Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die gemeinte te Loven weder opstoet jeghen die heeren.

LXIII.

Ghi hebt hier voren wel verstaen
Hoe Peter Coutereel hadde gevaen
Te Loven alle die goede liede,
Daer hi af creech groote miede
Van rantsoene, alsoe ghi hebt ghehoert,
Ende hoet ghededinghet was vort
Bi den hertoge Wencelijn,
Ende bi den rade sijn,
Dat die goede manne vortaen
Weder int recht souden staen,
Ende dat handelen ende dragen
Gheheel ende al, alsoe si plagen,
Ende souden haer scade, groot ende smal,
Op die stat heffen al,
Die Peter Coutereel hen hadde ghedaen,
Die wile dat hise hilt ghevaen;
Ende want men des niet met allen
Metten reden goede en const vervallen,
Soe namen die goede liede vorseit,
leghelijc na sijn quantiteit,
Der scaden, die hi hadde ghehadt,
Renten op die voorseide stat.
Die goede liede van den gheslechten
Bleven aldus der stat rechten
Van Loven regerende aldaer,
Van dat men screef LXII jaer,
Ende sijn int regement dus bleven
Tot LXXVIII stont ghescreven;
Ende want den commer hier mede
Soe seere verswaerde op die stede
Van Loven, dat men mids dat
Metten goede van der stat
Den commer, buten ende binnen,
Betalen en conde, noch verwinnen,
Docht den heeren, in haren moeden,
Dat si int regement stoeden
Alsoe vaste van der stat,
Ende worden te raden dat
Si hem selven, gheheel ende al,
Ende haer mage, groot ende smal,
Van haren renten daden betalen;
Ende doen en wist ment waer halen,
Om te betalen in geenre wise
Die vremde pensenarise.
Ende als die coopliede teneger steden
Van Loven ghingen ofte reden,
Om haer comescap te hanteren,
Dedense alom rasteren
Die pensenarise, tallen inden;
Waer dat sise conden vinden
Daden sise commeren ende houden,
Om dat si hem betalen souden.
Desen commer ende hachtinge
Verdroot al te sunderlinghe
Te Loven den gemeinen man,
Want si mercten ende sagen an
Dat si gaen en mochten noch keeren,
Noch haer comescap hantheren,
Ende dat si, mids desen dingen,
Arme worden, ende te nieute gingen,
Soe dat si, mids desen saken,
Een heimelijc opset ghingen maken,
Ende vergaderden onderlinghe,
Ende daden soe heimelijc die dinghe,
Dat si haers opsets niet en misten,
Noch dats die heeren niet en wisten.
Die opsetters hier af waren
Die daden tgemein volc vergadren
Met beckenen, die si droegen,
Lancs der straten, daer si op sloegen,
Ende maecten daer met sulc ghescal
Dat si tvolc verstormden al,
Ende maectent al in roere,
Ende bevingen, met deser voere,
Der stat huis, in corter stont.
Eert den heeren iet wert cont,
Of eer si daer op conden comen,
Hevet die ghemeente ingenomen.
Als die goede lude dat
Vernamen, vloen si uter stat
Van Loven, in corten stonden,
Die ghene die gevlien conden.
Dandre, diere bleven binnen,
Die en dorsten in ghenen sinnen
Hen heffen, noch daer jeghen steken,
Kicken noch micken, noch wort spreken;
Want si sagen tspel verloren;
Al hadden sijs int herte toren
Si en dorsten spreken, luttel no vele.
Die opsetters van desen spele,
Ende die daer capitain af waren,
Die hieten, soe ict hoerde verclaren,
Molenbeke ende Reepaert.
Als dit aldus volbracht waert,
Ende die heeren waren versteken,
Noch dandre niet en dorsten spreken,
Die noch te Loven waren binnen,
Doe ghinc die ghemeente beginnen
Over theerscap vaster te welven,
Ende stelde trecht van hen selven,
Ende maecten, sonder verlaet,
Commoengimeesters, scepenen raet,
Na haer gheneuchte uutgelesen,
Alsoet her Omnes goet docht wesen,
Ende trocken, dat was groot scande,
Metter statsegele van lande te lande,
Ende vercochten lijftocht overal,
Sonder mate ende sonder ghetal,
Ende aldus hielden si tregement
Vierdalf jaer, ocht daer omtrent,
Van harer hant, binnen welken termijn
Si den hertoge Wencelijn,
Ende sinen rade meest deel al,
Groot goet gaven sonder ghetal,
Om dat hem bliven soude tbewent
Van der stat ende tregement.