Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van der heimeliker vrientscap die Anthonijs van Bourgoingen, Ruwaert van Brabant, metter stat van Aken over quam.

CX.

Ontsien wert seere utermaten
Van alle sinen ommesaten
Anthonijs, die vrome heere:
Sijn volc wertten herde seere
Minnende, ende ontsiende mede,
Doer sijn grote edelhede.
Int jaer Ons Heeren, min noch mee,
XIIII^c ende drie werf twee,
In junio den sesten dach,
Soe wert ghemaect een overdrach
Ende een sekere heimelijcheit
Tusscen den ruwaert vorseit,
Ende der goeder stat van Aken,
Die vrientscap met hem wouden maken,
Ende, onder dandre, wanneer dat hi
Des hadde te doene, ende si
Des worden versocht, si u bekant,
Souden si hem senden te hant,
In sinen sloten, tsinen ghebode,
Te Limborch, te Daelhem ende te Rode,
Vijftich scutteren, met willeger lost,
Ende die halden op haren cost,
Waert waer te doene, aen dien cant,
Wel toeghetouwet ende wel bewant.
Ende alsoe lange in dien berechte
Als sijn ridders ende sijn knechten
Daer bliven souden, dat es waer,
Souden die scutteren bliven daer;
Hertoge Anthonijs, die vrome man,
Soude die scutteren, af ende an,
Veilegen doen, ende gheleiden,
Tusschen beide, met mogentheiden.
Die stat van Aken, des sijt wijs,
Soude den hertoge Anthonijs
Van Limborch, verstaet den fijn,
Hem, ochte den vrienden sijn,
Provanche leveren uter stat,
In sulcken cope, ghelijc als dat
Deen borgheren den anderen, dits tbediet,
Vercopen souden, ende anders niet.
Hertoge Anthonijs, met waren saken,
Soude die borgren van Aken
Verantworden, in alder maten,
Ghelijc sijns selfs ondersaten,
Ende doer sijn lande, groot ende smal,
Souden si tolvri varen al,
Ghelijc als si ghewoenlijc waren
Van ouds te doene, hoert mi verclaren;
Met meer vorwarden, die daer
Besproken worden, ende daer naer
Schencten si, met groter vrome,
Den hertoghe, tsinen willecome,
IIII^m rinsch gulden, in liege u niet.
Die ruwaert met minnen sciet
Van die van Aken, alsoe ghi hoert,
Ende bleven goede vriende vort.