Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe die Geldersce hertoge Reinout uter vangenesse lieten, ende hulden hem weder.

LIX.

Als hertoghe Eduwaert doet was bleven
Voer Baeswildere, soet es bescreven,
Worden die Geldersche soe beraden
Dat si uut der vangenesse daden
Den hertoge Reinout, des sijt vroeder,
Die Eduwaert, die joncste broeder,
Ghevangen hadde, verstaet die dinc,
Tot noch toe, van dat hien vinc
In eenen stride met gewelde,
Ende die Heeckerlinge velde.
Die Geldersche bekenden te hant
Den hertoge Reinout van Gelderlant
Gheweldich hertoge ende heere,
Ende huldenen, ende vort meere
Hebben sine daer voer bekant,
Sijn leven lanc; ende want
Hertoge Reinout, dat ghijt wet,
Int vangenesse was worden vet,
Soe hi daer lange in sat, die heere,
Vaerde hem die locht soe seere,
Doen hi uut der vangenesse quam,
Dat hi corten inde nam,
Ende starf, ende inde sijn leven.
Dus es vrou Marie weduwe bleven,
Vrouwe Johannen suster, als dan,
Sonder oer van haren man,
Welcke vrou Marie, si u bekant,
Dede maken op derde van Brabant,
Die wile dat si weduwe was,
Met haers selfs penningen, sijt seker das,
Tslot van Oyen, ende oec mede
Die borch te Tuernhout si maken deden.
Als beide die bruedre, si u verclaert,
Reinout ende Eduwaert,
Sonder oeir dus waren ghestorven,
Es gheresen ende gheworven
Een orloghe en een ghescille,
Om des lants van Gelre wille,
Want daer noch twee sustren waren,
Van den voerbedde, hoert mijn verclaren,
Daer af die outste, als ic u scrive,
Die grave van Bloys hadde te wive
Die hi troude, sijt seker das,
Na dat si weduwe bleven was
Van den greve van Cleve, haren man;
Mids deser redenen woude dan
Her Jan van Bloys, si u bekant,
Van sijnre vrouwen wegen dlant
Van Gelre hebben, ende oec mids das,
Dat si die outste suster was.
Die meneghe seiden openbare
Dat recht ende redene ware.
Die joncste suster, schoon van live,
Hadde hertoge Willem van Gulick te wive,
Die voer Baeswilder wan den strijt.
Dese hertoge Willem hadde tier tijt
Van deser vrouwen sonen twee,
Ende een dochter oec noch mee:
Doutste sone oec Willem hiet
Na den vader, verstaet tbediet;
Dander sone hiet Reinout.
Die heere van Ercle hadde getrout
Die joncste dochter tenen wive;
Dus meinde hi dat van rechte blive
Dlant van Gelre op sinen sone.
Willem van Guulke; want hi die ghone
Naest levende was van mans wegen,
Daer thertoghdom op waer ghedegen,
Al was hi van der joncster comen
Suster, als ghi hebt vernomen;
Want hi claerlijc seggen woude
Dat op gheen wijf versterven en soude.
Mids desen twist, si u bekant,
Orloeghden si om Gelderlant,
Die grave van Bloys ende die ghone
Willem, hertoge Willems sone
Van Guulke. Dit ghesciede daer,
Dit orloge, in Ons Heren jaer
Als XIII^c stont ghescreven
Ende LXXII; maer dlant es bleven
Willeme van Guulke, des seker sijt.
Dus was hi bi sijns vaders tijt,
Die jonge Willem, hertoge groot
Van Gelre, ende na die doot
Van sinen vader hi behelt
Guulkerlant in sier ghewelt,
Ende wert daer hertoge af ontfaen.
Dit was dierste, dat wilt verstaen,
Dat Gelre ende Gulick tsamen
Beide die lande te gader quamen.