Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe den grave ierst aen Brabant quam, ende vrou Johannen van recht toe behoerde.

LXX.

Op dat u allen si bekent
Den oerspronc ende tfondement
Soe gheeft uwen sin hier naer:
Ghi selt hier horen, claer ende waer,
Hoe vrou Johannen, merct die worde,
Den Grave van rechte toe behoerde,
Dat die hertoghe van Gelre met ghewelt
Met onrechte hare onthelt.
Die wile dat leefde hertoge Jan,
Vrou Johannen vader, die vrome man,
Leefde heere Otte van Cuyck
Die Heverle hadde in ghebruic:
Dlant van Cuyck hilt hi ghemeene,
Heer Otte, van den keiser te lene.
Die stat van den Grave, sijts vroet,
Dat was heeren Ots eigen goet,
Van sier vaderliker gheboerten,
Met allen haren toebehoerten.
Hi hadde enen brueder, die was
Heere van Hoeghstraten, sijt seker das.
Heere Otte, nu merct allegader,
Vercochte vrou Johannen vader,
Als vore, sijn recht eigen goet,
De stat van Graven, ende allet goet
Datter toebehoorde gemene,
Ende droeght hem op, groot ende clene,
Voer eigen goet, Graven de stede,
Metten gronde, rechten ende vriheden,
Met haren toebehoerten al,
Ende ontfincse weder, groot ende smal,
In lene, dat si u bekant,
Tot den rechten van Brabant,
Ende ghelovede van desen dingen,
Voer hem ende sijn nacomelinge,
Waerschap, hets waer dat ic bediede,
Te Bruessele dat dit gheschiede,
Dat vele goeder liede wisten
Op Sent Jans dach Baptisten
Int jaer Ons Heeren dit gheschie
Dusent III^c twintich ende drie.
Hier voren geloefde hem te hant
Hertoghe Jan van Brabant
Te geven, in corten stonden,
Die somme van v dusent ponden
Swerter tornoyse, vertaet die dinge,
Den ouden groten voer xvj penninge.
Des gheloefde her Otte hier ave
Dat die stat van den Grave
Sijn open stat bliven soude,
Wanneer dat die hertoghe woude.
Dus es heeren Otte bleven
Den Grave, houdende al sijn leven
Metter toebehoorten, si u bekant,
Van den hertoge van Brabant
Te leene ghewarichlike,
Ende van den keiserrike
Hilt hi tlant van Cuyck te leene.
Dit gesciede dus, groot ende cleene,
Ende, of iemant seggen mochte,
Al wast dat die hertoge cochte
Den Grave, met haren toebehoren,
Dat hi niet en gaf daer voren,
Soe eest claerlijc bekent
Dat heer Otte was content
Van sinen ghelde, gheheel ende al,
Als ic u hier bewisen sal.