Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

X.

Hoe hertoghe Anthonijs seere arbeitte om beide die partien te accordeerne, ende hoe elc partie trecht van sijnder zaken toende.

Binnen desen voorseiden tiden
Soe wert vaste in beiden siden,
Van beiden partien gheaerbeit zeere
Om Anthonise den edelen heere
Elc te treckene aen haer acort.
Van hertoghen Jans weghen wort
(Van Beieren) aenbracht dese tale:
Dat hi dooghdelijc ende wale
Met rechten titel, dat was claer,
Toten bisdomme comen waer,
Ende hadt vele jare rustelijc
Beseten, alst was blikelijc.
Soe en waren sijn onderseten iet
Hem sculdich daer uut te worpene niet,
Sonder vonnesse ende wet
Van den oversten dien hadde gheset.
Ooc wert vercleert int selve vermaen,
Dat tlant van Ludike hadde ghestaen
Onder die obedientie scone
Van den paus der stat van Rome,
Entie paus vore vercleert
Hadde met hem ghedispenseert
Volcomelijc, sijt seker das:
Den onderseten niet en was
Gheoorlooft niets niet met allen
Aen enen andren paus te vallen,
Ende dien te latene ende af te keeren
Dien si oyt plaghen te obedieren.
Voort dede toonen claerlijc
Hertoghe Jan, dat Diederijc
Van Hoorne sculdich ware zeere
Hem te kennene over heere,
Want hi van hem, wilt mi verstaen,
Darchidiaconeit hadde ontfaen
Van Haspegouwe; ende sunderlinghe
Worden gheweghen die dinghe,
Dat die van Ludike die stat
Van Tricht beleiden, dwelke dat
Contrarie was in alder wijs,
Van Brabant hertoghe Anthonijs.
Mids welken dat hi met allen
Hen soude billics ieghen vallen;
Want hem die stat half toe behoorde
Van Tricht. Ooc vuerdense in haer woorde,
Dat si, van bisscop Diederics side
Van Hoorne, laghen te dien tide
Voor Tricht met grooter hoveerde
Op hertoghe Anthonijs eerde.
Bisscop Diederic sant ooc, dits waer,
Aen den hertoghe, ende dede verclaer,
Dat niet en betaemde, dat
Ieman selc bisdom besat
Sonder priester ende bisscop
Te sine. Voort daden si op:
Al hadde die paus daer mede
Ghedispenseert, alsoe hi dede,
Dat hadde van Ludike dlant
Overmids dien gheleden, want
Hertoghe Jan te diere tijt was
Jonc van daghen, hopende das,
Als hi quame tsiere oude,
Dat hi dan bisscop werden soude;
Ende want hi nu was bejaert
Volcomelijc, hadden si hem verclaert,
Versocht met minliker bede,
Dat hi hem priester widen dede,
Ende bisscop liet ordineren;
Ende want si daer naer, tsinen begheren,
Langhe ghenoech hadden verbeit,
Binnen welken tide hi niet bereit
Hem selven en hadde, noch soe ghedaen:
Soe hadden sijt versocht voort aen
Aen den paus, dit toonden si claer,
Die te Rome gheseten waer;
Ende want si daer gheen bederven
Noch bescheit en conden ghewerven,
Hadden si, mids desen doen,
Aen den paus van Avenyoen
Enen bisscop gheworven ende ghecreghen.
Het wert ooc claerlijc gheweghen,
Dat die hertoghe Anthonijs
Bedenken soude in alder wijs,
Dat die croone van Vranckerijc
Ende al sijn voorders desghelijc,
Soe langhe dat schisma hadde ghestaen,
Altijt hadden ghehouden aen
Den paus van Avenyoen, tot dier stont.
Si brachten ooc voort dat verbont,
Dat ghemaect was tusschen tlant
Van Ludike ende van Brabant,
Ende den dienst ooc dien tlant
Van Ludike den lande van Brabant
Ghedaen hadde, dats claer orconde,
Voor der Nuwerstat ende voor Ruermonde,
Soe ic gheruert hebbe in mijn woorde
Vore, ter plaetsen daert behoorde.
Voort verclaerden si openbare
Dat heer Heinric van Perweis ware
Altijt gheweest, des sijt vroet,
Een ghetrouwe Brabantre goet,
Ende hadde den lande, wilt verstaen,
Meneghen trouwen dienst ghedaen,
Ende hi waer vader blikelijc
Van den bisscop Diederijc.