Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe men Gaesbeke belach ende waeromme.

LXXXII.

Die wile dat aldus hinc die sake
Dat hertoge Aelbrecht sijn uutsprake
Metter daet soude doen volvueren,
Als ghi mi voren horet rueren,
Soe tracteerde, alsoe houde,
Mijn her Sweder van Opcoude,
Heer van Gaesbeke, van Putte, van Strien
Met vrou Johannen om die voeghdien
Bedrijf ende heerlicheden
Van sommegen dorpen, die onghesceiden
Horen ter meyerien van Rode,
Om die te hebben tsinen gebode;
Maer eer hi conde volvueren dat,
Quaemt ter kennesse van der stat
Van Bruessel, die haer maecte partie
Daer jegen, want die meyerie
Van Rode gheheel ende al
Metter toebehoerten, groot ende smal,
Light onder dammanrie,
Seggende daerom dat die
Sake niet en mocht gheschien,
Noch dat vrou Johannen in dien
Gheen macht en hadde te geven;
Want in haer blide inkomst vorscreven,
Hadde si gheloeft al gheheel
Dlant van Brabant, sonder deel,
Onghesceiden, ende daer af niet
Te verpanden of te vercopen iet,
Noch te versetten dorp of stede,
Ocht oec te beccommeren mede
Land ocht slote enegertiere.
Aldus, bi deser manniere,
Belette die stat van Bruessel vorseit
Dat van dien dorpen die heerlicheit
Die heer van Gaesbeke niet en creegh,
Dient meshaeghde, hoe wel hi sweech.
Als die stat dese redene woech
Van Bruessel, dwordt dat daer af droegh
Her Everaert Tserclaes, mids das
Dat hi tier tijt voerscepen was,
Soe alst hem was te last ghegeven;
Dies sijn gesellen bi hem bleven,
Die tier tijt scepenen met hem waren:
Haer namen sal ic u verclaren:
Her Claes de Swaef, dits ware dinc,
Ende daer na Reinier Cluetinc,
Gielys de Mol, van Bogarden Aert;
Die ander twee, si u verclaert,
Gielys de Hertoge, ende met hen
Gielys de Wert, ic seker ben:
Die waren doen die scepenen seven,
Die bi her Everaerts woerden bleven,
Ende alle den raet der goeder stat
Van Bruessel. Nochtan dat
Sinen last sulc was, wordt hi mids dien
Ghemerct, ende in den mont ghesien,
Meer dan enich sier ghesellen.
Hierna ghevielt, hoerdic vertellen,
Dat die heere van Gaesbeke sat
Met sier vrouwen ende at
Over tafel, daer hi vertrac
Van deser materien, ende sprac
Dat niement soe seere int gemeene
Hem tegen en was, als allene
Her Everaert Tserclaes, des hi
Tegen hem, verre noch bi,
Verdient en hadde, soe hi meende.
Die vrou van Gaesbeke daer op beende,
Als si hoerde dese dingen:
(Des greven dochter van Liningen
Was si, diet verstont gheringhe)
Ende her Melys Utenenghe,
Ridder, die te dier tijt was
Baillieu van Gaesbeke, als ic las,
Ende des heeren bastaert sone
Van Gaesbeke (Willem hiet die ghone
Van Cleve, die noch hadde leven
Doen dese cronike ierst was bescreven;
Want, doen dese saken waren,
Was hi noch seere jonc van jaren)
Hoewel die heere hier af
Van Gaesbeke genen last en gaf,
Noch bevel, tenegher stede,
Dat men heer Everaerde misdede.
Soe trac tot hem wel geringhe
Die her Melys Utenenghe,
Willem van Cleve den bastaert,
Die doen noch jonc was bejaert,
Ende onder hen beide te samen
Dat si die saken aen namen,
Her Everaerde, of si conden,
Te crenckene tierst dat si vonden,
Hoe wel die heeren nochtan daer af
Van Gaesbeke ghenen last en gaf,
Noch bevel, noch beheet,
Anders dan vorscreven steet;
Maer, eneghe wouden seggen vast,
Dat si hadden anderen last,
Ende ander beheet, en trouwen,
Heimelike van mier vrouwen
Van Gaesbeke, maer donderscheet
Der waerheit daer af ic niet en weet.
Hier hebdi ghehoert al bloot
Den oorspronc van her Everaerts doot.