Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Wanneer vrou Margriete van Bourgoingen sterf, Anthonijs moeder.

CIX.

Hier na in Ons Heeren jaer
XIIII^c ende V, dats waer,
In merte xxviij daghe,
Schiet van der werelt, met groter clage,
Van Bourgognen die edel vrouwe,
Anthonijs moeder, daer groten rouwe
Haer vrienden om maecten, clein ende groot;
Ten baedt geen rouwe jegen die doot;
Hets iegeliken effen bi,
Heere, ocht vrouwe, ocht wie hi si,
Si moeten allen gaen dien ganc;
Maer hoe cort, of hoe lanc
Weder nu, tavont of morgen,
Dats Gode allene onverborgen.
Mocht rijcdom ocht grote heerlijcheit,
Als men van hier doet ghescheidt
Te baten comen, ocht te staden,
Soe waren derme tseere gheladen.
Het en baet heerlijcheit noch schat;
Maer die doeght hout in den hemel stat:
Mach licht die hier meest sijn ghepresen
Selen dan die snootste wesen,
Ende niet allene eenen corten tijt,
Maer sonder inde, in ewich verwijt.
Elc huede hem des sunderlinge;
Want dordeel Gods sal wesen stringe:
Men en salre met machte niet voren gaen.
Maer elc sal loen naer werc ontfaen.