Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Anthonijs van Bourgongen Ruwaert in Brabant wert, ende hoe hi den heere van Asscen vangen dede.

CVIII.

Anthonijs van Bourgoingen te hant
Quam cort daer na in Brabant,
Ende wort, al onghespaert,
In Brabant ontfaen over ruwaert,
Int jaer vorseit, doe ic ghewach,
In junio den v^sten dach,
Ende binnen sinen iersten jare
Sijns ruwaertscaeps, cort daer nare,
Soe ghevielt dat een mesdede
Jeghen trecht van der stede
Van Bruecele, mids welken daden
Die wet was alsoe beraden
Dat si dien mesdadegen man
Leggen woude in enen ban,
Ende dit vernam ter vaert
Mijn heere Anthonijs, die ruwaert,
Die den heere van Assche, den amman,
Verboot dat hi bi dien ban
Niet en stonde, in gheer maniere.
Die stat van Bruecel versocht schiere
Haren amman, alsoe houde,
Van rechtswegen dat hijt doen soude,
Ocht dat hi, sonder enigh beiden,
Terstont sijn roede neder leide;
Want hen alsoe, sijt seker das,
Met privilegien verleent was;
Ende aldus, in gheenre maten,
Soe en dorst die heere van Assche laten.
Die correctie was ghedaen,
Ende damman heefter bi ghestaen.
Die amman beduchte hem houde
Dats hem die ruwaert storen soude,
Ende ginc terstont, na desen doene,
Tot van Fremelles meester Simoene,
Die raet was, si u verclaert,
Van minen heere den ruwaert,
Ende vertelde hem al dit doen.
Doen riet hem meester Symoen
Dat hi toghe, al onghespaert,
Bi minen heere den ruwaert,
Ende vertelde hem int lange
Hoe hijt ghedaen hadde bi bedwanghe.
Om tbeste dat hi hem dit riet.
Hier met die amman van hem sciet,
Ende nam te Loven wert die vaert,
Om minen heere den ruwaert
Tonderwisene, openbare,
Hoe die sake gheschiet ware,
Alsoe ghi voren hebt ghehoert;
Maer die ruwaert was soe ghestoert,
Als hi die niemare vernam,
Dat hi met erren moede gram
Tusscen Loven ende Bruessel, sonder waen,
Den heere van Assche dede vaen,
Ende deden, in dien berueren,
Int tslot te Genepien vueren.
Des avonts als die niemare quam
Te Bruesel, entie wet vernam,
Vergaderde die wet na dat
Alle den raet van der stat.
Daer daden si, cort na dien doene,
Van Fremelles meester Simoene
In sijn herberge halen, dats waer,
Ende brengen op thuus ghevangen daer,
Ende waren alle alsoe bedacht
Dat sine hilden alle dien nacht;
Want si meinden openbare
Dat hi sake daer af ware
Dat die amman, dus onghespaert,
Ghevangen was van den ruwaert,
Welcke meester Simoen, si u bekant,
Alsoe vele screef ende sant
Aen minen heere den ruwaert,
Dat die heere van Assche waert
Des anderdaeghs daerna ontslagen.
Ende doen wert, sonder verdragen,
Meester Simoen los ghelaten.
Hierna wert seere utermaten
Die ruwaert vertornt op die stat
Van Bruesele; ende mids dat
Si sinen raet meester Symoene
Ghevangen hadden, mids welken doene
Dede hi die borch vast stercken
Van Vilvorde ende bollewerken,
Ende stelde daer op, als behoedere
Der borch van Ranst die ghebroedere,
Met meer andren, die met wreetheden
Die stat souden hebben bereden
Van Bruecel, alsoe men seide claer;
Maer het wert ghededinght cort daer naer,
Soe dat die scepenen entie raet
Der stat van Bruecel, dat verstaet,
Met processien te voet al te samen
Jegen den ruwaert uut quamen,
Tot boven tsiechuus, dat verstaet,
Daer men te Vilvorden wert gaet,
Tusscen Bruecel ende Scarenbeke.
Daer vielen si oetmoedeleke
Al tenegader op haer knien,
Ende baden den ruwaert mettien
Dat hi sijn gramheit van hen sate,
Ende hadden sine, in eneger mate,
Vertornt, dat hi hen lieden dat
Aldaer vergave op die stat;
Ende mids desen, si u gheseit,
Wort die sake afgheleit,
Van den gheschille vore verclaert
Tusscen die stat ende den ruwaert.
Daer toe gaven si, tsinen behoude,
Den ruwaert viij^m gulde van goude.