Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van den bisscoppen een cort capittel.

XCI.

O ghi heeren der geestelijchede,
Colen, Monstre, Utrecht mede,
Osenbrugge ende Padeborren!
Hoe seldi voer Gode liden dorren
Ende ghi bisscope sijt ende prelaten
Der heileger kerken? bi wat maten
Ocht wat mocht u daer toe berueren,
Dat ghi een orloghe ghinct vueren
Op een weduwe, ende in haer lant
Roef stichtet ende brant?
Was si noit, teneghen tien,
Gheordeelt van heresien,
Ocht van ongelove teneghen stonden
Van der heileger kerken vonden?
Neen. Des ghevic ghetughenesse:
Si was een kerstelike princesse.
Ocht heeft si, weder ochte vort,
De rechten uwer kerken ghestoert?
Neen; want si, des sijts ghewes,
Onder uwer gheen gheseten en es.
Ocht hebdi, ghi heeren, teneger stat
Gheschille met haer uutstaende ghehadt,
Daer in si u heeft voreghegaen
Rechts of bescheits, doet mi verstaen?
Neen si niet, met waerder sprake.
Welc soe mach dan sijn die sake?
Om dat si over die ondersaten
Des hertogen van Gelre heeft ghelaten
Recht ende vonnesse gheschien,
In harer stat, eest mids dien
Dat ghi u dus op haer ginght sterken?
O ghi heeren der heiliger kerken!
Ghi sijt met swaren eeden verbonden
Justicie te sterkenen tallen stonden,
Ende te verantwerden weduwen, weesen,
Daer ghise wist bevaen met vreesen.
Nu sidi op een weduwe comen,
Ende hebbet dorloge aen ghenomen
Om der justicien wille, dats waer,
Die uwer kerken, verre noch naer,
Nergherincs niet aen en ghinc,
Ende sijt worden huerlinc
Tot rove, dootslage ende tot brande,
Sonder redene enegerhande,
Jeghen allen rechten mede,
Ende jeghen uus selfs eede,
Jegen u professie, voer waer gheseit,
In groter schemten der geestelicheit.
Daerom die Paus, ons heilege vader,
Elc van u ende al tegader,
Recht doende, soude mogen, sonder letten,
Van uwer heerlicheit ontsetten,
Op dat hi des vervolget ware
Van iemende die daer nut toe ware.