Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe keiser Karle, hertoge Wencelijns broeder, in Brabant quam.

LXII.

Als aldus was ghestelt te vreden
Die hertoge, met sinen steden,
Toech hi cort te Bruessel inne,
Ende mijn vrouwe die hertoginne,
Daer die edel hertoge rike
Ontfaen was herde vriendelike.
Die hertoge wael gheraect
Ende vrouw Johanne hebben ghemaect
Haer legel te Bruessel, in den hove,
Daer si met eeren, ende met love,
Met vrouden leiden haren tijt,
Bat dan drie jaer, des seker sijt,
Dat si onraste gheenderhande
En hadden, van enghenen lande,
Daer men billic af mach spreken;
Maer caetsen, danssen, tornyen, steken,
Was meest des hertoghen hanteren,
Met vrouwen ende joncvrouwen hoveren,
In vrouden, ende in melodien,
Des hem tvolc wel mocht verblien,
Al meestdeel te Bruessel binnen;
Want men plecht daeraen te winnen
In herbergen ende in cabaretten,
Ende andre die hem ter neringhe setten,
Scilders, lormiers ende goutsmede,
Sadelers, helmslaghers mede,
Permentiers en cordewaniere,
Beckers, brieders, taverniere,
Ende al dat hem op neringe paste,
Wonnen aen die vremde gaste,
Die den hove volghden nare,
Dat noch die menighe wert geware
In sijn burse, op desen dach,
Die den hertoghe noit en sach,
Maer dat sijn vorders mildelike
Wonnen aen den hertoghe rike.
Hier af en sprekic niet meere.
Hertoghe Wencelijn, die heere,
Bleef enen langen termijn,
Aldus binnen den lande sijn
Van Brabant, in rusten ende in vreden,
Ridende van stede te steden,
Daer hem dat gaedde ende vueghde,
Ende tsijnre herten best ghenueghde,
Ende die edele hertoginne
Hilt haer al dicste te Bruessel inne.
Als dit aldus hadde gheduert
Omtrent drie jaer, soe wert beruert
Die vierde keiser, Karle ghenant,
Neder te comen in Brabant,
Sinen brueder visenteren,
Ende dede sijn vaert ordineren
Heerlijc, alsoet hem betam;
Ende in Brabant dat hi quam
Met eeren, op S^t Andries dach,
Die int jaer Ons Heeren lach
XIII^c ende daer toe meere
LXXVII, daer hi met eere
Ende met groter werdicheit
Was ontfaen, voer waer gheseit:
Van den hertoghe, met groter minne,
Ende van der edelre hertoginne
Was hi seere lieflijc ontfangen,
Alst recht was: men en sach in langen
Alsoe blide ontfanclichede,
Als men doen den keiser dede
In Brabant, alsoet wel betaemde.
Die edel keiser ende die vernaemde
Thoende onsteghe bewisinghe
Sinen brueder; maer sunderlinge
Sijnre suster der hertoginne
Bewijsde hi soe grote minne,
Dat ict met alle miren ghedochte
Niet te recht vol scriven en mochte.
Ende als die keiser lofsam
Binnen der stat Bruessel quam,
Soe quam voere den keiser rijc
Die stat herde notabelijc,
Met presenten herde diere.
Die keiser danctese in der maniere,
Ende sprac: ‘God danc u van der minen!’
Dies bleef die keiser daer, met sinen
Brueder den hertoge Wencelijn,
Ende met vrou Johannen eenen termijn
In Brabant. Daer na es hi vermogen
Te Vranckrijc wert opghetogen.
Die hertoge, met groter werdicheide,
Dede sinen brueder uutgeleide,
Met vele riddren ende knechten,
Alsoe hi sculdich was van rechte.
Wat die keiser in Vranckrijc dede
Daer en sprekic niet af, hier ter stede;
Maer ic sal u maken cont
Hoe weder die gemeente opstont
Te Loven, ende bi wat saken
Si weder thoot te gader staken.