Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

LV.

Vanden huwelyke tusschen hertoghe Janne van Brabant ende vrouwe Jacoppen van Hollant.

Int selve iaer, doe ic ghewach,
Opten heileghen Sinxendach
Dertich in meie, ic seker ben,
Sterf hertoghe Willem van Beieren
Greve van Henegouwe, si u bekant,
Van Hollant ende van Zeelant,
Die Vrouwe Margrieten hadde te wive
Van Bourgognen. Van haren live
Hadde hi een dochter, dat elc versta,
Die bi namen hiet Jacoba;
Van der welker, des neempt goom,
Hertoghe Anthonijs was recht oom;
Want haer moeder, daer ic af las,
Sijn gherechte suster was.
Dese dochter, daer ic af belide,
Hadde binnen haers vader tide
Te manne gehat den heere fijn
Van Viennen, den Dolphijn
Van Vrankerijc, conincs Karels sone.
Sonder oor soe sterf die gone
Van Vrouwe Jacoppen, dit vernem;
Ende als die hertoghe Willem
In sijn dootbedde lach zeere onghesont,
Daer hi noyt meer af op en stont,
Soe begheerde hi ende woude,
Dat men een huwelijc maken soude
Tusscen hertoghe Janne, dits waerheit fijn,
Ende der enegher dochter sijn.
Als hertoghe Janne, sijt seker das,
Die begheerte ter kennessen comen was
Van hertoghe Willemme, na siere doot,
Tooch hi eerstwerf met state groot
Te Mechelen, achtiene in junio,
Ende daer na te Ghent alsoe,
Sestiene in julio, segghic di,
Ende te beiden steden sprac hi
Met hertoghe Janne, des neemt goom,
Van Bourgognen sinen oom,
Van den huwelike te hant
Tusscen hem ende van Hollant
Vrou Jacoppen siere nichten vore verclaert;
Soe dat te Ghent ghesloten waert
Dat men een dachvaert, en lieghe u niet,
Daer af soude houden te Biervliet,
Opten lesten dach van julio;
Tot welken daghe quam alsoe
Hertoghe Jan van Brabant, die heere courtoys,
Metten greve van Charloys,
Van Bourgognen sijns ooms sone,
Ende met vele greven, merket tgone,
Baenrotsen ende edelen,
Die daer met hem, ic seker ben,
In siere gheselscap quamen, dats waer.
Over dander side soe waren daer
Van Beieren Vrou Jacoba die courtoyse,
Van Viennen Delphinoyse,
Van Henegouwe, van Hollant, van Zeelant
Grevinne, ende Vrouwe van Vrieslant
Met Vrouwe Mergrieten, des sijt vroeder,
Van Bourgognen, harer moeder,
Ende met van Beieren hertoghe Jan,
Elect van Ludeke ende voort an
Greve van Loon, haren oom, sijts vroet,
Ende met haren rade goet
Ende edelen haers lants eerbaerlike;
Daer van den vorseiden huwelike
Ghemaect, ghesloten was een tractaet.
Soe dat hertoghe Jan, dat ghijt verstaet,
Ende Vrouwe Jacoba voorscreven
Malcaderen sekerheit hebben ghegheven
(Des avonts soe ghesciede dit doe,
Den lesten dach van julio),
Ende gheloofden elc anderen twaren
Metten huwelike voort te varen,
Soe verre Ons Moeder die Heilighe Kerke
Dat oorloofde, hier op merke,
Ende si crighen mochten gracie
Van den stoel van Roome dispensacie;
Ende si vestichden properlike
Die voorwaerde van den huwelike
Met openen brieven tien stonden
Op groote pinen ende verbonden.
In welker voorwaerden, dats waer,
Onder vele ander poenten daer
Ghededinght was, dat hertoghe Jan
Van Brabant laten soude voort an
Hertoghe Janne van Beieren rustelijc,
Paysivelijc ende vredelijc
Tgone alteenegader
Dat hertoch Aelbrecht, sijn vader,
Ende greve Willem, die broeder sijn,
Hem hadden ghegheven in trouwen fijn.
Daer toe soude hi hem houden daer na
Tghene dat hem Vrouw Jacoba,
Sijn nichte, na de doot haers vader
Toe hadde gheseit altegader.
Daer met was te vreden daer
Hertoghe Jan van Beieren, dits waer,
Ende droech daer met volcomelijc
Sijn consent int huwelijc,
Ende in die voorwaerde voorscreven;
Ende offerde daer sonder begheven
Hertoghe Janne van Brabant in trouwen fijn
Ende Vrouw Jacoppen der nichten sijn,
Of sijs begheerden, sonder hoone,
Te treckene in sijns selfs persoone
Te Constans, ic seker ben,
In der heilegher concilien,
Om hen dispensacie daer
Te verwervene: dies voorwaer
Hertoghe Janne in goeder trouwe
Van Brabant ende ooc Mijn Vrouwe
Seere hem dancten, si u bekant.
Want hertoghe Jan van Brabant
In der concilien ter cuere
Sijn voorsienighe ambassiatuere
Ligghende hadde te Constans binnen:
Die meinde hi, wilt mi versinnen,
Te belastene ter bederven
Die dispensacie te verwerven.
Dus es met grooter minlicheiden
Die dachvaert te Biervliet ghesceiden.
Na twelke, des sijt ghewes,
Hertoghe Jan van Beieren bleven es
Bi sijnder nichten, dits waerhede,
Die hem daghelijcs leveren dede
Voor XL peerde, dit es waer,
Ende wes hi meer verteerde daer,
Dat was tot sijns selves laste:
Dat moeste sijn tresorier vaste,
Die ionker van Montjouwe, al bloot
Betalen, des hem dicke verdroot.