Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Zevenste boek.

Mids der gracien Gods alleene
Ende siere moeder, der Maghet reene,
Hebbic den sesten boec hier voren
Volbracht, so ghi hebt moghen horen,
Al tot Vrouwe Johannen doot.
Nu hebbic voort begheerte groot,
Op dats mi God wille ghehenghen,
Den sevenden boec te volbrenghen,
Daer u in sal sijn verclaert
Hoe Anthonijs hertoghe waert,
Na vrou Johannen, sire moyen, doot,
Ende regnerde in eeren groot,
Als een mechtich prince vermoghen,
Dat bisscoppen, graven en hertoghen,
Die omtrent hem saten over al,
Sijn vrientscap gheerden, groot ende smal,
Ende waren blide dat si hem gaven
Van haren goede, van harer haven,
Op dat si met hem mochten bliven
In vrientscappen. Voort sal ic scriven
Eensdeels sijn leven, ende sijn doot,
Hoe hi starf in trouwen groot.
Dit boec sal ooc vermanen scone
Hoe, na sijn doot, sijn oudste sone,
Die edel goedertieren Jan,
Hertoghe wert; ende voort an
Wes binnen sijnre tijt gheschiede
Vele vremder saken, als vele liede
Claerlijc wisten, wive ende man,
Ter tijt dat ic dit boec began.
Voort sal hier in staen bescreven
Hertoghe Philips, sijns brueder, leven,
Sijn hanteringhe ende sijn doot.
Van desen drien heeren sal al bloot
Dit VII^ste boec doen recoort;
Ende dan beveelict iemande voort
Te vervolghene eenpaerliken
Van Brabant die edel croniken.