Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

De copie van den bestande in Dietsche, die de hertoghe van Gelre bezegelde.

XCVIII.

Wi Willem van Gulick, bidergracien Ons Heeren
Hertoge van Gelre ende van Ludick met eeren,
Ende grave van Zuutphenne der ghelijc,
Doen te weten enen yegelijc,
Met desen jegewordegen brieve,
Ende bekennen dat wi met lieve
Voer ons, ons lande, ende ons liede,
Onderseten ende meisniede,
Ende voer onse hulperen,
Ende hulpers der hulperen,
Hebben gegeven ende geven
Bi desen presenten lettren vorscreven,
Den werdegen vader in Gode bekant
Heer Jan van Beyeren, elect ghenant,
Sinen Capittel, ende sijnre stede
Van Ludecke, ende sinen bisdom mede,
Sinen landen, lieden, onderseten,
Ende hulpers der hulperen, wilt weten,
Die ons ontseit hebben ende ons lant
Ende sijn worden ons viant,
Omme die minne van hen, sijts vroet,
Een heel bestant, vast ende goet,
Beginnende op den dach van heden,
Op date des briefs met enicheden,
Duerende sonder enich verganc,
Sonder ergenlist iij jaer lanc,
Met condicien, hoert mi vercleren,
Dat heer Heinric van Horne, sijn hulperen
Heere van Perweys, verstaet den fijn,
Ende her Baudwijn van Mommaerdijn,
Her Jan, heer van Argentael,
Ende oec mede alsoe wael
Heer Willems sone van Horioen,
Die ter minne van hem in dit doen,
Ende oec alle haer hulpheren,
Onse vianden worden weren,
Int bestant niet en willen wesen,
Soe en selen si hen na desen
Niet behulpen mogen, si u bekant,
Tegen ons, ochte ons lant,
Ocht onse onderseten mede,
Uut riden, uut slote, noch uut stede
Des bisdoms van Ludeke, dats waer,
Noch weder inne comen daer
Met volcke, provanchen, of ander goet,
Ons in contrarien, sijts vroet,
Ende of si hier jegen daden,
Ende si van ons worden verladen,
Daer en sal hem delect, dat versint,
Noch dlant af onderwinden twint.
Vort es condicie, ocht die van Tricht
Ende die van Aken, ende Sintruden in deser plicht
Willen ghebruken, in dit bestant,
Soe en selen si van Brabant
Die hertoginne, hoert mijn bedieden,
Dienst doen, noch behulp van lieden,
Noch provanche enegherhande;
Maer bliven si buten den bestande,
Ende wi of die onse, mids dien,
Jegen hen iet lieten gheschien,
Dat en sal gheen contrarie dragen
Den bestande; vort es verdragen
Of enich onser onderseten,
Ocht vrienden vortijts, wilt weten,
Viande hebben ghewesen
Des elects voerghelesen,
Sijns bisdoms, of sijnre lande,
Ende bliven die buten den bestande,
Soe en selen si hen behulpen twint
Met onsen landen, dat versint,
Noch daer uut riden, noch inne,
Tegen den elect, in geenen sinne,
Tegen sijn lant of sijn liede:
Ende, of eneghe dinc ghesciede
Op die ghene, tenegen inden,
Des en selen wi ons niet onderwinden.
Oec sijn condicien, dat die brieve,
Die gheordenert sijn met lieve
Van den peise, nu te hant,
Tusscen den elect ende sijn lant,
Sijn liede, ende sijn onderseten,
Ende ons, ons lande, wilt weten,
Ons hulperen in deser daet,
Selen besegelt sijn, sonder verlaet,
Metter gheenre segle, verstaet den fijn,
Die in tzchele des peis begrepen sijn
Deen den anderen ghelevert, sonder verdrach,
Tusscen dit ende Onser Vrouwen dach
Assumptio, die naest volgende es,
In den huse van Borne, sijts ghewes,
Sonder enich malengien.
In orconden der waerheit van dien
Hebben wi, hertoge voerseit,
Met onser rechter wetentheit
Aen dese lettren voerscreven
Onsen segel gehangen, ghegeven
Als djaer Ons Heeren tgetal uut brachte
XIII^c negentich ende achte,
Des maendaegs, doe ic ghewach,
In julio den xv^en dach.