Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

XXVIII.

Van hertoghe Anthonijs vromicheiden int vercrighen van den sloten voorschreven.

Nu heeft van Behem die coninc wijs
Tusschen den hertoghe Anthonijs
Ende sijn wedersaken mede
Bestant ghemaect ende vrede
Tot Sinte Iacobs daghe daer naer:
Dus latict in rusten bliven daer;
Ende wille u al sonder bliven
Van den hertoghe Anthonijs scriven,
Die wel bewesen heeft blikelijc,
Dat hi uten huse van Vranckerijc
Ende van Brabant, sijts ghewes,
Comen ende ghesproten es,
Als hi heerlijc heeft bewesen
In den reisen vore ghelesen;
Want sijt des zeker ende sonder vaer,
Wes ic hier scrive dats seker waer.
Het esser noch ghenoech die leven
Die ghetughe souden gheven;
Maer anders ic u niet verhale
Dan die substantie altemale
Ende die clare ghesciedenesse
Teenre ewegher ghetughenesse.
Hets niement so plomp, wijf no man,
Hi en mach wel dinken, eer men wan
Alsoe vele keiserlike slote,
Daer en was meneghe rote,
Meneghen oploop, menech pongijs
Menech bestormen in felre wijs,
Menech schermutzen, menech berinnen,
Menech verliesen, menech winnen,
Meneghen slach ende meneghen stoot,
Menich ghescut ende meneghen cloot
Ghescoten van binnen ende van buten,
Daer enen mochten die ooren tuiten;
Menich graven, menich mineren,
Meneghen man ooc faelgeren;
Menech iaghen ende menech vlien,
Menech verveerlijc enghien,
Menech feit van wapenen hooghe!
Ende altijt was die hertoghe
In de maleie der voorsten een,
Als dat te menegher plaetsen scheen;
Want alle die omtrent hem waren
Ghegrepen moet in sijn ghebaren.
Wanneer als thoot es vore ghestaen,
Elc scaemt hem achterwert te gaen.
Scheemte heeft meneghen hooghgheboren
Edelen doen die doot becoren;
Want dedel scamel bloet voorwaer
Wert meest ghestort hier ende daer.
Alsoe was daer cume enich man
Die den hertoghe mocht sien an,
Al was hi bloode in der natueren,
Scaemte dedem sijn bloet berueren.
Wie achter treet daer blijft sijn heere,
Die scande verwint hi nemmermeere.
Die hadde ghesien die slote, twaren,
Hoe vaste dat si beleghen waren,
Ende wat vromicheiden in alder wijs
Dat die hertoghe Anthonijs
Daer dede, ende ooc in allen weghen
Die sine, eer si die slote creghen
Tsinen wille, alst voorscreven es:
Hi mocht hem wel vermeten des,
Dat, sint keisers Karels tijt,
Nooyt prince van Brabant, des seker sijt,
Soe vele sterker slote en wan
Met ridderen ende met knechten dan
Binnen alsoe corten tide:
Dies men sijns wide ende zide,
Siere vromicheit, over meneghen dach
In grooter eeren vermanen mach.
Hi en es van mi soe niet gheprijst,
Sijn werken en hebben meer bewijst.
Maer want die hertoghe, sijts ghewes,
Van Lutzenborch ghetoghen es
Te Brabant weert, latic dit daer,
Ende wille den hertoghe volghen naer.