Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe hertoge Aelbrecht sinen sone van Oestervant sant aen den hertoge van Gelre, ende ander dinc.

LXXX.

Cort hierna, hertoghe Aelbrecht sant
Sinen sone in Gelderlant
Aen sinen swager den hertoghe,
Die jonc was ende van moede hoghe,
Ghelast met sunderlinghen laste
Die welke die saken alsoe paste
Aen sinen swager, met wijshede,
Dat hi consent daer toe dede,
Dat, in der manieren vore ghelesen,
Die dachvaert soude ghehouden wesen,
Alsoet sijn sweer aen hem versochte.
Die boetscap alsoe over brochte
Grave Willem van Oestervant,
Aen sinen vader, diet te hant
Den coninc condichde, ende den heere
Van Bourgogne, ende daertoe meere
Van Brabant der hertoginnen.
Als des die coninc was te binnen,
Ende hertoge Philips, hebben si gescreven
Aen hertoge Aelbrecht, ende ghegeven
Daer met te kinnen, openbare,
Wes daeraf haer meininge ware,
Sonder te maken langhe noten.
Die dachvaert die wort ghesloten,
Bezegelt ende toe gheseit
Op doctave van der Triniteit,
Ten Bossche, om aldaer vervult te wesen
Die pronunciatie voergelesen.
Ghi hebt voren wel verstaen
Hoe hertoge Aelbrecht hadde gedaen
Gheloften, dat, na sijnre macht
Verhuedt soude sijn ende verwacht,
Dat gheen scade en soude ghescien
En gheene van beide den partien,
Noch gheen van den onderseten,
Ende met namen es te weten
Her Aernt van Hoemen sunderlinge,
Soe lange als die dachvaert hinge.
Al hadde dit hertoghe Aelbrecht
Gheloeft ende toe gheseght,
Soe en liet die hertoge niet ave
Van Gelre hi en behilt den Grave,
Hoemen ende Amersoyen,
Ende die ghevangen, dien tvernoyen
Met rechte mochte wel die sake,
Boven der soenen uutsprake.
Ende na der soenen dede noch meere
Onrechts van Gelre die heere.
Boven dat toeseggen, wilt verstaen,
Tsente Geertrudenberge gedaen,
Dat scade gescien en soude noch dere
Tot dat die dachvaert gehouden were
Die ten Bosche soude wesen,
Ende, boven alle desen,
Her Willems van Drueten bastaert
Met meer anderen, si u verclaert,
Uut den lande van Gelre in Brabant quamen,
Die een groot deel beesten namen,
Welcke beesten, hoerdic ghewagen,
Beschut werden. Doen si dat sagen,
Die Geldersche, met nide groot,
Staken si vele dier beesten doot.
Noch quamen die Geldersche als viant,
Ende hebben ghevanghen ende gebrant
Te Berchem mier vrouwen onderseten,
Ghestoct, gheschat, dat seldi weten,
Ende in Gelderlant ghevoert.
Die hertoge van Gelre, vore gheroert,
Heeft sint der soenen meer ghewracht,
Ende heeft beleght met hercracht
Thuus te Middelaer, hoert mi noemen,
Toehorende heeren Aernde van Hoemen,
Die welcke, als ic hier voren las,
In der soenen ghesoent was,
Daer die hertoge van Gelre vorscreven
Zegele ende brieve af heeft ghegeven
(Van der soenen) claerlijc,
Ende vrou Johanne des ghelijc.
Dit moest vrou Johanne liden,
Al waest haer swaer. Van harer siden
Soe liet si doen, in geenre manieren,
Den Gelderschen scade enegertieren,
Alsoe verre dat sijt vernam.
Den tijt aldus vast omme quam.
Al waest der hertoginnen leet
Haer en gesciede gheen bescheet.