghelre, dat wet,
Ende daer toe van Gulike met -
Dese jonker Willem, si u cont,
Metten heere van Egmont
Ende anderen sinen vrienden, ic seker ben,
Ende met hertoghen Jans van Beieren
Vrienden, die hi daer sant met hem,
Creech die stat van Gorinchem;
Maer Miere Vrouwen vriende van Hollant
Behielden tslot, si u bekant,
Dat binnen derselver stat ghereet
Opter Merweiden steet.
Als Mijn voorseide Vrouwe int clare
Vernomen hadde die niemare
Dat die jonker van Arkel hadde beronnen
Die stat van Gorinchem ende ghewonnen,
Soe quam si cort daer na, sijts vroeder,
Met Miere Vrouwen harer moeder
Ende met haren edelen mannen vaillant
Ende goeden steden van Hollant
Met grooter macht, wilt mi verzinnen,
Te watre int slot te Gorinehem binnen,
Twelc hadden hare vriende, des seker sijt,
Te haren behoef ghehouden tot dier tijt.
Mijn Vrouwe, daer ic eer af vermaende,
Ende haer moeder bleven staende
Onder haer baniere teender soorte
Voor tvoorseit slot aen die poorte,
Ende haer vriende torden uut, ic seker ben,
Ende die van Utrecht met hen,
Ende bestreden met eenen oploope
Den ionker van Arkel met sinen hoope
Binnen Gorinchem met vreetheden.
Die Hollanders hebben zeghe ghestreden
Entie Beiersce ende Gheldersce gheplaeght,
Gheslaghen, ghevanghen ende veriaeght,
Ende die stat van Gorinchem met trouwen
Weder ghelevert harer Vrouwen.
Van Miere Vrouwen siden bleef in der noot
Walraven van Brederode doot.
Van der ander siden bleef verslaghen
Die ionker van Arkel, dat was te claghen,
Die ionker van Pietersem in waren dinghen,
Ende heere her Arnt van Ardinghen,
Ende meer andre bitterlijc,
Die men niet tellen mochte lichtelijc;
Ende die greve van Vernenborch
Bleef daer ghevanghen int besorch
Met vele Gheldersce, het was hem swaer.
Dit ghesciede int voorseide iaer
Op Sint Loys dach, dat segghic di,
Den iersten dach van decembri.
Men seide, alsoe ic hebbe vernomen,
Dat die ionker van Arkel was overcomen
Met hertoghe Janne van Beieren, dat hi
Mine Vrouwe van Hollant, dat segghic di,
Die voorseide, daer ic af scrive,
Ghehat soude hebben teenen wive;
Maer die werken, dats openbare,
Die hi bewees ieghen hare
En gaven gheen ghetughe, dat wet,
Van vrientscapen daer men vrouwen met
Pleeght te versmeekene, niet een caf.
Mids dien heeft hi te loone daer af
Die doot verworven te dien stonden.
Ons Heere vergheve hem al sijn sonden!
Want hi voortijts dicke voor desen
Den heerscape van Brabant heeft bewesen
Ende den lande, dat hi was
Haer ghetrouwe vrient, sijt seker das.
Al en waren die Brabantere niet
Te desen stride, niet en liet
Die hertoghe Jan van Brabant
Hi en heeft siere nichten van Hollant
Vele edele uut Brabant, des seker sijt,
Te dienste ghesonden, die te diere tijt
Laghen te Rotterdamme voorwaer
Om die stat te bewarene daer,
Ende selve was die hertoghe Jan
Op weghe met meneghen frisscen man,
Met groter macht, met meneghen vromen,
Sijnre nichten te helpen te comen;
Maer doen hi vernam onderweghen
Dat si hadde ghewonnen zeghe,
Keerde hi omme altehant
Metten sinen weder in Brabant.
Als Mijn Vrouwe ende haer moeder
Met haren scepen, des sijt vroeder,
Voor Dordrecht zeilden met meneghen man,
Soe dede van Beieren hertoghe Jan
Met bussen na hem uutscieten te hant;
Maer het was te vergeefs: want zi niemant
En gheraecten te diere tijt.
Cortelinghe voor desen strijt
Die ghesciede te Gorinchem,
Quam ghereden Jan van Rijnshem
.....
.....
.....
Beide te samen opten velde,
Ende bevonden aen malcandren tien tide
Dat elc van hem tooch ten stride.
Jan van Rijnshem trac, si u bekant,
Over Miere Vrouwen zide van Hollant.
.....
.....
.....
.....
.....
Den ionker van Arkel te Diest ghetoghen.
Als si dat beide aldus vernamen;
Met malcandren si overquamen,
Dat deen van hen, op dat God woude,
Den andren in den stride vanghen soude;
Ende of dat ghebuerde tier tijt,
Soe soude die ghevanghene wesen quijt
Van ziere vanghenessen ende rantsoene
Om perde ende om hernasch te doene.
Ende het ghebuerde, verstaet die dinc,
Dat Jan van Rijnshem den anderen vinc,
Ende hi rantsoeneerdene, dits waer bediet,
Na der voorwaerden ende anders niet.