Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

XLII.

Hoe die hertoge aen den Roemschen coninc sant tot Perpiniaen.

Als hertoghe Anthonijs hadde verstaen
Die relatie, die hem was ghedaen
Van den ambassiatoers voorseit:
Sloot hi rechtvoort, sonder verbeit,
Dat hi in sinen persoon ter vaert
Trecken woude ten coninc waert
Met driehondert peerden of daer boven,
Met ordinantien die men loven
In eeren mochte aen elken cant,
Als enen hertoghe van Brabant
Na sinen staet wel toebehoort;
Ende heeft gheschicket rechtevoort,
Aen den coninc met grooter lieve
Sijn minlike groetbrieve
Met Merteken sinen bode, dits waer,
Ghescreven int voorseide iaer
Te Lovene, doe ic u ghewach,
In october den VIII^sten dach,
Om plaetse ende tijt te wetene houde,
Waert den coninc ghelieven soude
Dat die hertoghe bi hem mocht comen.
Ende wanneer, hebbic vernomen,
Als die coninc te Perpiniaen
Des hertoghen brieve hadde ontfaen,
Was hi seere blide, ter waerheden,
Ende van den hertoghe wel te vreden;
Ende behielt in die ieghenode
Merteken, hertoghen Anthonijs bode,
Om, na dat die zake, sijt seker das,
Daer hi daer mede becommert was,
Verganghen soude, (ende) daer na dan
[Te] teekenen plaetse ende dach van
Harer beider vergaderinghe;
Om den hertoghe alle dinghe
Te becundeghen na al bescheit
Met Merteken den bode voorseit.
Maer leider! eer dat quam die stonde,
Dat hi den bode ontcommeren conde,
Soe quamen hem die drueve meeren,
Hoet in den stride was gheveeren
Tusschen die Fransoyse te dien tide,
Ende den Inghelschen ter ander zide;
Ende dat hertoghe Anthonijs
Doot bleven ware in dat pongijs,
Ende van Neveers die brueder sijn.
Dies die coninc int herte pijn
Hadde, ende bedrueft was zeere.
Van desen stride sal ic u meere
Hier na bescriven; ende hoe daer quam
Die hertoghe ende sijn inde nam.