Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

XXXI.

Hoe her huwaert van Elteren sant aen den coninc van Hungheren, ende wat hy daer verwerf.

Nu keer ic sonder te letten iet
Int lant van Lutzenborch, daer ict liet.
Doent tractaet was ghedaen
Voor Clerve, als ghi hebt verstaen,
Daer tiaer Ons Heeren in steet verclaert,
Hoewel die ionghe heer Huwaert
Van Elteren in Behem ghesonden was
Bi den coninc, soe ic vore las,
Onghemechticht, dits ware zake,
Te aenhoorne sconincs uutsprake,
Alsoet beredent was te voren
Int tractaet, zoe ghijt mocht hooren:
Waeromme her Huwaert dit heeft ghedaen,
Die redene sal ic u doen verstaen.
Als heer Huwaert ende de sine
Saghen, dat tot gheenen fine
Si en consten wederstaen die macht
Van den hertoghe met haerre cracht
(Ooc ghevoelden si wel in hem
Dat si den coninc van Behem
Haren natuerliken heere
En conden ghetrecken in gheenen keere,
Noch den hertoghe Anthonijs
Ieghen hem vermaken in gheenre wijs):
Soe hebben si in corten stonden
Ten coninc van Hongheren ghezonden,
Om aen hem in enegher wise
leghen den hertoghe Anthonise
Hulpe te zuekene ende confoort.
Die wile dat si setten voort
Ende voorderen wilden, zeere si vruchten
Voor den hertoghe, ende beduchten
Van hem te lidene meerder scaden;
Daerom dat zi tracteren daden
Ende maecten vreden ende bestant
Voor Clerve, als voren es ghenant.
Dat si in Behem ooc tien stonden
Sonder last aen den coninc sonden:
Dat was om een vertreck ghedaen,
Tot zi antwerde hadden ontfaen
Van den coninc van Hongheren, dats waer.
In den eersten wisten zi openbaer
Dattie coninc van Hongheren, sijts ghewes,
Recht oor ende erfghename es
Van Lutzenborch den lande, dit vernem,
Na doot des conincs van Behem,
Sijns broeders. Ooc maecten si hem wijs
Dat die hertoghe Anthonijs
Tlant van Lutzemborch trac aen hem,
Ende den rike van Behem
Aftrecken woude, ende mids desen
Daer selve erfheere af wesen;
Ende want si der cronen van Behem
Niet wouden afgaen onder hem,
Ende den hertoghe, nu hoort dit doen,
Hulde, eet, manschap en wouden doen:
Soe heeft die hertoghe, si u cont,
Haer slote gheworpen in den gront,
Ende ander verderfelike scaden
Hen ghedaen ende beraden;
Twelc zi den coninc [claeghden] herde zeere
Van Hongheren, als recht erfheere
Des lants van Lutzenborch claerlijc,
Ende als Roomsch coninc desghelijc,
Die alle sijn ridderen ende knechten stout
Sculdich voor foortse ende ghewout
Ware te bescuddene na allen keere.
Met desen redenen ende ander meere
Die coninc soe onderwesen waert,
Dat hi van Eltere heere Huwaert
Maecte sinen capitein,
Om ieghen den hertoghe, sijts certein,
Te bescuddene sijn erflijcheit
Des lants van Lutzenborch voorseit;
Ende gaf hem macht in alder wijs
Ieghen den hertoghe Anthonijs
Sijn baniere te vuerne met ghewelde,
Ende op te worpene in den velde.
Allen ondersaten hi beval,
Den edelen, ende goeden steden al
Des lants voorscreven, door gheenen noot
Heer Huwaerde en hinderden clein no groot,
Maer helpe hem daden ende onderstant
Ieghen den hertoghe altehant.
Die coninc van Hongheren screef voort an
Aen van Beieren hertoghe Jan,
Elect van Ludike, dat wilt weten,
Aen princen, aen vorsten al omme gheseten
Den lande van Lutzenborch, ernsteliken,
Als dat claerlijc mach bliken
Bi sconincs brieven, die waren ghegheven
Int iaer Ons Heeren, tzo Cure ghescreven,
XIIII^c XIII, zijt zeker das,
Op Onser Vrouwen avont Nativitas.