Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe de hertoghe van Gelre in Brabant toegh.

LXXXVI.

Alst den hertoge was bekant
Van Gelre dat dlant van Brabant
Aldus thuuswert was ghetogen,
Dachte hi hoe hi soude moghen
Den Brabantren beraden toren,
Soe si hem hadden gedaen te voren,
Ende trac te Kasteren al te hant
Over die Mase in Brabant,
Ende met hem, in sijn ghespan,
Herde menich vroem edel man,
Dertsche bisscop van Coelne, dat wet,
Die bisscop van Munster, ende met
Die bisscop van Bremen, int berecht,
Entie bisscop van Utrecht,
Die greve van Cleve, die namaels waert
Hertoge; oec was op die vaert
Die abt van Proem, een menchtich man,
Entie greven van Moers, in haer ghespan
Driendertich hondert glavien goet,
Twee ende twintich hondert man te voet.
Dus toegh van Gelre die hertoge vri
Ierst tOesterwijc, dat brande hi
Entie scoen linde, doe ic u cont,
Op Sente Laureins avont
Int jaer voirscreven, doe ic verclaer,
XIII^c achtentachtentich jaer,
Op die selve reise moedichleke
Brande hi Gestel ende Beeke,
Ende Bocxstel, buten, maer binnen niet.
Drie dage, dit es waer bediet,
Laach hi aldus in Brabant,
Ende stichte roef ende brant,
Dat hem niement en ruerde, tien tide,
Van der brabantre side.
Daer thoegh hi weder al te hant
Te Weert over, in sijn lant.
Riddren, knechten, leght hier aen merc,
Hielden ridende orloge sterc,
Deen op dander, met groten nide,
Ter eenre ende ter ander side.
Dus bleeft in deser verwerthede
Tot dat was dien winter leden.
Doen vervolgde al te hant
Vrou Johanne van Brabant
Aen hertoge Philips, haren neve
Van Bourgongen, dat hi bleve
Bi hare met ghetrouwichede,
Ende haer hulpe ende troest dede
Jeghen den hertoge vorseit
Van Gelre. Dus sant wel gereit
Die hertoge Philips al te hant
Vijf honderd glayen in Brabant,
Sijnre moyen te hulpen daer.
Dit was in Ons Heeren jaer
Als XIII^c stont ghescreven,
Ende LXXXIX daer neven.
Twee ridders, vroem ende ghepresen,
Waren capiteine van desen
Vijf hondert ghelayen, ende hoot van hem
Van La Trymoille her Willem,
Een vroem ridder ende een coen,
Ende her Odaert van Chaszeroen,
Die hi versoutte, als ghi mocht hoeren,
Van drie maenden tijts te voren.
Dese heeren, voren ghenareert,
Met haren hoepe worden ghelogert
Te Millen, te Ghangelt ende te Vucht,
Den Gelderschen te beraden ducht.
Daer soe hadden si bi hem
Te hulpen den heere van Borhem;
Ende die heeren uut Brabant,
Die lagen, soe ic u dede bekant,
Te Herpe ende te Osse mede.
Aldus men veel meer scaden dede
Den Gelderschen, hebbic verstaen,
Dan het te voren hadde ghedaen.
Doen die drie maende overleden,
Wouden die capiteine scheeden,
Ende orlof nemen, cort na dat,
Des hen vrou Johannen verbat,
Te haren coste, te harer beden
Haer te dienen, dwelc si deden
Dien somer lanc, des seker sijt,
Ende wonnen, binnen dier selver tijt,
Op den hertoge, verstaet mi wale,
Van Gelre, een stat, gheheeten Strale,
Die si, binnen diere stonde,
Destrueerden tot den gronde.
Cort hier na, des sijt wijs,
Trac die hertoge te Parijs
Van Gelre, bi den hertoge
Van Orliens, om dit orloge
Af te leggen, of hi mochte,
Ende hi te gracien gherochte.
Mids sier hulpen bat hi seere
Aen van Bourgongen den heere,
Dwelc tsinen versueke ende tsier bede
Die hertoge van Orliens dede,
Ende bracht soe verre, hoerdic vercleren,
Dat hertog Philips dede abstineren,
Ende maken een scorsinghe
Van den orloghe; mids dien dinge
Meende hertoghe Philips te hant
Den Grave gheheel aen Brabant
Te brenghen, ende dan vort te driven
Dat sijs in hem souden bliven,
Die hertoghe ende die hertoginne.
Niet wel soe en was tot desen sinne
Die hertoge van Gelre bedacht;
Maer, eer hi dorloge hadde verwacht,
Hadde hijs hem liever noch te keeren
In hertoge Philips; maer sulc der heeren
Van Brabant die besorghden seere,
Of hem hertoge Philips die heere
Des onderwonde, ende diep in taste,
Ende hem dus hoge laste,
Dat het den lande, alsoe hen dochte,
Namaels te laste comen mochte
Van Brabant, ende te beswaernissen,
In tiden toecomende, mocht men gissen;
Ende bi deser redenen claer
Soe wort in Ons Heeren jaer
Als XIII^c stont ghescreven
Ende negentich, die sake bedreven
Ten utersten, ende soe verre bracht
Dat si waren alsoe bedacht,
Die partie, mids wisen rade,
Ende beide den landen, dat die scade,
Die van den orloge mochte comen,
Goet belet waer ende benomen,
Ende aldus, doe ic u ghewach,
Wert op Sente Severijns dach
Tusscen mier vrouwe Johannen,
Haer lande ende haren mannen,
Ende hertoge Willem ter ander side,
Sijns raets, sijns lants (dies menich blide
Van herten was) ghewarege soene
Ghemaect, sonder van desen doene
Den hertoghe Philips, ic wil ghijt wet,
Of ander princen te moyen met,
Sonder allene, dat verstaet,
Haer lande ende harer beider raet,
Van welcker soene, hierna beneven
Die substancie steet bescreven
Van worde te worde, alsoet gevel,
Den rechten sin ende niet el.